کودکان بعد از مرگ به کجا می روند؟
کودکانی که می میرند، بعد از مرگ چه اتفاقی برای آنها میافتد؟
آنها به کجا میروند آیا به بهشت میروند یا جهنم؟
آیا برای ورود به بهشت یا جهنم آزمایش می‌شوند؟
این سوالی است که شاید برای شما هم پیش آمده باشد.
مرحوم علامه طباطبائی مفسر بزرگ قرآن در این خصوص می‌فرمایند:
آن چه قرآن کریم در باب اطفال و دیوانگان و… فرموده جملاتی است که نمی‌توان از آن حکم جزئیات و این که آنها هم سعادت و شقاوت اخروی دارند یا خیر استفاده نمود.
زیرا جزئیات احوال مردم در آخرت امری نیست که عقل بتواند از آن سر در آورد، مگر این که بگوئیم گناه و مغفرت منحصر در مخالفت تکلیف نیست، بلکه بعضی از مراحل مغفرت متعلق به مرضهای قلبی و احوال بدی می‌شود که عارض بر قلب شده و بین قلب و پروردگار حجاب می‌شود و این دسته از افراد درست است که به خاطر ضعف عقل و یا نداشتن آن تکلیف ندارند. لیکن چنان هم نیستند که ارتکاب کار زشت در دلشان اثر نگذاشته و دلهایشان را آلوده و محجوب از حق نسازد بلکه در این جهت با سایرین یکسانند.
نتیجه آنکه بر اساس برخی روایات ناتوانی فکری و ادراکی کودکان و کسانی که در این دنیا از آن محروم بوده‌اند در آن سرا رفع شده و آنگاه آنان خود بر بهشت و جهنم را برای خود برخواهند گزید و خلاصه در تنعم قرب خدا و حضور در ساحت قدس الهی محتاج به ازاله آن مرضها و زدودن آن پرده‌ها هستند و هیچ چیزی از عهده ازاله و رفع آن برنمی‌آید مگر همان عفو پروردگار.
بعید نیست مراد از روایاتی هم که می‌گوید (خداوند سبحان اطفال را محشور می‌کند و آتش را هم می‌آفریند، آنگاه به آنها دستور می‌دهد تا در آتش داخل شوند پس هر کس وارد آتش شود داخل بهشت می‌شود و هر کس سرپیچی کند داخل جهنم می‌شود) همین معنا باشد، یعنی مراد از آتش رفع آن پرده‌ها و معالجه آن مرضها باشد.
در اینجا تنها به بخشی از روایات که در این زمینه وارد شده و نشانگر دیدگاه اسلام در این رابطه است، اشاره می‌کنیم:
1- امام صادق (ع) فرمودند:
«هرگاه کودکی از مؤمنان از دنیا رفت، منادی در ملکوت آسمان و زمین ندا می‌دهد که فلانی فرزند فلانی از دنیا رفته است. اگر پدر یا مادر یا یکی از بستگان مؤمن او از دنیا رفته باشند، کودک را به نزد او می‌برند تا از او پرستاری کند و اگر کسی یافت نشد، او را به حضرت فاطمه (س) می‌سپارند و آن حضرت، تا زمانی که یکی از پدر یا مادر یا نزدیکانش به او ملحق شوند، از کودک نگهداری می‌کنند و بعد کودک را به آن فرد تحویل می‌دهند.»
2- از امام صادق (ع) همچنین نقل شده است:
«خدای بزرگ، ابراهیم و ساره را متکفل نگهداری از کودکان مؤمنان قرار داده است؛ در قصری با شکوه از درّ بهشتی و در روز قیامت این کودکان را لباس نیکو پوشانده و خوش‌بو می‌کنند و آنان را به پدر و مادرشان هدیه می‌دهند. این کودکان، پادشاهانی هستند در بهشت همراه با والدینشان.»
3- از پیامبر بزرگ اسلام (ص) نقل شده است که فرمودند:
«کودکان مؤمنان در روز قیامت آنگاه که زمان حسابرسی خلایق می‌رسد حاضر می‌شوند. خدای تعالی به جبرئیل می‌فرماید: اینان را به بهشت وارد کن. کودکان بر دروازه‌های بهشت می‌ایستند و از پدران و مادران خود سؤال می‌کنند. نگهبان بهشت به آنان می‌گوید: آنان مثل شما نیستند و گناهان و خطاهایی دارند که باید از آن بازخواست شوند. کودکان صدای خود را با گریه بلند می‌کنند؛ پس خدای تعالی می‌فرماید: ای جبرئیل، این چه صدای گریه و زاری است که بلند شده است؟
جبرئیل عرض می‌کند: خدایا! تو خود از من داناتری، اینان کودکان مؤمنان هستند و می‌گویند ما وارد بهشت نخواهیم شد تا زمانی که پدران و مادران ما وارد بهشت شوند. پس خدای تعالی می‌فرماید: ای جبرئیل، در میان جمع وارد شو و دست پدران و مادران آنان را بگیر و همراه کودکان – به خاطر رحمتی که دارم – وارد بهشت کن.»
4- از رسول گرامی اسلام (ص) نیز نقل شده است:
«کودکان امت محمد (ص) در روز قیامت در زیر عرش در کنار حوض‌های بهشتی جمع می‌شوند. خداوند از حال آنان مطلع می‌شود و می‌فرماید: چه شده است که سرهایتان را به سوی من بلند کرده‌اید؟ می‌گویند ای پروردگار ما! پدران و مادران ما در عطش گرفتارند و آنگاه ما در کنار حوض‌های بهشتی هستیم. پس به آنان وحی می‌شود: وارد صفوف قیامت شوید و پدران و مادران خود را سیراب کنید.»
نتیجه آنکه بر اساس برخی روایات ناتوانی فکری و ادراکی کودکان و کسانی که در این دنیا از آن محروم بوده‌اند در آن سرا رفع شده و آنگاه آنان خود بر بهشت و جهنم را برای خود برخواهند گزید.
به طور کلى چند دسته روایت و آیات، دلالت بر ورود مطلق کودکان ـ که پیش از بلوغ مى میرند ـ به بهشت مى روند:
1. روایاتى که دلالت بر فطرت توحیدى کودکان مى کند؛ اینگونه از روایات بر این نکته تأکید مى نمایند که کودکان به خاطر برخوردارى از فطرت پاک توحیدى، همسنخ بهشتیان هستند و مىتوانند وارد بهشت شوند.
2. روایاتى که یکى از مصداقهاى «مستضعفان» را، اطفال مى داند.
3. روایاتى که در ذیل آیه «وِلْدَانٌ مُخَلَّدُونَ» است که فرزندان اهل دنیا را به خاطر خالى بودن پرونده اعمالشان از حسنات و سیئّات، در جایگاه خدمتگزارى به بهشتیان قرار داده است که البته خود آنها هم تا اندازهاى از نعمتهاى بهشتى بهرهمند هستند.
4. آیاتى که بیانگر غلبه رحمت و مهربانى خداوند، در نظام هستى است. بنابراین، رحمت بیکران حضرت حق اقتضا مى کند کودکانى را که هیچ گناهى مرتکب نشدهاند و داراى فطرت پاک توحیدى هستند و از سوى دیگر در جرگه مستضعفان فکرى به شمار مىآیند، در بهشت خود وارد نموده و به آنها تفضّل و لطف نماید.
همچنین بخوانید:
مراحل جان دادن و لحظه ی مرگ چگونه است؟
مرگ چیست؟شب اول قبرچگونه میگذرد؟ ترس و وحشت؛سوالات نکیر و …
