پروفایل دخترانه جدید 2022؛ عکس های بسیار باکلاس برای اینستاگرام و استاتوس واتساپ

دسامبر 26, 2023

0 خواندن این مطلب 4 دقیقه زمان میبرد

پروفایل دخترانه جدید 2022

جدیدترین پروفایل دخترانه جدید

رو مبلِ کنجِ دیوار، کنارِ پنجره نشسته بود و طبقِ معمول مثل همیشه بوی تلخیِ قهوه خونه رو پر کرده بود و نورِ ملایمِ آباژور افتاده بود رو نیمه راستِ صورتش، همینجوری که لَم داده بود و نگاهش محوِ چراغای روشنِ خیابون بود، هی آروم زیر لب یه حرفایی و‌ زمزمه میکرد با خودش،
یهو بی مقدمه روشو برگردوند سمتم و با یه حالِ غریبی گفت:
ولی تو بازم بگو دوست دارمُ ،
وقتایی که دیگه راهِ فراری نیست از حال خرابی
نکنه یادت بره و از فکر و خیالت پرت اِش کنی بیرون
نکنه جا بزنی و دل ببندی به تردید
نکنه بذاری روزا و ساعت ها و هفته ها به هیچ بگذره،
بگو دوست دارمُ، وقتایی که آسمون گرفته و غبارِ دلتنگی امونمونُ میبره،
نکنه حواست باشه و عمداً دریغ کنی و به موقع به دادمون نرسی،
نکنه انقدر دست دست کنی که از دهن بیفته،
نکنه انقدر بخیل بشی و نذاری این لعنتی از قلبت در بیاد بیرون و خونه کنه رو لبات و یکی این وسط دق کنه از انتظار،
بگو دوست دارمُ، نذار سیل بیاد، غرق بشیم
طوفان بزنه، خَروار خروار تنهایی رو سرمون خراب شه،
بگو دوست دارمُ، قبل از اینکه یکی دستِ خالی ادامهٔ راه و برگرده و غم، نصفِ شب بیخبر خسارت بزنه به دار و ندارمون،
ولی تو بگو دوست دارمُ نذار دیگه بیشتر از این دیر بشه..

گالری از پروفایل دخترانه جدید 1401

باید زندگی میکردیم
اونقدری وقت نداشتیم که بشینیم ببینیم فُلانی قصدش موندنِ یا رفتن؟
قرارِ حرفامون بهش بر بخوره یا نه!
یا وایسیم نگاه کنیم به پشتِ سرمون و دلمون و بیخودی آشوب کنیم به پای دور شدنِ هر بی لیاقتی
اگرم رفت بشینیم با یه موزیک و چهار تا شمعِ رمانتیک بیقراری کنیم برای جای خالیش،
بعد خاطراتش و فکر و خیالش مثل خوره بیفته به جونمون و هِی دلتنگ بشیم و دلتنگ
که کل زندگیمون با این تصور بگذره که الان کجاست چیکار میکنه؟
بدونِ من حالش خوبه؟
بعد خودمون و وِل بدیم تو تاریکیِ هرشب و بغض کنیم، آه بکشیم واسه روزایی که گذشت و دیگه هیچوقت برنگشت
اونقدری مهم نبود
که ما‌ دائماً سعی میکردیم بیهوده توضیح بدیم و توجیح کنیم و‌ اصرار، که یه گوشه ای از این جهان واسه همیشه کِز کنیم و غصه رسوب کنه به قلبمون
و خوشحالی و اونقدری از خودمون دریغ کنیم که اصلاً یادمون بره لبخندُ
اونقدری سخت نبود
که به خودمون سخت گرفتیم، که اجازه دادیم چشمامون واسه خداحافظی هر کس و ناکسی بیتاب بشه و مثل ابرِ بهار بخواد بباره و تهِ صدامون داد بزنه تنهاییمونُ..
باور کن اونقدری مهم نبود
که تو پاییز با هر بارونی بندِ دلمون پاره بشه و با رد شدن هر رهگذری از کنارمون هوایی بشیم و بغضمون با بارون‌ بخواد دست به یکی کنه واسه خفه کردنمون
یا حالمون بشه مثل این شاعرای دلواپس که کلِ شب و با یه فانوسِ خاک گرفته بیدار موندن که دو تا شعر شاعرانه بیارن رو کاغذ واسه معشوقه از دست رفته و بعد بخوابن، با این حال که میدونن هیچوقت اون شعر خونده نمیشه
راستش هیچ چیز اونقدری جدی نبود
که ما بخوایم بخاطرش خودمون و منطقمون و یادمون بره
رِفیق!
بیا تمرین کنیم که هروقت اراده کردیم مچاله کنیم این خاطراتِ غبار گرفته لعنتی رو
و باور کنیم که هیچ ضمانتی برای همیشه موندنِ هیچ آدمی نیست
و حقیقتاً همه ما به نوعی هر لحظه در حالِ ترک کردن تیکه از وجودمونیم بدون اینکه بخوایم ذره ای احساس کنیم
یادت باشه؛
باید زندگی کنیم، هرچند سخت…..
باید رها کنیم، هرچند تلخ…..