معرفی کامل اسامی دندان ها از ۱ تا ۳۲ همراه با تصویر
اسامی دندان ها
اسامی دندان ها را خوب بشناسیم و موقعیت و وضعیت هر کدام را در دهان خود خوب بدانیم, می توانیم درموقع لزوم از این اطلاعات استفاده کنیم.
اگر دندان‌ها را خوب بشناسیم و موقعیت و وضعیت هر کدام را در دهان خود خوب بدانیم، می‌توانیم درموقع لزوم از این اطلاعات استفاده کنیم.
شاید فکر کنید خیلی ساده است. ما چیزی حدود ۳۰ تا ۳۲ تا دندان داریم. همه‌شان هم تقریبا شکل هم هستند. کار همه‌شان هم که جویدن است. دیگر چه لزومی دارد که دندان‌هایمان را بشناسیم و از چپ و راست بودن و پیش و نیش بودن‌شان با خبر باشیم.
اما واقعیت غیر از این است. دندان‌ها از نظر شکل، فرم، موقعیت و کاربرد با هم تفاوت‌های زیادی دارند. اگر دندان‌ها را خوب بشناسیم و موقعیت و وضعیت هر کدام را در دهان خود خوب بدانیم، می‌توانیم درموقع لزوم از این اطلاعات استفاده کنیم.
کودکان باید حداکثر تا پایان سه سالگی ، ۲۰ دندان شیری در دهان خود داشته باشند. لطفا مراقب دندان‌های کودکان‌تان باشید و اگر دندانی در دهان او رویش نیافته، قضیه را حتما با دندانپزشک کودکتان مطرح کنید. از حدود شش سالگی دندان‌های دائمی در دهان بچه‌ها شروع به رویش می‌کنند.
دندان‌های آسیای دائمی که به دندان‌های شش سالگی معروف هستند، اولین دندان‌های دائمی هستند که در دهان می‌رویند. دقت کنید، این دندان‌ها در انتهای دهان می‌رویند بدون آنکه دندانی لق شود و بیفتد.
بعد از آن به تدریج دندان‌های شیری بچه‌ها لق می‌شوند و می‌افتند و به جای آن، دائمی‌ها در می‌آیند. تا سن تقریبا ۱۲ سالگی بچه‌ها در دوره دندانی مختلط قرار دارند یعنی در دهان آنها هم دندان شیری و هم دائمی پیدا می‌شود.
نام تمامی دندان ها
بزرگسالان هم در دهانشان دندان‌های پیش و نیش دارند که تعداد و محل آنها مثل دندان‌های شیری اطفال است. فرق قضیه بین دندان‌های آسیا است. بچه‌ها در هر طرف دهانشان دو دندان آسیا دارند اما در دندان‌های دائمی، دندان‌های آسیا به دو گروه آسیای کوچک و بزرگ تقسیم می‌شوند:
دندان های آسیاب کوچک
خط فرضی که از وسط بینی صورت را به طور عمودی به دو قسمت (نیمه چپ و راست) تقسیم می‌کند، در نظر بگیرید. این خط معمولا از وسط دو دندان پیش رد می‌شود و در هر فک دندان‌ها را به دو گروه چپ و راست تقسیم می‌کند. جلوی آینه بایستید و به دندان‌های خودتان نگاه کنید.
اگر دندانی را نکشیده باشید، باید این ترتیب را در دندان‌هایتان پیدا کنید:
از نیمه راست خط فرضی شروع کنید.
- دو دندان پیش
- بعد به دندان نیش می‌رسید که نوک تیز است.
- بعد از نیش نوبت به دو دندان آسیا می‌رسد که به آسیاهای کوچک معروف هستند.
تعداد دندان‌های آسیای کوچک به طور طبیعی در هر طرف فک دوعدد، در یک فک (مثلا فک بالا) چهار عدد و در مجموع دهان هشت عدد است.
دندان های آسیاب بزرگ
اگر کاوشتان را در دندان‌ها ادامه بدهید، در ادامه حرکت از خط فرضی به سمت راست دهان، وقتی از دو آسیای کوچک می‌گذریم، نوبت به آسیاهای بزرگ می‌رسد. آسیاهای بزرگ، بزرگ‌تر از آسیاهای کوچک هستند و هر آسیای بزرگ، سطحی تقریبا دو برابر آسیای کوچک دارد.
کار آسیاهای بزرگ هم جویدن است. اولین آسیای بزرگ، همان دندان شش سالگی است که درباره آن صحبت کردیم یعنی اولین دندان دائمی که در دهان ما می‌روید.
بعد از آن نوبت به آسیای بزرگ دوم می‌رسد. این دندان هم به دندان دوازه سالگی معروف است چون معمولا در این سن در دهان رویش پیدا می‌کند.و حالا نوبت می‌رسد به آسیای بزرگ سوم. این دندان همان دندان عقل است.
اگر هنوز ۱۸ سالتان نشده، دنبال دندان عقل در دهانتان نگردید، چون معمولا این دندان قبل از ۱۸ سالگی در دهان رویش پیدا نمی‌کند. بعد از ۱۸ سالگی هم ممکن است دندان عقل سر و کله‌اش به دهان ما پیدا بشود و یا اصلا اثری از آن نبینم. علت چیست ؟
اولا دندان عقل ممکن است حتی تا سن ۲۳ سالگی طول بکشد تا در دهان بروید. نکته دوم این است که در فک بسیاری از افراد فضای کافی در فک برای رویش دندان عقل وجود ندارد، بنابراین دندان عقل به صورت نهفته یا نیمه نهفته در فک باقی می‌ماند.
احتمال سوم هم این است که شخصی یک، دو یا تمام جوانه‌های دندان عقل را نداشته باشد و اصلا از دندان عقل در دهان و حتی استخوان فک بسیاری از افراد خبری نباشد.
به عبارتی وجود دندان عقل در دهان انسان‌ها به قول معروف (نخودی) است و حالت‌ها و شرایط مختلفی ممکن است برای آن اتفاق بیفتد. اما اگر دندان عقلی در دهان دارید که به خوبی روئیده و فضای کافی نیز در اختیار دارد، آن را مرتب مسواک بزنید و مراقب آن باشید.
این دندان، به وقت خود سرمایه خوبی برای دهان شما محسوب می‌شود.
در دهان ما گونه‌های مختلفی از دندان‌ها وجود دارند که به کارهای مختلفی مشغول‌اند. اولین دندان‌هایی که در دهان انسان می‌روید به دندان شیری معروف است و تعداد آن ۲۰ عدد است.
انواع دندان‌های شیری
پیش
دندان‌های پیش در جلوی فک می‌رویند. لبه‌های تقریبا چاقویی شکل و برنده دارند و مخصوص بریدن، گاز زدن و تکه کردن غذاها هستند. در دهان کودکان چهار دندان پیش شیری در فک بالا و چهار دندان پیش شیری در فک پایین وجود دارد. این دندان‌های شیری بسیار کوچک هستند.
نیش
در دو طرف چهار دندان جلویی (پیش)، دو دندان دیگر وجود دارد که لبه‌های آنها کمی نوک تیز شده اما هنوز خاصیت برندگی دارند که به آنها نیش می‌گویند.
اگر خطی از وسط بینی به طور عمود به وسط دندان‌ها رسم کنید معمولا از بین دو دندان پیش می‌گذرد و به عبارتی دو دندان پیش در سمت راست و دو دندان پیش در سمت چپ این خط فرضی قرار می‌گیرند.
در هر طرف فک، بعد از دو دندان پیش، یک دندان نیش قرار می‌گیرد. در مجموع چهار دندان نیش شیری در دهان بچه‌ها وجود دارد.
آسیا
در هر طرف فک بعد از نیش، دو دندان آسیا می‌روید. دندان‌های آسیا سطوحی پهن و پر از برجستگی و فرورفتگی دارند و مخصوص جویدن غذاها هستند. اولین آسیای شیری کوچک‌تر و آسیای دوم شیری، بزرگ‌تر است. در هر طرف فک دو دندان آسیا و در هر فک (مثلا فک بالا) چهار آسیای شیری وجود دارد.
در مجموع بچه‌ها هشت آسیای شیری در دهانشان دارند.
بیشتر بخوانید :
۱۲ درمان های خانگی برای از بین بردن لکه دندان
علائم دندان در آوردن نوزادان و راههای تسکین درد
