موارد تزریق تریامسینولون

عوارض تزریق تریامسینولون

تزریق تریامسینولون در التهاب شدید و برای سرکوب سیستم ایمنی بدن استفاده می شود. تریامسینولون یک ترکیب گلوکوکورتیکوئید صناعی است که به دلیل آثار ضدالتهابیش در بیماریهای مختلفی مانند اگزما، آلرژی، لوپوس، پسوریازیس، آلوپسی، آسم و آرتریت خودایمنی استفاده می‌شود.

تریامسینولون برای درمان جایگزینی در نارسایی غده فوق كلیوی استفاده می شود. این دارو همچنین در درمان علامتی اختلالات التهابی و آلرژیك و در جهت سركوب كردن سیستم ایمنی استفاده می شود. تریامسینولون در هیپرپلازی مادرزادی آدرنال ادم مغزی و بیماری های روماتیسمی نیز مؤثر است.

تزریق تریامسینولون از عضله به خوبی جذب می شود. نیمه عمر دارو حدود 3-2 ساعت می باشد. به طور عمده در كبد و مقادیری نیز در كلیه و بافتها به متابولیت های غیر فعال تبدیل می شود. به دلیل وجود فلور در ساختمان تریامسنولون، متابولیسم آن آهسته می باشد. متابولیت های غیر فعال این دارو از طریق كلیه دفع می شوند. آمپول تریامسینولون استوناید را نباید به صورت وریدی تزریق کرد زیرا به شکل سوسپانسیون است.

مکانیسم اثر تزریق تریامسینولون

این دارو با عبور از غشاء سلولی به گیرنده های خود در سیتوپلاسم متصل شده و كمپلكس دارو-گیرنده وارد هسته سلولی می شود. این كمپلكس با اتصال به نواحی خاصی از DNA موجب تحریك روند رونویسی mRNA و به دنبال آن ساخت آنزیم هایی می گردد كه در نهایت مسئول اثرات سیستمیك كورتیكواستروئیدها می باشند. كورتیكواستروئیدها با جلوگیری از تجمع سلول های التهابی در ناحیه التهاب، مهار فاگوسیتوز و آزادشدن آنزیم های مسئول در التهاب و مهار ساخت و آزاد شدن واسطه های شیمیایی التهاب، اثرات ضدالتهابی خود را اعمال می كند.

میزان تزریق تریامسینولون

بزرگسالان: به صورت داخل مفصلی یا تزریق در غلاف تاندونی به میزان 15-5/2 میلی‏گرم وبه صورت تزریق زیرپوستی یا داخل ضایعه‏ای تا 1 میلی‏گرم در هر ناحیه تزریق استفاده می‏شود. در صورت نیاز این میزان می‏تواند بعد از یك هفته یا كمتر تكرار شود.

به ‏صورت داخل عضلانی 40 تا 80 میلی‏ گرم استفاده شده و در صورت لزوم این مقدار می‏ تواند بعد از 4 هفته تكرار شود. كودكان: در كودكان 6 تا 12 سال داخل مفصل یا غلاف تاندونی به میزان 15-5/2 میلی‏گرم تزریق شده كه در صورت لزوم می‏تواند تكرار شود.

به‏ صورت داخل عضلانی به میزان 40 میلی‏ گرم استفاده و در صورت لزوم در فواصل 4 هفتگی تكرار می‏شود. حداكثر مقدار تجویز به ‏صورت مقدار واحد 100 میلی‏ گرم است.

عوارض جانبی تزریق تریامسینولون

هر دارو به موازات ایجاد اثرات درمانی مورد نظر، ممکن است سبب بروز عوارض ناخواسته نیز بشود. اگرچه کلیه این عوارض در یک فرد مشاهده نمی شود ولی در صورت بروز هر یک از عوارض زیر با پزشک معالج مشورت نمایید. از جمله عوارض جانبی تریامسینولون می توان به موارد زیر اشاره کرد:

• CNS: سردرد، بیخوابی، تحریک پذیری، سرخوشی، بیقراری، ضعف؛ تغییرات ذهنی، رفتار سایکوتیک
• CV: ادم، هایپرتنشن، نارسایی احتقانی قلب یا CHF
• GI: تهوع، پر اشتهایی، افزایش وزن، زخم پپتیک، GIB
• Metabolic: احتباس آب و سدیم، هایپوکالمی، هیپرگلیسمی، پوکی استخوان، کاهش رشد کودکان
• Derm: آکنه، راش، استریا، تاخیر در التیام زخم ها
• Other: پر مویی، افزایش عفونت ها، آتروفی عضلانی و برفک

توجهات پزشکی – پرستاری هنگام تزریق تریامسینولون

• وزن، فشار و سطح الکترولیت های خون بیمار (سدیم، پتاسیم، کلر)، گلوکز خون و ادرار هم چنین CBC (پلاکت، گلبول های سفید و قرمز) چک شود.
• وضعیت قلبی عروقی بیمار و ECG را به طور مرتب کنترل کنید.
• ادم و وزن روزانه را چک کنید. افزایش وزن بیش از 5 پوند در هفته و تشدید ادم باید گزارش شود.
• تب و لکوسیتوز نشانه عفونت می باشد و باید گزارش شود.
• باید مراقب عوارض جانبی، دوره های افسردگی یا سایکوز به ویژه در دوزهای بالا بود.
• تزریق عضلانی آمپول تریامسینولون به صورت عمیق امکان ایجاد آتروفی عضلانی را در پی دارد. تزریق وریدی آمپول تریامسینولون را در عضلات بزرگ انجام دهید و از عضله دلتوئید استفاده نکنید.
• در طی درمان با تریامسینولون مصرف رژیم غذایی با سدیم کم و پتاسیم بالا باید مورد توجه باشد.
• علائم هیپوکالمی (تهوع، خستگی، پارستزی، استفراغ، ضعف، پر ادراری، دیس ریتمی های قلبی) را گزارش کنید.
• در بیماران مبتلا به پوکی استخوان، آن ها را در هنگام حرکت کمک نمایید.
• همواره مصرف دوز حداقل مورد نظر باشد، در صورت نیاز دوز تریامسینولون استوناید تدریجا باید افزایش پیدا کند.
• در صورت مصرف طولانی مدت دوز تریامسینولون استوناید باید به صورت تدریجی کاهش یابد.
• قبل از استفاده از سوسپانسیون تریامسینولون (آمپول تریامسینولون)، ویال را به خوبی تکان دهید.

توجهات بیمار – خانواده در تزریق تریامسینولون

• در طول درمان با داروی تریامسینولون از مصرف الکل، ضد التهاب های غیر استروئیدی، سالیسیلات ها و هر گونه داروی OTC خودداری کنید.
• داروی تریامسینولون را مطابق دستور پزشک مصرف کرده و از قطع ناگهانی دارو اجتناب کنید.
• قطع ناگهانی درمان یا آمپول تریامسینولون ممکن است سبب بروز بحران آدرنال شود: تهوع، خستگ، استفراغ، بی اشتهایی، گیجی، درد مفاصل و تنگی نفس.
• نشانه های سندرم کوشینگ را بشناسید و در صورت دیدن علایم آن در طول درمان با آمپول تریامسینولون، به پزشک اطلاع دهید.
• هر گونه عوارض جانبی را به پزشک اطلاع دهید.

تداخلات دارویی تزریق تریامسینولون

• هیپوکالمی ناشی از تریامسینولون استوناید می تواند خطر مسمومیت با دیژیتالها را بیشتر کند.
• مصرف ترمیامسینولون استوناید با ضد التهاب های غیر استروئیدی خطر عوارض گوارشی را افزایش می دهد.
• تریامسینولون استوناید اثر ضد دیابت های خوراکی و انسولین را کاهش می دهد.
• مصرف تریامسنولون استوناید با دیورتیک ها، آمفوتریسین B، پیپراسیلین و تیکارسیلین هیپوکالمی را تشدید می کند.

هشدارها در رابطه با تزریق تریامسینولون

1. مقدار مصرف دارو بایستی دقیقاً توسط پزشك تعیین شود.
2. استفاده طولانی مدت دارو در بچه ها می تواند منجر به مهار رشد شود.
3. به دلیل وارد شدن در شیر به خصوص هنگام مصرف مقادیر زیاد، در خلال شیردهی توصیه نمی شود.
4. به دنبال مصرف این دارو ممكن است آزمون های بررسی عملكرد محور هیپوتالاموس-هیپوفیز-غده فوق كلیوی دچار اختلال شود.
5. میزان مصرف دارو در بچه ها بایستی بر اساس میلی گرم دارو به ازاء سطح بدن كودك تعیین شود.
6. مقادیر زیادتر تریامسینولون به احتمال زیاد مبوپاتی پروگزیمال ایجاد نموده و لذا از درمان های مزمن با این داروها بهتر است پرهیز گردد.

شرایط نگهداری دارو:

دارو در دمای اتاق، دور از نور و رطوبت نگهداری شود.

بیشتر بخوانید:

تب روماتیسمی و درمان خانگی آن

۱۰ درمان خانگی تب بالا در کودکان

بهترین و سریع ترین راه درمان تب و لرز

گردآوری توسط بخش سلامت

مجله دلگرم