همه چیز در مورد قرص لاموتریژین 

معرفی داروی لاموتریژین و موارد مصرف آن

لاموتریژین (Lamotrigine) از داروهای ضد صرع و ضد تشنج است که ممکن است به تنهایی یا به همراه داروهای دیگر برای کنترل حملات صرع و تشنج مورد استفاده قرار بگیرد. علاوه بر این داروی لاموتریژین برای کاهش حملات و همچنین به عنوان یک داروی ضدافسردگی در افراد مبتلا به اختلال دوقطبی که نوعی بیماری روانی است هم تجویز می‌شود. از آنجاییکه یکی از عوارض این دارو کاهش اشتها می‌باشد در پرخوری‌های با منشاء عصبی به عنوان ضد اشتها هم کاربرد دارد.

این دارو به صورت قرص‌های ۲۵، ۵۰ و ۱۰۰ میلی‌گرمی در دسترس می‌باشد.

نام تجاری: Lamictal

موارد مصرف لاموتریژین

الف) درمان کمکی صرع نسبی تا تشنج ژنرالیزه سندرم Lennox-Gastaut.
ب) ادامه لاموتریژین به تنهایی در رژیمهایی که حاوی ضدصرع ‌های القاکننده آنزیمی می‌ باشند.
پ) لاموتریژین به تنهایی در کسانی که دارو را همراه والپروات برای صرع نسبی دریافت می‌ کنند.
ت) اختلالات دوقطبی.

مکانیسم اثر لاموتریژین

مکانیسم اثر لاموتریژین چندان روشن نیست. به نظر می رسد لاموتریژین با مداخله در کانال های سدیم، نوروترانسمیترهای تحریکی (گلوتامات، آسپارتات) را مهار می کند.

فارماکوکینتیک لاموتریژین

• زمان تاثیر لاموتریژین 24 ساعت می باشد. اوج غلظت پلاسمایی لاموتریژین ظرف 1.5 تا 4.8 ساعت بعد از مصرف می باشد.
• نیمه عمر لاموتریژین حدود سی دقیقه می باشد.
• جذب گوارشی لاموتریژین مناسب است.
• لاموتریژین از طریق ادرار دفع می گردد.

مقدار و نحوه مصرف داروی لاموتریژین

الف) درمان کمکی صرع نسبی تا تشنج ژنرالیزه سندرم Lennox-Gastaut.

بزرگسالان و کودکان بزرگتر از 12 سال: در کسانی که والپروئ یک اسید به همراه دیگر ضدصرع‌های القا کننده آنزیمی را دریافت می‌ کنند، دارو را با دوز 25 میلی گرم یک روز درمیان برای 2 هفته شروع کنید. سپس به 25 میلی گرم روزانه برا ی 2 هفته افزایش دهید. دارو را هر یک الی دو هفته 25 تا 50 میلی گرم روزانه برحسب نیاز افزایش دهید تا به دوز 100 تا 400 میلی گرم روزانه (در یک یا دو دوز منقسم) برسید. زمانی که همراه والپروئ یک اسید به تنهایی به کار می‌ رود، دوز نگهدارنده 100 تا 200 میلی گرم در روز است.

در کسانی که تنها ضدصرع ‌های القاکننده آنزیمی بدون والپرویک اسید را دریافت می‌ کنند، دارو را با 50 میلی گرم روزانه برای دو هفته شروع کنید. سپس به 100 میلی گرم روزانه برا ی 2 هفته افزایش دهید (در دو دوز منقسم). دارو را هر یک الی دو هفته 100 میلی گرم روزانه برحسب نیاز افزایش دهید تا به دوز 300 تا 500 میلی گرم روزانه در دو دوز منقسم برسید.

کودکان 2 تا 12 سال با وزن 7/6 تا 40 کیلوگرم: در کسانی که والپروئ یک اسید به همراه دیگر ضدصرع‌های القاکننده آنزیمی دریافت می‌ کنند، دارو را با دوز Mg/Kg 15/0 روزانه در یک یا 2 دوز منقسم برای 2 هفته شروع کنید. سپس با دوز Mg/Kg 3/0 در یک یا دو دوز منقسم برای یک الی 2 هفته ادامه دهید. دوز معمول نگهدارنده Mg/Kg 5-1 روزانه می‌ باشد (ماکزیمم تا 200 میلی گرم روزانه در یک یا دو دوز منقسم).

در کسانی که تنها ضدصرع ‌های القاکننده آنزیمی بدون والپرویک اسید را دریافت می‌ کنند، دارو را با دوز Mg/Kg 6/0 در دو دوز منقسم برای دو هفته شروع کنید. سپس با دوز Mg/Kg 2/1 برای 2 هفته دیگر ادامه دهید. دوز معمول نگهدارنده Mg/Kg 15-5 روزانه می‌ باشد (ماکزیمم تا 400 میلی گرم روزانه در دو دوز منقسم).

ب) ادامه لاموتریژین به تنهایی در رژیمهایی که حاوی ضدصرع ‌های القاکننده آنزیمی می‌ باشند.

بزرگسالان و کودکان بزرگتر از 16 سال: دارو را با دوز Mg 50 یک بار در روز برای دو هفته به رژیم فعلی اضافه کنید. سپس با Mg 100 روزانه در دو دوز منقسم برای دو هفته ادامه دهید. سپس هر یک الی دو هفته 100 میلی گرم دوز را افزایش دهید تا به دوز نگهدارنده Mg 500 روزانه در دو دوز منقسم برسید. در این مرحله می‌ توان داروی القا کننده آنزیمی را به تدریج قطع کرد. به صورت کاهش 20% دوز هفتگی برای 4 هفته.

پ) لاموتریژین به تنهایی در کسانی که دارو را همراه والپروات برای صرع نسبی دریافت می‌ کنند.

بزرگسالان و کودکان بزرگتر از 16 سال: زمانی که به دوز 200 میلی گرم در روز لاموتریژین رسیدید، والپروات را Mg 500 روزانه هفتگی کاهش دهید تا به دوز 500 میلی گرم روزانه برسید. این دوز را برای یک هفته ادامه دهید. سپس دوز لاموتریژین را به Mg 300 روزانه افزایش داده و دوز والپروات را به 250 میلی گرم روزانه کاهش دهید. مجدداً دوز را برای یک هفته ادامه دهید. سپس والپروات را کاملاً قطع کرده و دوز لاموتریژین را 100 میلی گرم در روز هر هفته افزایش دهید تا به دوز 500 میلی گرم روزانه برسید.

ت) اختلالات دوقطبی.

بزرگسالان: ابتدا دارو را 25 میلی گرم روزانه برای 2 هفته بدهید. سپس به صورت 50 میلی گرم روزانه برا ی 2 هفته دیگر ادامه دهید. سپس در فواصل هفتگی می‌ توانید دوز را دو برابر کنید تا به دوز نگهدارنده 200 میلی گرم روزانه برسید.

بزرگسالانی که کاربامازپین یا دیگر ضدصرع‌های القاکننده آنزیمی را بدون والپروات دریافت می‌کنند، دارو را با دوز Mg 50 روزانه برای دو هفته شروع کنید. سپس با Mg 100 روزانه در دو دوز منقسم برای 2 هفته دیگر ادامه دهید. سپس دوز را به صورت Mg 100 هفتگی افزایش دهید تا به دوز نگهدارنده 400 میلی گرم روزانه در دو دوز منقسم برسید.

بزرگسالانی که همزمان والپروات دریافت می‌ کنند. دارو را به صورت 25 میلی گرم یک روز در میان برای 2 هفته شروع کنید. سپس 25 میلی گرم روزانه برای دو هفته ادامه دهید. دوز را می‌توان در فواصل هفتگی دوبرابر کرد تا به دوز نگهدارنده Mg 100 روزانه برسید.

تنظیم دوز: در بیماران با نارسایی شدید کلیوی دوز نگهدارنده را کاهش دهید. در بیماران با درگیری کبدی درجه B) Child-Pugh) دوز را 50% کاهش دهید و درجه C تا 75% دوز را کاهش دهید. افزایش دوز و دوز نگهدارنده بر مبنای پاسخ بیمار صورت گیرد.

مصرف لاموتریژین در بارداری و شیردهی

مصرف لاموتریژین در بارداری: عوارض لاموتریژین در بارداری باید مورد توجه خانم هایی باشد که از داروی لامورتیژین استفاده می کنند. تاثیر لاموتریژین بر روی جنین افزایش بروز تاثیرات تراتوژنیک را نشان داده است. اما باید توجه داشت صرف بیماری صرع می تواند احتمال بروز نواقص مادرزادی را افزایش دهد. بنابراین به خانم هایی که قصد بارداری دارند توصیه می شود تا قبل از باردار شدن به پزشک مراجعه کنند. مصرف روزانه 5 میلی گرم فولیک اسید قبل از آبستن شدن توصیه می شود. مصرف لاموتریژین در بارداری توصیه نمی شود مگر آن که لزوم مصرف توسط پزشک مشخص گردد.

مصرف لاموتریژین در شیردهی: عوارض لاموتریژین در شیردهی باید مورد توجه قرار گیرد. بهتر است از جایگزین بهتری به جای لاموتریژین استفاده شود. لاموتریژین در شیر مادر ترشح می شود. داده های به دست آمده از مطالعات حیوانی نشان داده است که غلظت پلاسمایی لاموتریژین در شیر انسان %30 تا 35% (در برخی موارد 50%) غلظت لاموتریژین در خون مادر می باشد. نوزادان شیرخواری که در تماس با لاموتریژین قرار دارند باید تحت مانیتور قرار گیرند.

عوارض جانبی لاموتریژین

• CNS: سردرد، سرگیجه، ضعف، افسردگی، تمایلات خودشکی، اختلال خواب، عدم تعادل، اپاتی، پرخاشگری، گیجی، عدم تمرکز، لرزش بدن.
• GI: تهوع و استفراغ، شکم درد، اسهال، یبوست، خشکی دهان، گاستریت، خونریزی گوارشی، التهاب لثه.
• CV: تاکیکاردی، تپش قلب، هایپوتنشن ارتواستاتیک، هایپرتنشن، میوکاردیال انفارکتوس، سنکوپ.
• Respiratory: رنیت، سرفه، تنگی نفس، عفونت برونشیال.
• Derm: آلوپسی، آکنه، پر مویی، راش جلدی، کهیر، آنژیوادم.
• GU: احتباس ادراری، پر ادراری، تکرر ادرار، عدم نعوظ، اختلال عملکرد کلیوی.
• Other: تاری دید، دو بینی، علائم شبه آنفلوآنزا، دیمسنوره، فوتوفوبی.

موارد احتیاط در رابطه با لاموتریژین

1. اختلال شدید عملکرد کبدی
2. اختلال شدید عملکرد کلیوی
3. اختلال شدید عملکرد قلبی
4. سالمندان

تداخلات دارویی لاموتریژین

• باربیتورات ها، فنی توئین، پریمیدین و کاربامازپین سطح سرمی لاموتریژین را کاهش می دهد.
• مصرف همزمان والپروئیک اسید کلیرانس لاموتریژین را کاهش و سطح سرمی آن را افزایش می دهد.
• مهار کننده های اسیدفولیک اثرات لاموتریژین را تشدید می کند.
• مصرف استامینوفن تاثیر درمانی لاموتریژین را کاهش می دهد.

نکاتی که باید در ارتباط با مصرف لاموتریژین بدانید

1. این دارو در بزرگسالان و کودکان بزرگتر از دو سال استفاده می‌شود.
2. لاموتریژین در افرد با نارسایی کبدی نباید مصرف شود.
3. در صورت بروز علائمی مثل بثورات جلدی، تب، علائم شبه آنفلوآنزا، خواب‌ آلودگی و بدتر شدن حملات صرعی مصرف دارو باید قطع و به پزشک مراجعه شود. شاید نیاز به تغییر دارو داشته باشید.
4. قبل از مصرف دارو هر نوع سابقه حساسیت دارویی که داشته‌اید را به اطلاع پزشک خود برسانید.
5. اگر بادار هستید و یا قصد بارداری دارید درباره مصرف یا عدم مصرف این دارو با پزشک مشورت کنید. این دارو ممکن است برای جنین عوارضی به همراه داشته باشد.
6. فهرست تمامی داروهای مصرف خود را در اختیار پزشک قرار دهید. چرا که ممکن است برخی داروها با لاموتریژین تداخل داشته باشند.
7. به دلیل اینکه داروی لاموتریژین بر روی سیستم عصبی تاثیر دارد مصرف آن باید به صورت مداوم و تحت نظر پزشک باشد.
8. هیچ‌گاه به طور ناگهانی دارو را قطع نکنید. این دارو باید به طور تدریجی قطع شود.
9. اگر یک نوبت را فراموش کردید، به مجردی که آن را به یاد آوردید مصرفش کنید. اگر تقریباً موقع نوبت بعدی مصرف دارو رسیده است، نوبت فراموش شده را رها کرده به برنامه دارویی منظمتان بازگردید و مقدار دارو را دو برابر نکنید.
10. در صورت سابقه مشکلات کلیوی، کبدی، بیماری پارکینسون و حساسیت دارویی به پزشک خود اطلاع دهید.
11. طی مصرف این دارو به هنگام رانندگی احتیاط کنید. این دارو ممکن است شما را خواب‌آلود کند.
12. دارو را طبق دستور پزشک مصرف کرده و مقدار آن را کم یا زیاد نکنید.
13. اگر در حال شیردهی به نوزاد خود هستید قبل از مصرف دارو در این رابطه با پزشک مشورت کنید.
14. قرص لاموتریژین را می‌توان به همراه غذا یا بدون آن مصرف کرد.
15. افکار ناراحت کننده‌ای ممکن است در ابتدای درمان برایتان ایجاد شود که به مرور رفع خواهد شد.
16. اگر طی درمان با این دارو دچار مشکلات گوارشی مثل اسهال و حالت تهوع شدید غذاهای پرچرب و پرادویه را از برنامه غذایی‌تان حذف کنید.
17. در طول درمان با لاموتریژین از کرم مناسب ضد آفتاب استفاده کنید.

توجهات پزشکی – پرستاری در مورد لاموتریژین

• خصوصیت و الگوی فعالیت تشنجی را در طول درمان با لاموتریژین ارزیابی کنید.
• بروز علائم آلرژیک و احتمال آنافیلاکسی را مورد توجه قرار دهید.
• در صورت بروز اولین نشانه های پوستی مصرف لاموتریژین را قطع کنید.
• در طول درمان با لاموتریژین بیمار را به طور دوره ای تحت معاینات دقیق بینایی سنجی قرار دهید.
• لاموتریژین می تواند با یا بدون غذا مورد استفاده قرار گیرد.
• قطع مصرف لاموتریژین نباید بدون مشورت با پزشک و به طور ناگهانی انجام شود.

شرایط نگهداری لاموتریژین

لاموتریژین باید در دمای 15 تا 30 درجه سانتی گراد نگاه داری شود.

بیشتر بخوانید:

داروی ضد تشنج : لیست کامل داروهای درمان صرع (تشنج)

اطلاعات دارویی کامل داروی ضد صرع روفینامید

همه چیز در مورد داروی ضد صرع(توپیرامات)