مناجات استعاذه دعایی برای پناه بردن به خداوند متعال از شر فتنه انگیزان
استعاذه چیست؟
اِسْتِعاذه، تعبیری قرآنی، به معنای پناه بردن به خداوند از هر نوع شر، بدی و وسوسه های شیطانی. خواندن آن با الفاظ خاص و ترکیب ویژه، قبل از قرائت قرآن و نیز قبل از سوره حمد در نماز مستحب است.
سوره ناس، سوره فلق و سوره توحید به نام سه سوره معوّذه معروفند. این امر بر دو نوع باطل و صحیح است. استعاذه باطل، پناه بردن به جن و شیاطین و موجودات آسمانی و کمک خواستن از آنهاست و استعاذه حقیقی، کمک خواستن از خداوند است.
موارد زیادی از تعویذ و پناه بردن به خدا از سوی پیامبران و اولیای الهی در متون دینی یاد شده است.
در احادیث، استعاذه جهت در امان ماندن از وسوسه های شیطان، دشمنی بدکاران، آسیب حیوانات گزنده و موذی و فقر و دست تنگی سفارش شده است.
فقها نیز استعاذه را در رکعت اول نماز، قبل از خواندن حمد، مستحب دانسته اند. گفته شده: قاری قرآن، هنگام اشتغال به تلاوت، باید حالت استعاذه داشته باشد. و گفتن الفاظی خاص سبب ایجاد این حالت در نفس قاری می شود؛ نه اینکه خود آن استعاذه باشد، مگر مجازاً به آن استعاذه گفته شود.
مناجات استعاذه (مفاتیح الجنان)
در ذکر بعضی حرزها و دعاهای مختصر؛ این حرزها و دعاها از کتاب «مهج الدعوات» و«مجتنى» که هر دو از نوشته هاى رضى الدین سیّد ابن طاووس هستند انتخاب شده اند.
مناجات استعاذه از جمله ادعیه الوسائل الى المسائل (دعاهاى سبب خواهى براى نیل به درخواست ها) می باشد:
متن مناجات استعاذه (مفاتیح الجنان) :
اَللّهُمَّ اِنّى اعُوذُ بِکَ مِنْ مُلِمّاتِ نَوازِلِ الْبَلاءِ وَاَهْوالِ عَظآئِمِ الضَّرّآءِ
خدایا از مصایب بلاهاى پیش آمده و هراس هاى بدحالى هاى بزرگ به تو پناه مى آورم،
فَاَعِذْنى رَبِّ مِنْ صَرْعَةِ الْبَاْساَّءِ وَ احْجُبْنى مِنْ سَطَواتِ الْبَلاَّءِ
پس پروردگارا از تباهى تنگدستى پناهم بده، و از حملات بلا محفوظم بدار،
وَ نَجِنّى مِنْ مُفاجاةِ النِّقَمِ وَاَجْرِنى مِنْ زَوالِ النِّعَمِ وَ مِنْ زَلَلِ الْقَدَمِ
و از انتقام هاى ناگهانى رهایى ام بخش، و از زوال نعمت ها و لغزش گامها پناهم ده،
حتماً بخوانید:
وَاجْعَلْنِى اللّهُمَّ فى حِیاطَةِ عِزِّکَ وَ حِفاظِ حِرْزِکَ مِنْ مُباغَتَةِ الدَّوایِرِ وَ مُعاجَلَةِ الْبَوادِرِ
و قرارم ده خدایا در میدان عزّتت و حفاظ نگهدارى ات از حوادث ناگوار ناگهانى روزگار، و شتابگیرى مصایب،
اَللّهُمَّ رَبِّ وَ اَرْضَ الْبَلاءِ فَاَخْسِفْها وَعَرْصَةَ المِحَنِ فَارْجُفْها
خدایا، پروردگارا، و زمین بلا را فرو بر، میدان محنت ها را سخت بلرزان،
وَ شَمْسَ النَّوائِبِ فَاکْسِفْها وَ جِبالَ السُّوءِ فَانْسِفْها وَ کُرَبَ الدَّهْرِ فَاکْشِفْها،
و آفتاب حوادث ناگوار را تیره کن، و کوه هاى بدى را متلاشى گردان، و گرفتاری هاى روزگار را برطرف فرما،
وَ عَوائِقَ الاُْمُورِ فَاصْرِفْها وَ اَوْرِدْنى حِیاضَ السَّلامَةِ
و موانع کارها را از من بگردان، و مرا به حوضهاى سلامت وارد کن،
وَاحْمِلْنى عَلى مَطایا الْکَرامَةِ وَاصْحَبْنى بِاِقالَةِ الْعَثْرَةِ وَاشْمَلْنى بِسِتْرِ الْعَوْرَةِ
و بر مرکب هاى کرامت سوار فرما، و با نادیده گرفتن لغزش همراهم باش، و مرا با پوشاندن عیب فراگیر، و به عطاهاى برجسته ات و برطرف کردن بلایت.
وَ جُدْ عَلَىَّ یا رَبِّ بِالاَّئِکَ وَ کَشْفِ بَلاَّئِکَ وَ دَفْعِ ضَرّآئِکَ وَادْفَعْ عَنّى کَلاکِلَ عَذابِکَ
و دفع پریشان حالى ات پروردگارا به من بخشش آر، و توده هاى عذابت را ا زمن دور کن،
وَاصْرِفْ عَنّى اَلیمَ عِقابِکَ وَاَعِذْنى مِنْ بَوائِقِ الدُّهُورِ وَاَنْقِذْنى مِنْ سُوءِ عَواقِبِ الاُْمُورِ
و کیفر دردناکت را از من بگردان، و از حوادث روزگار پناهم ده، و از بدى سرانجام کارها نجاتم بخش،
وَاحْرُسْنى مِنْ جَمیعِ الْمَحْذُورِ وَاصْدَعْ صَفاةَ الْبَلاَّءِ عَنْ اَمْرى
و از همه ناملایمات پاسم بدار، و سنگ بلا را از کارم بشکن،
وَاشْلُلْ یَدَهُ عَنّى مَدى عُمْرى اِنَّکَ الرَّبُّ الْمَجیدُ الْمُبْدِئُ الْمُعیدُ الْفَعّالُ لِما تُریدُ
و دست بلا را تا پایان عمرم نسبت به من شل کن، به درستى که تو پروردرگار بزرگوار، آغازگر، بازگرداننده اى و آنچه را بخواهى انجام دهنده اى.
