میگو؛ گران، اما پرخاصیت‌

میگو مقدار قابل توجهی املاح ضروری بخصوص فسفر و آهن دارد که بویژه برای کودکان در حال رشد و زنان باردار بسیار مفید است.
نکته قابل توجه دیگر این که در غذاهای دریایی به دلیل کمتر بودن بافت پیوندی به نسبت سایر غذاهای گوشتی، گوشت آنها نرم‌تر بوده و این واقعیت بخصوص پس از پخت مشخص می‌شود.

به همین دلیل غذاهای دریایی و ازجمله میگو برای افراد مسن که به دلیل وضعیت دهان و دندان کمتر قادر به جویدن و هضم غذا هستند بسیار مفید است.

● روش تشخیص میگوی سالم‌
میگو به دلیل دارا بودن اسیدهای چرب غیراشباع خیلی سریع خراب می‌شود. چون تمام اندام‌های گوارشی میگو در ناحیه سر قرار دارد، شروع مرحله فساد از ناحیه اتصال سر با قسمت بدن است که با شروع مرحله فساد، سر میگو را جدا کرده و بدون سر به فروش می‌رسانند.

در مرحله بعد پوست میگو را جدا کرده و عضله تنها می‌ماند. البته این بدان معنی نیست که هر میگوی بسته‌بندی شده بدون سر دارای مشکل است، چون ممکن است بر اثر بازار مصرف، میگو را سرکنی و یا آن را پوست کنی کرده و به فروش برسانند.

پس میگو باید با سر بوده و سر آن سفت و محکم به بدن چسبیده باشد. رنگ میگو بسته به گونه، نژاد و محیط زندگی میگو متفاوت است ولی پس از پخت تقریبا تمامی میگوها به رنگ صورتی مایل به قرمز درمی‌آیند که شدت این رنگ نشانه سلامت میگو است.

هر چقدر میگو پس از پخت کمتر صورتی شود، کیفیت پایین‌تری دارد، رنگ میگو باید یکنواخت بوده و لکه‌های سیاه درشت به شکل خال‌های درشت نداشته باشد. خال‌های ریز پراکنده در سطح بدن طبیعی است.

در مورد نگهداری میگو، توضیح این که اگر میگو را به صورت تازه از شهرهای جنوبی خریداری می‌کنید، باید در همان محل فقط سر را جدا کرده و با پوست فریز کنید. اگر میگو به صورت بسته‌بندی شده و منجمد خریداری می‌شود باید به تاریخ تولید و انقضا و کد بهداشتی جعبه دقت شود. سپس آن را در فریزر خانگی و حدود ۱۸ درجه سانتی‌گراد نگهداری کرد.