برخى فضايل امام حسين (ع)، همتاى قرآن
حسين (ع) همتاى قرآن
ارزشمندترين سند در انديشه و رفتار قرآن كلام زيباى خداست ، كه از هر خطر مصون مانده و مى ماند. قرآن منبع انديشه و معارف و حيانى است كه معيار انديشه و رفتار صحيح در همه عرصه ها مى باشد. تمام انديشه ها و رفتارها در ارزيابى بايد با اين محك سنجيده شوند، كه در صورت نا ساز وارى با ان ، انديشه ، نخواهند بود.
از ميان انسان ها نيز انسان هايى نيز همتاى قرآن با ويژگى هاى قرآن تجلى يافته اند، كه همانند قرآن معيار انديشه و رفتار مى باشند.
انگيزه اين انتخاب ، شايد اين باشد كه بهانه ها را از دست بهانه جويان بگيرد كه نمى توان تمام شوون زندگى را همساز و هماهنگ با حقيقت وحى ساخت . خداى سبحان از ميان انسان ها برخى را به عنوان معيار و الگو بر گزيده است ، كه تمام شوون زندگى را همساز و هماهنگ با حقيقت وحى ساخت . خداى سبحان از ميان انسان ها برخى را به عنوان معيار و الگو برگزيده است ، كه تمام شوون زندگى انديشه و رفتار همگون با وحى است و هيچ گونه كژ راهگى در انديشه و رفتار آنان وجود ندارد همانند قرآن حق محض در ابعاد انسانى اند.
رسول الله (ص) عترت خويش را عدل و همتاى قرآن معرفى نمود: انى تارك فيكم الثقلين كتاب الله عزوجل و عترتى. و منظور خود را از عترت نيز شفاف توضيح داد. من العتره ، فقال انا و الحسن و الحسين و الائمه التسعه من ولد الحسين تاسعهم مهديم. از حضرت سوال نمودند منظور از عترت چه كسانى مى باشند، فرمودند، منظور من و حسن و حسين و نه امام از فرزندان حسين عليه السلام كه نهمين آنان مهدى آنان است مى باشد. كه حسين عليه السلام همتاى قرآن است .
