معرفی فانوس دریایی آنیوا بنا تاریخی روسیه

حتما از فانوس دریایی آنیوا بازدید کنید

ساخالین بزرگ ترین جزیره روسیه است که 948 کیلومتر طول و 160 کیلومتر عرض دارد. ساخالین که در پس شرقی ترین مرزهای روسیه قرار گرفته است، از طریق تنگه لا پروس (La perouse) از جزیره ژاپنی هوکایدو جدا می گردد. در کرانه جنوبی ساخالین، بنایی برجسته وجود دارد که با عنوان فانوس دریایی آنیوا (Aniva lighthouse) معروفیت یافته است.
این سازه ناوبری در سال 1939 بر صخره صعب العبور سیووچیا (Sivuchya) ساخته شده است.

قسمت جنوبی جزیره ساخالین در نیمه اول قرن بیستم تحت تسلط ژاپنی ها قرار داشت. این منطقه به علت وجود جریان های شدید، مه غلیظ و صخره های سر از آب برآورده، برای عبور و مرور کشتی ها سختی های بسیاری پدید می آورد و به غرق شدن بسیاری از آنان می انجامید؛ تا اینکه مقامات استان کارافوتو، جهت ساخت یک فانوس دریایی در این منطقه اقدام می نمایند.

این پروژه که از طریق مهندسی ژاپنی بنام میورا شینوبو طراحی شد، پیچیده ترین ساختمان ساخالین به لحاظ فنی تا آن موقع به شمار می رفت و یکی از زیباترین فانوس های دریایی دنیا نیز محسوب می شد. مصالح ساخت این فانوس دریایی از طریق آب های خروشان منتقل می شد و هیچ گونه اسکله، انبار یا امکانات رفاهی و اقامتی نیز برای کارگران وجود نداشت.

از این رو، سرعت در ساخت این فانوس با توجه به شرایط جوی و محیطی، از اهمیت زیادی برخوردار بود. پس از سرانجام پروژه ساخت این فانوس، ماکتی کوچک از آن به نشانه پیروزی بر نیروهای طبیعی به امپراطور ژاپن اهدا شد.

فانوس دریایی آنیوا مجهز به یک باله خمیده و لنز پایه ای به طول 500 میلی متر است. این لنز که هزار میلی متر قطر دارد، شعاعی به طول 28.16 کیلومتر را پوشش می دهد. طبقه زیرین آنیوا مجهز به باتری و موتورهای دیزلی بود. طبقات فوقانی سوم، چهارم و پنجم، شامل آشپزخانه، انبار غذا، اتاق رادیو، اتاق تجهیزات و اتاق دیدن می شد که امکان زندگی 12 نفر را فراهم می کرد. طبقه ششم محل قرارگیری انبار بود و دو طبقه بالای آن به مکانیسم های ذخیره سوخت و آژیر هشدار دریایی اختصاص داشت. طبقه نهم که بالاترین طبقه فانوس بود نیز مکانیسم چرخش لنز فانوس دریایی را در خود جای داده بود.

نور فانوس آنیوا تا 40 متر بالاتر از سطح دریا را روشن می ساخت. فانوس در کاسه ای 300 کیلوگرمی از جیوه قرار داشت که مانند یک یاتاقان عمل می کرد. چرخش این فانوس از طریق یک وزنه 270 کیلو گرمی انجام می شد که اپراتور مسئول، هر سه ساعت آن را عقب می راند.

در سال 1990 و با تجهیز آنیوا به فناوری های مدرن با منبع انرژی هسته ای، این فانوس دریایی بدون دخالت انسان و به صورت اتوماتیک آغاز به کار کرد و تا سال 2006 فعال بود. در این سال و با سرانجام یافتن سوخت هسته ای در مکانیسم فانوس، تجهیزات با ارزش از ساختمان آنیوا تخلیه و بنای ارزشمند جزیره ساخالین برای همواره به حال خود رها شد.

اکنون بیش از یک دهه است که باد و آب و سایر نیروهای طبیعی، آنیوا را به آرامی از بین می برند . در سال 2015 انجمن جغرافیایی روسیه از پروژه بازسازی و بازسازی فانوس دریایی آنیوا اطلاع داد؛ اما این اتفاق تا به امروز رخ نداده است. هرچند تمهیداتی فراهم شد تا از این فانوس به عنوان یکی از جاهای دیدنی روسیه در ساخالین استفاده گردد .

دسترسی سخت گردشگران به آنیوا، موضوعی غیرقابل انکار است. برای بازدید از فانوس دریایی ساخالین باید به روستای نوویکو عزیمت کنید و از آنجا از طریق قایق های موتوری، از طریق آب های خروشان خود را به آنیوا برسانید.

منبع : بانیما