معرفی جاهای دیدنی عمارلو در رودبار

دسامبر 15, 2023

0 خواندن این مطلب 3 دقیقه زمان میبرد

مناطق دیدنی عمارلو

عمارلو یکی از بخش‌های شهرستان رودبار می‌باشد که دارای آب و هوای معتدل کوهستانی است و درحدود هزار و هشتصد متر بالاتر از سطح دریا قرار دارد.طبق آماری که در سال هزار و سیصد و هشتاد و پنج گرفته شد این منطقه حدود هشت هزار و سیصد و بیست و دو نفر جمعیت دارد .

عمارلو از ییلاق‌های زیبایی برخوردار است که ارتفاع آنها به حدود دو هزار و دویست متز از سطح زمین میرسد.که شامل :داماش -دوسلان-گلچالکی-سنگدیل-لاباربن می‌باشد. این منطقه بر خلاف سایر مناطق شمال کشور شرجی نبوده و دارای آب و هوای مطلوبی است که در کنار زمین‌های سر سبز و زیبا منظره فوق العاده ای را خلق کرده است.

وجه تسمیه عمارلو

نام این منطقه از نام یکی از طایفه‌های کرد این گرفته شده است که در زمان نادر شاه برای دفاع از ایران در برابر روسیه (شوروی سابق) به منطقه خورگام رودبار کوچ کردند.این منطقه در قدیم وسعت بیشتری داشت . پس از انقلاب دهستان خورگام به عنوان بخش خورگارم شناخته و روستای پره سر عمارلو نیز مرکز این بخش شد.بعضی نیز می‌گویند این نام برگرفته از نام قوم آمارد که در گذشته از سفید رود تا رود آمل ساکن و از بنیان گذاران تمدن کهن مارلیک بودند می ‌باشد.این منطقه مسکونی بوده و اقوام کرد،تات و کورمانچ در کناریکدیگر زندگی میکنندکه اقوام تات ساکنین قدیمی و اقوام کرد مهاجران این منطقه محسوب می شوند.

کوه

خولشکوه عمارلو

دریاچه خلشکوه به طول جغرافیایی۳۶.۷۳۶۶۸۳عرض جغرافیایی۴۹.۸۷۱۱۷۲ ارتفاع (از سطح دریا)۱۹۶۲متر.در قسمت شمالی روستای خرمکوه و روستای کلیشم قرار دارد.روستای خرمکوه در بخش عمارلو شهرستان رودبار می باشد.زمین‌ها و علف زارهای این ناحیه از زمان‌های گذشته متعلق به اهالی روستای خرمکوه و روستای کلیشم بوده است. در این ناحیه استخر(سَل) طبیعی و چشمه قُل قُله وجود دارد که از منابع خدا دادی و شگفت آور می‌باشد.این استخر در مساحتی به بزرگی ۱۵ کیلومتر در بلندای کوه دور نمای بی نظیری دارد. کسانی که بار اول به خلشکوه می‌آیند از وجود این استخر در این مکان مرتفع ابراز شگفتی می‌کنند.آب چشمه‌ها و رودها از این ناحیه به طرف روستای خرمکوه سرازیر می‌شود. مسیر مسافرت به خلشکوه از جاده جیرنده -خرمکوه-خلشکوه می باشد.

دشت

تپه تاریخی عمارلو

تپّه های تاریخی گیلان یکی از معروف ترین محوطه های باستانی ایران است . برفراز این تپّه ها که در ۱۴ کیلومتری شهرستان رودبار در استان گیلان قرار دارند ، بیش از ۵۰ گور کشف شده است که داخل آنها اشیای ارزشمند و منحصر به فردی چون پیکره ی سفالین انسان ، گاو کوهاندار و همچنین جام های زرّین و سیمین با نقوش قلم زنی شده بسیار زیبا کشف شده است.

تپه تاریخی عمارلو نیز ازجمله محوطه های باستانی این منطقه است که جام زرین عمارلو از آن کشف شده است.جام زرین عمارلو با قطر دهانه ی ۵/۷، قطر کف ۷ سانتی متر وارتفاع ۵/۱۱ سانتی متر به شماره ی ۳۶-۳۴ در موزه ی ملی ایران نگهداری می شود .در این جام که حالت استوانه ای دارد بالا وپایین ظرف در حاشیه ی زیر لبه ی خارجی ونزدیک کف با تزئینات زنجیره ای آراسته شده .نوع تزئینات آن به نقوش زنجیره ای به هم پیوسته جام زرین املش شباهت دارد .جام عمارلو در سطوح خارجی دارای دو صفحه مجزا است که در دو ردیف وبر روی یکدیگر نقش شده اند .در ردیف زیرین نقش انسانی زانو زده که که گلدانی بدست دارد این نقش چهار بار از چپ به راست تکرار شده است .

در وسط هرکدام ازاین آدم ها ، درخت زندگی در گلدانی دیده می شود که بالاتر از سطح زمین قرار گرفته وبا رشته هایی به گلدان های در دست انسان متصل است .در ردیف بالا نقش شیری درنده در حال حمله به گوزنی چهار بار از چپ به راست تکرار شده است .شیر با دست های بلند شده در حال فشار آوردن بر گوزنی است که پاهای عقبش به حالت زانو بر روی خاک قرار گرفته است .نمایش جزئیات اندام ، چهره دو حیوان ، دم برافراشته ی شیر ، شاخ از هم گشوده ی گوزن ، موهای بدن شیر وگوزن به واقع گرایی نقش افزوده است .درنده خویی شیر و تسلیم گوزن در این نقش به خوبی نشان داده شده است .در کف زیرین این جام ، نقش ترنج وگل پنج پر دیده می شود .

این جام در منطقه عمارلو حوالی رودبار در گیلان کشف شده است و قدمت آن به هزاره اول پیش از میلاد بازمی گردد. از دیگر مناطق باستانی ایران دوره آریایی ها می توان به تپّه های املش ، کلاردشت ، عمارلو در استان گیلان ، تپّه ی حسنلو در استان آذربایجان غربی ، تپّه ی زیویه در استان کردستان و غار کلماکره در استان لرستان اشاره کرد . برخی از پژوهشگران معتقدند که از آنجا که این مناطق در مسیر ورود آریایی های مهاجر به ایران قرار داشته اند و قدمت آثار به دست آمده به همان دوران مربوط می شود ، احتمالاً ساکنان این مناطق اجداد مادها و هخامنشی ها بوده اند ؛ امّا از طرفی در دست نبودن کتیبه ای معتبر باعث شده است تا باستان شناسان نتوانند بطور قطع درباره ی هویت واقعی این آثار اظهار نظر کنند .