علت بالا و پایین بودن V.A در آزمایش خون

تفسیر آزمایش V.A

V.A آزمایشی است که سطح داروی ضد صرع والپوریک اسید را در خون اندازه گیری می کند. والپوریک اسید به طور گسترده برای درمان صرع و به منظور درمان حملات ناگهانی اولیه و ثانویه به کار می رود. اندازه گیری های این دارو در تشخیص و تعیین میزان تجویز والپوریک اسید و به منظور اطمینان از درمان مناسب مورد استفاده قرار می گیرد. اغلب افراد در محدوده نرمال به خوبی به درمان با این دارو پاسخ می دهند، با این وجود اثرات جانبی ناشی از سمیت با این دارو می تواند شامل رعشه، مشکلات گوارشی، گیجی و مشکلات بینایی باشد.

مکانیسم اثر داروی والپروئیک اسید چندان روشن نیست اما به نظر می رسد بر ترکیبات شیمیایی دخیل در ایجاد صرع تاثیر می گذارد. داروی والپروئیک اسید هم چنین در کنترل سردرد های میگرنی نیز کاربرد دارد. سمیت کبدی و پانکراتیت از عوارض خطرناک داروی والپروئیک اسید محسوب می شود.

در صورتی که والپروئیک اسید توام با سایر داروهای ضد صرع تجویز شود دوز آن با توجه به دوزاژ سایر داروها و واکنش بالینی بیمار تعیین می گردد. سطح ماکزیمم V.A نباید بیش از µg/ml 100 باشد. پیک غلظت خونی کمتر از ۴ ساعت بعد از تجویز خوراکی دارو است. پاسخ مطلوب زمانی مشاهده می شود که سطح دارو بیش از µg/ml 40 باشد.

مقادیر طبیعی:

• غلظت درمانی : µg/ml 100– ۴۰
• غلظت سمّی : μg/ml 120≤

سایر نام ها: Depakene, Divalproex,Valporate,Dipropylacetic Acid, Spdium Valporate

نوع نمونه قابل اندازه گیری: سرم و پلاسما ETDA دار

شرایط نمونه گیری: نیاز به ناشتایی نمی باشد.

کاربردهای بالینی آزمایش V.A

۱- پایش درمان حملات عصبی صرع به ویژه صرع Myoclonic
۲- ارزیابی سمّیت بالقوه دارو

ملاحظات نمونه گیری درآزمایش V.A

در صورت مصرف دارو قبل از انجام آزمایش ، تاریخ و ساعت مصرف دارو یادداشت گردد.

موارد عدم پذیرش نمونه در آزمایش V.A

نمونه به شدت همولیزه، لیپمیک و ایکتریک (زردی) مورد قبول نمی باشد.

شرایط نگهداری در آزمایش V.A

در دمای اتاق به مدت چند ساعت و در دمای ◦c4 و ◦c20- ، دو هفته پایدار است.

عوامل مداخله گر در آزمایش V.A

• ترکیبات القاء کننده آنزیمی ( مانند فنوباربیتال، فنی توئین، کاربامازپین) باعث افزایش متابولیسم والپوریک اسید می شوند.
• مفلوکین باعث کاهش غلظت دارویی خواهد شد.

توضیحات در مورد آزمایش V.A

• ارزیابی AST, ALT, CBC، شمارش پلاکت و سایر فاکتور های انعقادی در بیماران تحت درمان با این دارو باید انجام گیرد.
• توکسیسیته کبدی ناشی از این دارو ممکن است کشنده باشد.
• این دارو می تواند در دوزهای بالا از تجمع پلاکتی جلوگیری کند.
• آمیلاز در بیماران مبتلا به استفراغ های مکرر و علائم شکمی جهت تشخیص پانکراتیت ناشی از والپوریک اسید به کار می رود.

نکات مهم در رابطه با والپروئیک اسید و آزمایش V.A

تاثیر والپروئیک اسید بر جنین قابل توجه و معنی دار می باشد. والپروئیک اسید می تواند در صورت باردار بودن نواقصی را در جنین به همراه داشته باشد و می تواند به کاهش آی کیوی جنین منجر شود. والپروئیک اسید تاثیر تراتوژنیک خود مانند نقص در لوله عصبی، سیستم اسکلتی، قلبی و یوروژنیتال، ناهنجاری های رفتاری، عقب ماندگی رشد داخل رحمی و تغییرات هیستوپاتولوژیک مغزی را در مطالعات حیوانی نشان داده است.

والپروئیک اسید نباید در خانم هایی که پتانسیل باروری دارند استفاده شود مگر آن که ضرورتی برای آن وجود داشته باشد. اگر والپروئیک اسید در دوران بارداری استفاده شود باید به صورت مونوتراپی و در دوزهای منقسم در پایین ترین دوز موثر و به صورت فراورده هایی باشد که آزادسازی دارو در آن ها آهسته است.

اثرات قطعی والپروئیک اسید در شیردهی گزارش نشده است. به لحاظ نظری نوزادان شیرخوار در خطر سمیت کبدی قرار دارند. شیردهی در صورت مونوتراپی مادر با والپروئیک اسید به نظر نمی رسد بر رشد نوزاد تاثیر منفی بگذارد. درمان ترکیبی با سایر داروهای ضد تشنج خواب آور و یا داروهای سایکوتروپ می تواند علائم انزوا و یا خواب آوری را در نوزاد به همراه داشته باشد. نوزادان شیرخوار باید به لحاظ زردی و سایر علائم مربوط به آسیب کبدی تحت نظر باشند. برخی متخصصین توصیه می کنند که میزان سرمی والپروئیک اسید در خون نوزاد، پلاکت ها و هم چنین آنزیم های کبدی در طول درمان آنالیز شود.

• قبل از شروع درمان با والپروئیک اسید در مورد بیماری کبدی یا سابقه آن از بیمار سوال کنید. تست های عملکرد کبدی را کنترل کنید.
• قبل از شروع درمان با والپروئیک اسید از عدم بارداری بیمار اطمینان حاصل کنید.
• در طی درمان با والپروئیک اسید عملکرد کبدی، گوارشی، ذهنی و روانی بیمار را کنترل کنید.
• فهرستی از داروهای مصرفی بیمار را در اختیار پزشک قرار دهید.
• از بیمار بخواهید والپروئیک اسید را مطابق با دستور پزشک مصرف کند.
• از خرد کردن و جویدن کپسول والپروئیک اسید باید اجتناب شود.
• در طی دوره درمان با والپروئیک اسید وضعیت تشنج را ارزیابی کنید و از واکنش مناسب بالینی اطمینان حاصل کنید.
• در صورت عدم کنترل حملات صرع پزشک را در جریان قرار دهید.

بیشتر بخوانید:

بیماری صرع‌ چیست و چگونه آن را درمان کنیم؟

کمک به بیماران در هنگام تشنج ناشی از صرع

کمکهای اولیه در صرع

اطلاعاتی کامل درباره بیماری صرع