قصه‌های زندگی امام حسین (ع) – احسان و بخشش
احسان و بخشش
روزى باديه نشينى نزد امام حسين عليه السلام آمد و گفت :
روزى از جدت ، رسول خدا صلى الله عليه و آله و سلم شنيدم كه فرمود: حاجات خود را يا از عرب شريف و يا مولاى كريم و يا حامل قرآن و يا شخص گشاده رو بخواهيد. و شما عرب بوده و كرامت سيرت شما و قرآن بين شما نازل شده است و پيغمبر اكرم صلى الله عليه و آله و سلم فرمود كه هرگاه بخواهيم به او نظر كنيم ، به حسن و حسين بنگريم .
در اينحال وقتى امام حسين عليه السلام از حاجت و مشكلش پرسيد، او نيازش را روى زمين نوشت و حضرت فرمود:
از رسول اكرم صلى الله عليه و آله و سلم شنيدم كه فرمود: نيكى و بخشش به افراد، به قدر معرفت و شناخت ايشان است. و پدرم فرمود: ارزش هر شخصى احسان و نيكوكارى اوست. از اينرو از تو سه سؤ ال مى پرسم ؛ اگر پاسخ دهى ، سه هميان و اگر دو سؤ ال را پاسخ دهى ، دو هميان و اگر يكى را جواب دهى ، يك هميان نقره و زر به تو مى دهم .
آن مرد قبول كرد و حضرت پرسيد:
بهترين عمل كدام است ؟
او جواب داد:
ايمان به خدا.
حضرت پرسيد:
نجات از هلاكت به چه چيز است ؟
او پاسخ داد:
اطمينان به خدا.
امام حسين عليه السلام پرسيد:
زينت عبد و بنده خدا به چيست ؟
او اظهار داشت :
علم و دانشى كه تواءم با حلم و بردبارى باشد.
حضرت پرسيد:
اگر آنرا نداشت .
او پاسخ داد:
فقر تواءم با صبر و شكيبايى .
حضرت پرسيد:
اگر آنرا نداشت .
آن مرد گفت :
صاعقه اى از آسمان فرود آيد و او را نابود كند.
در اينحال امام حسين عليه السلام خنديد و سه هميان نقره و زر به او عطا فرمود.
من طلب رضى الناس بسخط الله و كله الله الى الناس.
كسى كه خشنودى مردم را با خشم و غضب الهى فراهم آورد، خداوند او را به مردم وا گذارد.
امام حسين عليه السلام
منبع: کتاب جلوه عشق – قصه هاى زندگى امام حسين (ع)
