نظر ائمه راجع به حکمت رشد مو و ناخن

آیا می دانید حکمت رشد مو و ناخن چیست؟

هرفرد سالم در هر دقیقه حدود ۳۰۰۰۰ سلول پوست مرده اش می ریزد. با این حال سلولهای پوست زنده بطور مداوم در قسمت زیرین اپیدرم تولید شده و جای سلولهای مرده را می گیرند. در زیر اپیدرم لایه ای به نام درم (Dermis) وجود دارد که حاوی عروق خونی ، پایانه های اعصاب و غدد می باشد. در زیر درم ، یک لایه چربی قرار دارد که به عنوان یک عایق ، ضربه گیر و ذخیره کننده انرژی عمل می کند.
حتی با وجود اینکه اکثر قسمت های پوست کمتر از ۶ میلیمتر ضخامت دارد ، اما با این حال پوست هنوز یک لایه محافظت کننده قوی می باشد .پوست تشکیل یک سد بسیار موثری را در مقابل ورود میکروب ها و مواد مضر به داخل بدن می دهد ، اما اثر محافظتی آن هنگامی بیشتر است که سطح پوست سالم باقی بماند. زخم های روی پوست ممکن است عفونی شده و اجازه ورود میکروب ها به داخل جریان خون را بدهد .

صفحه های محافظ که به آن اصطلاحاً ناخن (nail) گفته می شود در انتهای انگشتان دستها و پاها قرار دارند .ناخن ها عمدتا از کراتین (Keratin) تشکیل شده اند که یک پروتئین قوی می باشد که در پوست و موها نیز وجود دارد .رشد ناخن ها از ماتریکس (matrix) که در زیر یک چین پوستی که به آن کوتیکول (cuticle) می گویند و از لانولا (Lanula) که یک قسمت هلالی شکل در قاعده ناخن ها است صورت می گیرد. باز تأمل کنید در اینکه خداوند با حسن تدبیر و حکمت، مو و ناخن را آفرید.

رشد مو و ناخن چه حکمتی دارد؟

در روایتی چنین آمده که شخصی از امام صادق «علیه السلام» چنین سوال کرد: ای فرزند رسول خدا چرا خداوند موها و ناخن ها را طوری نیافریده که بلند و زیاد نشوند و انسان محتاج کوتاه کردنشان نباشد؟
امام صادق «علیه السلام» فرمود : خدا در این کار نعمت هایی برای بنده اش قرار داده که او نمی داند تا شکرشان را به جای آورد؛ بدان که با بیرون آمدن موها از منافذ پوست و روییدن ناخن ها از سر انگشتان، دردها و بیماری ها از بدن خارج می شوند.

از این رو به انسان امر شده است که هر هفته نوره بکشد و موهای سر را کوتاه کند و ناخن بگیرد تا موها و ناخن ها زود به زود رشد کنند و دردها و بیماری های بدن را بیرون بریزند، اما اگر این کارها دیر به دیر انجام شوند، درد و بیماری در بدن انسان می مانند و مرض های سخت و ماندگار را سبب می گردد.

همچنین از رویش مو در چند جاى بدن که وجود آن براى انسان مایه رنج و زیان است جلوگیرى شده. اگر مو در دیدگان مى‏ رویید آیا آدمى نابینا نمى‏ شد؟ و اگر در دهانش مى‏ رویید آیا خوردن و آشامیدن انسان دشوار و بدون ‏لذت نمى ‏شد؟ اگر در کف دست رشد مى‏ کرد آیا انسان از لمس درست اشیا و انجام برخى از کارها باز نمى‏ ماند؟
پس نیک بنگر که چگونه در جایى که سود و مصلحتى در کار نیست نروییده. اینها مخصوص انسان نیست، بلکه در چهارپایان و درندگان و دیگر حیوانات تولید مثل‏ کننده نیز چنین است؛ از این رو با اینکه بدن آنها از مو پوشیده است و لیکن این مناطق، دقیقا به خاطر آنچه که ذکر شد، مویى بر آنها نیست.

پیامبر خدا (ص) فرمودند : روییدن مو در بینى مایه ایمنى از جذام است. امام صادق (ع) فرمودند : «گشادى گریبان و روییدن مو در بینى مایه ایمنى از جذام است». سپس فرمود: «مگر نشنیده اى سخن شاعر را که گفته است: پیراهن مرا تنها گشاده گریبان و گشاده آستین مى بینى ؟»