روش کاشت درخت تبریزی چگونه است؟

آشنایی با روش کاشت درخت تبریزی

درخت تبریزی با نام علمی Populus درختی است از خانواده بیدها و بومی مناطق اروپا، جنوب غرب و مرکز آسیا و شمال غرب آفریقا که با نام های شالک و صنوبر لمباردی نیز شناخته می شود.

گیاه شناسی درخت تبریزی

درخت تبریزی یا صنوبر گونه ای پهن برگ و نور پسند و خزان کننده است . گل ها معمولا قبل از برگ در اوائل بها ظاهر می شود.

گونه های صنوبر دو پایه هستند یعنی گل های نر و ماده آنها هر یک بر روی در ختان جدا قرار دارند بذر در داخل کپسول بوده که هر کپسول نیز غالبا دارای ۲ تا ۴ دریچه است در انتهای هر بذر کرک های سفید رنگ ابریشم مانندی قرار دارد که به پخش و انتشار آن کمک زیادی می کند

پوست تنه درختان جوان اکثرا سفید و یا سبز رنگ بوده و با افزایش سن شیارها ی عمیق و نیمه عمیق در آن ظاهر شده و رنگ آن نیز تیره می گردد. ارتفاع این درخت ۱۲ تا ۲۷ متر است. قطر تاج پوششی آن ۳ تا ۸ متر و قطر تنه ی آن نیز ۱٫۵ متر است.

برگ های درخت تبریزی یا صنوبر سبک هستند. به آسانی با وزش باد تکان می خورند و در گونه های مختلف تا حدودی با یکدیگر تفاوت دارند.برگ های بزرگ این درخت روی تنه اصلی و ساقه های قوی و برگ های کوچک روی ساقه های جانبی گیاه رشد می کنند.طول این برگ ها ۵ تا ۹ سانتیمتر و پهنای آن ۲ تا ۸ سانتیمتر است. رنگ این برگ ها سبز روشن و براق است و در پاییز قبل از ریزش به رنگ زرد پررنگ تبدیل می شوند.

درخت تبریزی دارای ریشه‌هایی بسیار قوی و نفوذگر است. اگر این درختان نزدیک به هم کاشته شوند، می توانند به عنوان باد شکن مورد استفاده قرار گیرند و از طرفی نباید نزدیک به ساختمان‌ها و لوله‌ها کاشته شوند.

بهترین زمان کاشت درخت تبریزی

بهترین زمان برای کاشت نهال های درخت تبریزی اوایل فروردین هر سال است چون در این فصل شیرابه‌ی نهال هنوز جاری نشده و تازه بعد از گرم شدن هوا شروع به فعالیت زیستی می کند و فرصت مناسبی برای پرورش پیدا می کند. در روش خزانه داری به ساخت و ایجاد گلخانه و مسقف کردن زمین احتیاجی نیست، به همین خاطر هزینه ای اضافی بابت درست کردن گلخانه ندارید و می توانید آن را در خریدن نهال صرف کنید.

زمین مورد استفاده جهت کاشت درخت تبریزی

زمین مورد نیاز کاشت درخت تبریزی باید:

• حاصلخیز ، زراعی ، غنی و حتی الامکان عمیق و فاقد شوری و املاح غیر مفید باشد
• دارای کیفیت خوب تبادل هوا و امکان دسترسی به آب فراوان و مطمئن باشد

اراضی شور ، سنگین ، کم عمق و اراضی هیدرو مورفی که به صورت باتلاقی هستند برای پرورش درخت تبریزی یا صنوبر مفید نیستند.

نیازهای غذایی درخت تبریزی

کوددامی به خاطر سه خاصیت مهم جزو ضروریات کاشت و پرورش درخت می باشد:
۱ – اثر تغذیه ای
۲- اثر شیمیایی
۳- بهبود خواص فیزیکی و بیولوژیکی

بهتر است از کود دامی کاملا پوسیده ( سه ساله ) به میزان ۱۵ الی ۲۰ تن در هکتار در اراضی بایر و سنگین و سبک و آهکی استفاده شود در اراضی دایر و زراعی پخش کود حیوانی در خطوط کاشت به عرض ۱ متر به میزان حداکثر ۱۰ تن در هکتار توصیه میشود استفاده از کود حیوانی می بایست قبل از عملیات شخم انجام گردد .

روش تکثیر درخت تبریزی

اگر بخواهیم یک دلیل مهم و اصلی برای انتخاب درخت تبریزی یا صنوبر برای پرورش انتخاب کنیم، بی شک باید به فاکتور مقاوم بودن آن در برابر سرما و رشد سریع آن اشاره کنیم. به همین خاطر در هر نقطه‌ی کشور، با هر دمایی امکان کاشت نهال صنوبر وجود دارد و می توانید با خیال راحت بدون نیاز به گلخانه و شرایط خاص، با تهیه‌ی قلمه‌های بیست سانتی که مناسب و آماده برای کاشت هستند قدم اول را برای شروع پرورش صنوبرهایتان بردارید. یکی دیگر از ویژگی های صنوبر طریقه ی تکثیر غیر جنسی آن است که فرایند رشدش را بیشتر می کند و در نتیجه این رشد سریع، میزان سودهی هم افزایش پیدا می کند‌.

تبریزی درختی است که تمام انواع آن به راحتی از طریق قلمه ریشه می دهند و تکثیر می شوند. قلمه به طول ۲۰ تا ۳۰ سانتیمتر با ۳ تا ۴ بند را در خاک معمولی در اسفند و فروردین می کارند بطوریکه نصف تا دو سوم آن در خاک فرو می رود. آبیاری اولیه با فواصل کم و از موقع ریشه دار شدن با فواصل بیشتر صورت می گیرد.

سر شاخه های درخت تبریزی و سپیدار به راحتی در آب هم ریشه می دوانند و هنگامی که سر شاخه ها کاملاً ریشه دار شوند می توان آنها را در گلدان یا در محل اصلی کاشت.

اصولاً تکثیر صنوبرها از طریق بذر به میزان زیاد مشکل است. بهتر است بذرها بلافاصله به محض اینکه کپسول ها شروع به باز شدن می کنند جمع و کاشته شوند زیرا قوه نامیه خود را به سرعت از دست خواهند داد و نباید اجازه داد که بذرها خشک شوند. هر چند اگر آنها درون ظرف و در دمای نزدیک صفر درجه سانتیگراد قرار دهند بذرهای بعضی از گونه ها می توانند برای مدت حدود ۳ سال نگه داری شوند.

هیچگونه وضعیت استراحت یا دوره خواب وجود ندارد و بذرها به راحتی چند روز پس از کاشت جوانه می زنند. نهالچه ها به میزان زیادی به قارچ عامل مرگ گیاهچه حساس هستند و همچنین نمی توانند حرارت و خشکی زیاد را تحمل کنند. تعدادی از صنوبرها توسط ریز ازدیادی نیز تکثیر می شوند. این نوع تکثیر از طریق نوک ساقه با موفقیت همراه بوده است.

مراقبت از نهال درخت تبریزی

بعد از کاشتن نهال های درخت تبریزی وارد فاز مراقبت می شوید که مهم ترین قسمت زراعت محسوب می شود. روییدن علف های هرز و پیچیدن آنها دور قلمه ها یکی از خطرناک ترین آفت هایی است که سلامت نهال شما را تهدید می کند.

گیاه انگل یکی دیگر از خطرهایی است که ممکن است نهال شما با آن مواجه شود، این گیاه خودرو که از شیرابه های نهال تغذیه می کند مانند نخ به دور آن می پیچد و نهال را ضعیف و خشک می کند. از اولین بهار که شروع به کاشت می کنیم باید مراقبت های خاص را برای نهال هایمان انجام بدهیم تا پاییزی که از راه می رسد. اگر بخواهیم زمان کار سختی که در پیش داریم را تخمین بزنیم شش ما ه اول سال را باید درنظر بگیریم که در آن مراقبت باید به شکل ویژه ای انجام شود تا نهال مان پا بگیرد پس عملا کسی که بخواهد نهال صنوبر بکارد ۶ ماه اول سال زمان فشرده ی کاری اش محسوب می شود و بعد که به قول کشاورزها در فصل پاییز درخت به خزان رفت کار سبک تر می شود و از مراقبت های هر روزه کم می شود.

روش های نگهداری از درخت تبریزی

• هر نوع خاکی بالاخص خاک های تقریبا عمیق، برای رشد این درخت مناسب است. این درخت در مکان هایی که خاک قلیایی دارند، رشد خوبی ندارد و از طرفی خاک های آهکی نیز موجب از بین رفتن این گیاه می شود.
• درختان تبریزی یا صنوبر در مکان هایی آفتابی یا نیمه سایه رشد می کنند. نور کم محیط باعث ایجاد اختلال در رشد و افزایش بیماری های قارچی می شود.
• درخت تبریزی در مقابل خشکی مقاوم است اما هفته ای یک مرتبه آبیاری، به سلامت بیشتری این درخت کمک شایانی می کند.
• آبیاری بیش از اندازه باعث عدم رشد، کوتاهی قامت و ریزش زود هنگام برگ های صنوبر در اواخر فصل تابستان می شود.
• این گیاه علاقه زیادی به آب های روان، جاری، خنک و سرشار از اکسیژن دارد.

کاربردهای درخت تبریزی یا صنوبر

از چوب صنوبر در صنایع گوناگون از قبیل جعبه سازی – مبلمان سازی– کبریت سازی – صنایع کاغذ و نئوپان و درب و پنجره سازی و خراطی می باشد.

انواع گونه های صنوبر

۱- درخت سپیدار :P.albaدرختی است ستونی شکل و بلند. پشت برگها روشن‌تر است و نقره‌ای رنگ می‌باشد ارتفاع آن ۲۵-۱۸ متر و بسیار مقاوم است. در باغهای تاریخی و قدیمی زیاد کاشته می‌شده است چه بعنوان باد شکن در حاشیه‌ها و بعضاً در مسیرهای اصلی نیز کاشته می‌شد.
۲- درخت صنوبر خاکستری : P.canescens ارتفاع آن به ۳۰ متر می‌رسد. اندازه برگ آن با سپیدار تفاوت دارد. پوست تنه آن خاکستری مایل به زرد می‌باشد.
۳- درخت تبریزی : ( اشالک‌، صنوبرآسیایی ، صنوبر لمباردی )P.nigra var Italica از درختان با ارتفاع زیاد و زیبا می‌باشد. معمولاً در کنار باغها کاشته می‌‌شده است . برگهای آن لوزی شکل و زیبا که درازی برگها بیش از پهنای آن می باشد. در پاییز به رنگ زرد قناری در می‌آید .
۴- درخت صنوبر لرزان : ( آشنگ ) P.tremula برگهای آن شبیه نارون است.

بیشتر بخوانید:

آشنایی با روش کاشت و تکثیر درخت پسته

روش کاشت و نگهداری درخت چنار

آشنایی با روش کاشت بادام درختی و نگهداری از آن