یک اصل فراموش شده در ساخت ساعت های هوشمند

مشکلات ساعت های هوشمند

شایعات در مورد اولین ساعت هوشمند گوگل روز به روز داغ تر می شود. این ماجرای ادامه دار پس از خرید شرکت نوپای WIMM توسط گوگل، شکل جدی تری به خود گرفت. آنچه در ادامه می آید، برگرفته از سخنان دو تن از مدیران سابق WIMM Labs است. آن ها اعتقاد دارند موفقیت گجت های پوشیدنی در آینده، در گروی توجه بیش از پیش سازندگان و توسعه دهندگان به یک قابلیت اساسی در این دستگاه ها است: قابلیت دیدن در یک نگاه(Glanceability).

در طراحی بسیاری از اپلیکیشن های ساعت های هوشمند یک اصل اساسی فراموش می شود. بازی انگری بِرد، با پرندگانی اندازه نوک خودکار، جایی در یک ساعت هوشمند ندارد. ارزش یک گجت پوشیدنی، نظیر ساعت هوشمند، در جمع آوری و مصرف داده ها، و یا کپی برداری از اپلیکیشن های تلفن های هوشمند نیست، بلکه چیزی که اهمیت دارد استخراج داده ها در زمان و مکان مناسب است.

اغلب ما روزی یک یا دو بار، هر بار یکی دو ساعت، تلویزیون تماشا می کنیم. در طول روز چند بار هم پشت پی سی نشسته و با اپلیکیشن های سنگینی چون فوتوشاپ یا اکسل کار می کنیم. شاید ده دوازده بار هم به گوشی خود سر بزنیم و از آن استفاده کنیم. اما ساعت هوشمند چطور؟ شاید صدها بار و هر بار تنها با یک نگاه اجمالی به آن سلام کنیم.

توسعه دهندگان گجت های پوشیدنی باید راهی پیدا کنند که این استخراج داده ها به بهترین و بهینه ترین شکل ممکن صورت بگیرد. به طور مثال، اپلیکیشن های ساعت های هوشمند قرار نیست همه فن حریف و همه کاره باشند. محتوای موجود در این ساعت ها می بایست توسط یک ارزش جدید سنجیده شود، و آن هم چیزی نیست جز قابلیت دیدن در یک نگاه.

تِد لاد و لوری مالم، این دو مدیر سابق شرکت WIMM، سه اصل کلیدی طراحی را ضامن تحقق ویژگی مورد نظر ما، یعنی قابلیت مشاهده در یک نگاه، می دانند:

دسترسی فوری

به رغم همه دستاوردهای فناوری در تلفن های هوشمند، ساعت هوشمند می بایست میراث دار واقعی ساعت های مچی صد سال اخیر باشد. ساعت های هوشمند باید از یک ویژگی بنیادی بهره ببرند، و آن این است که درست مانند پیشینیانشان، در یک نگاه، بدون هیچگونه تاخیری، داده ها را منتقل کنند. به جای این که لازم باشد دستگاه خود را از جیب بیرون آورده و درون آن به گشت و گذار بپردازید، گجت پوشیدنی شما باید قادر باشد در یک نگاه قرار ملاقات بعدی یا پیامک دریافتی مهم شما را نشان دهد.

ارتباط محتوایی

همانطور که اشاره شد، گجت پوشیدنی فقط وسیله ای برای جمع آوری و اندازه گیری داده ها نیست، بلکه باید با توجه به زمان و مکان، بهترین ارائه از آن داده ها را داشته باشد. به طور مثال، در یک مسابقه دو قادر باشد موقعیت هم تیمی هایتان را به شما بگوید، و یا این که اگر هنگام دویدن افتادید، یک پیام فوری برای دیگران ارسال کند.

کنترل کاربر

برای این که یک گجت پوشیدنی بین عموم جا بیافتد، می بایست از قابلیت سفارشی سازی زیادی، هم در سطح اپلیکیشن ها و هم در سطح لوازم جانبی، بهره ببرد. کاربر این محصولات باید بتواند کنترل همه تنظیمات را با توجه به سلیقه و نیاز خود تغییر دهد.

ساعت های هوشمند را می توان هم در قالب یک کشتی عظیم دید که چند مدتی است به اقیانوس فناوری های نو وارد شده، و هم می توان آن را در قالب یک حباب تجسم کرد که پس از چندی، زیر بار پیچیدگی خودش، می ترکد و به تاریخ می پیوندد. مدیران سابق شرکت WIMM باور دارند اصل ساده “قابلیت دیدن در یک نگاه” همان چیزی است که سرنوشت این گجت های پوشیدنی را تعیین می کند.