آشنایی با روش تکثیر و مشخصات گیاه پیچک صحرایی

مشخصات گیاه پیچک صحرایی

پیچک صحرایی گاهی با پیچک هفت بند اشتباه می شود. اگر چه پیچک هفت بند یکساله و کوچکتر است و گلهای آن سبز مایل به سفید می باشند (سبز روشن). علاوه بر آن در قاعده هر برگچه، یک غلاف غشایی یا اوکرانیز دارد ثابت شده که پیچک صحرایی روی ذرت و نیشکر اثر آسیبی دارد. از عصاره آن برای حفاظت از بدن از طریق تحریک رشد رگ های خونی در بافت های آسیب دیده استفاده می شود. این عصاره در شکل تجاری به شکل کپسول فرموله می شود.

شرایط محیط رشد پیچک صحرایی

پتانسیل حدکثر سرعت رشد نسبی (Rmax) برای پیچک ۴۴/۲ و میانگین سرعت رشد آن ۳۶/۱ گرم بر گرم در هفته می باشد. این نشان می دهد که سرعت رشد نسبی زیاد یکی از خصوصیات مهم علف های هرز خطرناکی مانند پیچک می باشد.

چون مقدار ماده خشک تولید شده توسط هر گونه گیاهی باید متناسب با منابع مورد استفاده در طی فصل رشد باشد، سرعت رشد نسبی اغلب به عنوان یک شاخص بالقوه در توانایی رقابتی بین گیاهان زراعی و گیاهان هرز استفاده می شود.

علاوه بر این همبستگی شدیدی میان شاخس سطی برگ و سرعت رشد نسبی بالقوه وجود دارد. به این صورت که هر چه گیاه شاخص سطح برگ بیشتری داشته باشد، سریعتر رشد نموده و بیوماس بیشتری تولید می کند.

روش تکثیر گیاه پیچک صحرایی

یکی از روش های تکیثر این گیاه، کشت بذرهای آن است. پیچک در دمای بالا و کم بودن رطوبت و باران طی فصل رشد تعداد زیادی بذر تولید می کند. هر گیاه قادر است ۵۰۰-۵۰ بذر تولید کند. این بذور می توانند در خاک و به حالت خواب سال های زیادی (تا ۲۸ سال) زنده بمانند.

جوانه زنی این بذور در طول سال و در صورت فراهم بودن رطوبت و دیگر شرایط، امکان پذیر خواهد بود؛ دمای مناسب برای جوانه زنی بذور پیچک ۳۵-۲۵ درجه سانتیگراد می باشد.

یکی دیگر از روش های ازدیاد این گیاه تقسیم ریزوم های آن می باشد. یک گیاه پیچک تنها شش ماه پس از جوانه زنی، ۱۹۷ ریشه عمودی هر کدام به طول تقریبی ۱۲۵ سانتی متر و ۳۴ ریزوم به طول میانگین ۱۲۰ سانتی متر تولید می کند؛ این ریزوم ها می توانند ۱۴۱ گیاهچه جدید ایجاد کنند. قطعاتی به کوچکی ۵/۲ سانتی متر از ریشه آن، قادر به ایجاد یک گیاه کامل می باشد.

ترکیبات شیمیایی پیچک صحرایی

از نظر ترکیبات شیمیایی در گیاه پیچک صحرایی وجود مادۀ کونولوولین تایید شده است از گیاه آلکالوئیدی جدا نشده است از گیاه در حدود ۴-۵/۱ درصد مادۀ رزینی به دست می آید که خاصیت مسهلی دارد. در ریشه یا ساقۀ زیرزمینی خشک شدۀ گیاه در حدود ۹/۴ درصد رزین وجود دارد.

منبع : راسخون