هفت پاداش شهادت

دين كه براى پايدارى ارشها، فرهنگ ايثار و شهادت را ترويج مى نمايد پاداش و سر انجام خوش ان را نيز بازگو و تحليل مى نمايد. كه انساب ايثارگرى كه تا شهادت در راه خدا مى ستيزد، تا دين خدا را پايدار سازد از چه انجام خوشى بهره مند خواهد شد. ايثار و شهادت افزون بر اين كه باعث سر بلندى خود و نسلهاى بعد از خودش خواهد شد پاداش بزرگى را نيز به دنبال دارد. كه رسول الله (ص ) فرمود، اغزوا تورثوا ابنائكم مجدا. جهاد ستيز با دشمن باعث عظمت و بزرگى و عزت شما و فرزندان شما مى گردد. پاداش و بزرگ شهادت چيزى نيست كه با بهره ورى هاى اين سويى مقابله نمايد. پاداش شهادت را به زندگى جاويد ان سرا ارتباط دارد. كه برخى از اين بهره ها و فضيلت ها را قرآن و عترت باز گو مى نمايد.

هفت پاداش شهادت

1- زنده بودن شهيد
قرآن در مورد پاداش شهيد مى فرمايد آنان كه در راه خدا به شهادت رسيده از يك زندگى متفاوت با ديگران بهره مند هستند. زندگى كه قرآن براى شهيد ترسيم مى نمايد با سايرين تفاوت عمده دارد. قرآن در مورد شهيد مى فرمايد شهيد بعد از مرگ نيز همانند پيش از مرگ زنده است . اگر بدنشهيد در اثر اسيب ديدن روح را تحمل نمى كند و روح از بدن جدا مى شود اين مرگ در مورد شهيد مانند سايرين نيست . يك تفاوت اساسى با ديگران دارد. و ان اين كه بعد از مرگ همانند قبل از مرگ زنده است ، و لا تقولوا لمن يقتل فى سبيل الله اموات بل احياء ولكن لا تشعرون. به آنان كه در راه خدا كشته مى شوند مرده نگوييد، زيرا آنان زنده هستند و شما درك نمى كنيد.

اين ايه ها همانند آيات همگون خود دو ويژگى مهم براى شهيد بيان مى كند، يكى زنده بودن شهيد بعد از مرگ . ديگرى اين كه اين زنده بودن را مردم درك نمى كنند.

در مورد نكته اول مى توان گفت منظور از زنده بودن اين نيست كه شهيد بعد از مرگ در عالم بر زخ زنده است و مرگ نابودى فرد نمى باشد.
زيرا اين نكته اختصاص به شهيد ندارد همه مردگان بعد از مرگ در عالم برزخ و روز قيامت و بعد از روز قيامت زنده مى باشند. اين ويژگى شهيدان نيست تا قرآن از ان سخن گويد.

و نيز منظور اين نيست كه نام شهيد ياد شهيد زنده است . كه همواره نام آنان را به نيكى برده و از آنان ستايش مى نمايند يا از راه و روش آنان الهام مى گيرند. زيرا اين زندگى در اذهان و فرهنگ ها مى باشد. در واقع زندگى اعتبارى براى شهيد است و زندگى واقعى براى ديگران گرچه اين نوع زنده بودن براى شهيد نيز هست ، لين بيان ايه چيز ديگرى است ايه مى خواهد زندگى خصوص شهيد را تحليل نمايد.

همان گونه كه مفسران قرآن تصريح مى كنند اين زندگى ، زندگى واقعى است نه فرهنگى يا خيالى . يعنى شهيد پس از مرگ زنده است همانند پيش ‍ از مرگ . يعنى ان آثار و نتايج كه بر زندگى مترتب است بر زندگى شهيد پيش ‍ و پس از مرگ مترتب است . اگر زنده بود در اين سرا از اخبار آگاهى هاى اين جهان مطلع بود. بعد از مرگ نيز مطلع است .

هنگامى كه زنده بود دين خدا را در جامعه زنده مى كرد اجرا مى نمود اكنون نيز همان اثر و همان بركت نه اين كه ياد شهيد نام شهيد راه شهيد زنده باشد، آنها همه به جاى خود. فراتر از همه آنها خود شهيد پس از مرگ همانند پيش از مرگ زنده است .

اين ويژگى است كه شهيدان را از ديگران ممتاز مى سازد. كه ايه ديگر مضمون همين ايه را تاييد و توضيح بيشتر مى دهد: و لا تحسبن الذين قتلوا فى سبيل الله امواتا ابل احياء عند ربهم يرزقون بر اين گمان نباشيد كسانى كه در راه خدا كشته مى شوند مرده اند، زيرا كه آنان زنده اند در پيش پروردگار روزى مى خورند.

ويژگى دوم اين است كه مردم و شما اين زندگى را درك نمى كنيد يعنى شما چون زندگى فيزيكى را مشاهده مى كنيد كه فردى تنفس مى كند راه مى رود كار انجام مى دهد اين گونه آثار را بعد از مرگ شهيد از زندگى وى كارى انجام نمى دهد كه شما با مظاهر درك حيات فيزيكى بتوانيد درك كنيد. و لذا مى فرمايد، و لكن لا تشعرون اين نوع زندگى را با مشاهده و حواس ‍ نمى توانيد درك كنيد. شهيد يك زندگى مى كند و شما نيز آثار ان زندگى را با ساير مشاعر مى توانيد درك كنيد. مى توانيد بفهميد كه شهيد در ميان مردم زنده است . تحليل اين ويژگى هاست كه فرهنگ ايثار و شهادت را در جامعه رواج مى دهد. انتخاب اين راه از سوى حسين است كه اين گونه در انديشه و رفتار و جامعه تجلى مى نمايد. و حسين عليه السلام سالار شهيدان هميشه در ميان جامعه زنده و جاويدان است .

2- روزى هاى لدنى

شهيدان در نزد خدا از روزى ها بهره مند هستند، عند ربهم يرزقون حال چه روزيهايى مادى در خور ان سرا و چه روزهاى معنوى . بى پايان ان سرا هردو مى تواند منظور ايه باشد. شهيد در ان سرا در هر دو بخش از روزى هاى مادى و معنوى از نعمت هاى بهره ور است كه ديگران در ان سهيم نيستند. شهدا از اين نعمت بهره منداند و ديگران را كه همراه و همرزم آنان مى باشند در راه آنان قدم مى نهند، ليكن هنوز به فيض شهادت نايل نشده اند بشارت به اين نعمت ها مى دهند، فرحين بما اثا هم الله من فضله و يستبشرون بالذٍين لم يلحقوا بهم. از پاداش هاى لدنى سرور ويژه شهيدان است كه خود مسرور به رهروان نيز بشارت مى دهند.

3- آرامش شهيد

انسان تا رسيدن به بهشت برين راهى بس پر خطر در پيش دارد. اين راه را در اين سرا و هم در عالم برزخ و هم قيامت بايد بپيمايد تا به بهشت برسد. اين مجال را فرصت بازگو نمودن خوف و خطرهاى عالم برزخ و قيامت نيست . ليكن به يقين همه مسلمآنان ولو فشرده از اين خوف و خطرها با خبر هستند.

از پاداش هاى مخصوص شهدا اين است ، كه چون شهيد خوف و خطرها را در اين دنيا به جان خريده است و با ايثار از دين و ارزش ها دفاع نموده است ، ديگر در عالم برزخ و قيامت هيچ خوف و خطرى آنها را تهديد نمى نمايد. اسوده خاطر و با آرامش به سراى ديگر منتقل مى شود.

بعد از انتقال هم هيچ گونه نگرانى از خطرها ندارد. هيچ گونه هول هراس و خطرهاى ان سرا آنان را تهديد نمى كند. شاداب و مسرور و ارام و مطمئن به سراى جاويد منتقل مى شوند: و يستبشرون بالذين لم يلحقوا بهم الا خوف عليهم.

4- شهيد اندوهناك نمى باشد

انسان از دو چيز محزون و اندوهناك مى شود. يكى حزن برگذشته كه چرا فلان ارزش و فلان فرصت را از دست نهاده و ديگرى ترس از آينده كه مبادا فلان ارزش و فلان دست آورد را از كف بنهد.

اين حقيقت را درباره بهشتيان اين گونه روشن مى فرمايد كه آنان زا گذشته خود محزون و نه نسبت به آينده بيم دارند. ليكن به اين مرحله از آرامش ‍ رسيدن بعد از استقرار در بهشت است ، اما شهيد بلافاصله بعد از شهادت اى پاداش نصيب وى يم گردد.

شهيد بلا درنگ به محض ورود به عالم آخرت يعنى به محض شهادت از اين دو ويژگى بهره مند خواهد بود، نه نسبت به گذشته محزون است زيرا گذشته ها با شهادت جبران شده است و كاستى ها همه ترميم گشته است . نه نسبت به آينده بيم ناك است ، زيرا هيچ خطرى وى را و پاداش هاى وى را تهديد نمى كند، و يستبشرون بالذين لم يحلقوا بهم لا خوف عليهم و لا هم يحزنون.

5- بخشودگى شهيد

ويژگى ديگر در پاداش شهدا اين است كه اگر نقطه تاريكى در زندگى وجود داشته و مرتكب گناه شده باشد، در هنگام شهادت گذشته بخشوده مى شود. به گونه اى كه هيچ گونه آلودگى در دامن وى باقى نمى ماند، زيرا كه شهيد به لقاء الله نايل مى گردد و با دامن آلوده كسى نمى تواند به ملاقات خدا برود. شهيد اگر پاك و مطهر نگردد امكان ندارد با خدا ملاقات نمايد قلب آلوده جايگاه تجلى خدا و ملاقات خدا نيست . خدا در قلبى جاى دارد كه از همه آلوده ها سفيد و پاك شود و پاكيزه از هر الاينده و سالامت از هر بيمارى باشد: الا من اتى الله بقلب سليم.

اولين قطهر خون شهيد تمام آلودگى ها را مى زدايد و قلب شهيد را پاك و سفيد و آماده ملاقات بات خدا مى سازد. قال رسول الله (ص ) اول قطره من دمه مغفور له كل ذنب حتى شهيد گناهان خويش را فراموش مى كند.

زيرا اگر ياد گناهان وى را محزون مى سازد. امام صادق عليه السلام من قتل فى سبيل الله لم يحزنه الله شيئا من سيئاته. كسى كه در راه خدا كشته شود هيچ كدام از گناهانش را به خاطر نخواهد آورد. زيرا گناهان يا محو و پاك شده اند و يا تبديل به حسنه شده ، اولئك يبدل الله سيئاتهم حسنات.

6- بهشت شهيد پايان ندارد

از ويژگى هاى پاداش هاى آخرت پايدارى ان هاست . و چون پايدار هستند نعمت مى باشد. زيرا نعمت پايان پذير چه بسا نعمت به شمار نيايد.

اما بهره ورى از نعمت هاى اخروى به درجه ايمان و مراتب خلوص و رفتار شخص بستگى دارد. هر كس به مقدار كس به مقدار ارزشى كه افريده است از نعمت ها و فضل بى پايان الهى بهره مند خواهد شد. به همين جهت مراتب بهشت به ارزش انديشه و رفتار افراد ارتباط دارد.

شهيد چون زلال مى انديشد و سترگ و پايدار حركت مى كند بهشت آنان بى پايان است . در بهشت هر گونه بهره ورى براى وى فراهم است . به شهيد گفته مى شود هر جا خواستى در بهشت سير و ساحت نما كه به سياحت تو حد و مرزى ندارد. يقال لروحه امرح فى الجنه حيث شئت.

7- نگاه شهيد

نگاه يكى از راه ها كامجويى انسان مى باشد. نگاه به منظره هاى لذت جو و زيبا براى نگاه كننده لذت جويى و سرور را فراهم مى نمايد. مناظر زيبايى نيز همانند ساير به دو قسم مادى و معنوى و روحانى تقسيم مى شوند. همان گونه كه انسان از ديدن مناظر زيايى هستى اعم از انسان و ساير موجودات مى برد، نگاه مناظر معنوى لذتش ، به مراتب برتر از لذت مناظر مادى خواهد بود.

در زندگى جاويد ان سرا خداى سبحان يكى از پاداش هاى مهم انسان مومن و بهشتى را لذت جويى از مناظر ديدنى عنوان مى كند و مى فرمايد براى بهشتيان آنچه نفس انسان مى خواهد آنچه ديده انسان لذت مى برد فراهم است : فيها ما تشتهيه الا نفس و تلذ الاعين.

ليكن يك لذت برتر نيز وجود دارد كه همگان از ان بهره ور نيستند و ان لذت نگاه به مناظر معنوى و تجلى خداى سبحان است . خداى سبحاتن كه در ان سرا به صفات جمال جلوه گرى مى نمايد هر كس به فرا خور ايمانش ‍ مى تواند تجلى الهى را مشاهده كند و لذت ببرد. تجليات الهى كه ديدنى و چشيدنى است نصيب شهيد و مى شود كه شهيد به اين مناظر نگاه مى كند و لذت مى برد، ان ينظر فى وجه الله شهيد به وجه الله نگاه مى كند وجه خدا همان جلوه هاى الهى است كه براى هر كس به فراخور ايمان جلوه گرى مى نمايد. و عالى ترين مرحله ان براى شهيدان فراهم است.

برخى ديگر از پاداش هاى شهيد اين است كه در اولين لحظه شهادت سر شهيد در دامن حور العين قرار مى گيرد. در واقع شهيد در دامن حورى جان مى سپارد. يقع راسه فى حجر زوجته من الحور العين . حور العين غبار از سر و صورت شهيد مى زدآيند. تمسحان الغبار عن وجهه . نگهبآنان بهشت با خوشبوترين رايحه ها از وى استقبال مى كنند، تبدره خزنه الجنه بكل ريح طيبه . اينها برخى از بسيارى پاداش هايى است كه براى شهيد مهيا شده است كه با جستجو در ان قرآن و روايات مى توان به ويژگى هاى فراوان ديگر دست رسى حاصل نمود.

منبع: کتاب امام حسين (ع ) الگوى زندگى