محل تولد و محل شهادت امام محمد باقر (ع)

محل تولد امام محمد باقر (ع)

محمد بن علی بن حسین بن علی بن ابی‌طالب مشهور به امام محمدِ باقر (ع) (۵۷-۱۱۴ق) پنجمین امام شیعیان بعد از پدرش امام سجاد(ع) است.

مشهورترین لقب او «باقر» به معنای شکافنده است که برپایه حدیث لوح، این لقب را پیامبر اسلام (ص) پیش از ولادتش به او داد.

محل تولد امام باقر (ع) شهر مدینه است. تاریخ ولادت امام محمدباقر (ع) در روز سه‌شنبه یا جمعه اول ماه رجب سال ۵۷ هجری قمری است.

بعضی از مورخان تاریخ ولادت ایشان را روز سوم صفر سال ۵۷ و بعضی دیگر تاریخ‌ پنجم صفر سال ۵۷ هجری را به عنوان سالروز ولادت امام محمدباقر (ع) ذکر کرده‌اند.

محل شهادت امام محمد باقر (ع)

بر اساس نقل قول مورخان محل شهادت امام باقر (ع) دهکده‌ای به نام حُمَیْمَه واقع در منطقه شراة بین راه مدینه به دمشق است و بر اثر مسمومیت دار فانی را وداع گفتند.

امام محمد باقر را در قبرستان بقیع، در مدینه منوره در جوار قبر پدرش امام سجاد (ع) و عمویش امام حسن مجتبى (ع) و فرزندش امام صادق (ع) به خاک سپردند. درباره محل دفن آن حضرت در قبرستان، اختلافی بین مورخان دیده نمی‌شود.

خلاصه ای از زندگینامه امام محمد باقر (ع)

پنجمین امام شیعیان محمد نام دارد و لقب ایشان باقر است. پدر ارجمند ایشان امام سجاد (ع) پسر امام حسین (ع) و مادرشان فاطمه دختر امام حسن مجتبی (ع) است. امام محمد باقر (ع) اولین امامی هستند که از نسل هر دو فرزند امام علی (ع) و حضرت فاطمه اند.

ایشان در واقعه عاشورا به سال 61 هجری چهار ساله بودند و به همراه پدر و جد بزرگوارشان امام حسین (ع) در سرزمین کربلا حضور داشتند.

آن حضرت پس از شهادت پدر گرامیشان امام سجاد (ع) در سال 94 ه.قمری، زمانیکه 36 سال داشتند به امامت رسیدند. مدت امامت ایشان تا زمان شهادت، 19 سال و دو ماه بود.

طبق منابع تاریخی امام باقر 3 همسر و هفت فرزند داشتند. یکی از همسران ایشان “ام فروه” دختر قاسم بن محمد بن ابی‌بکر مادر امام صادق است.

درباره علم و دانش امام محمد باقر اینطور گفته شده که او در علم، زهد برتر از همه بزرگان بنی هاشم بوده است و روایات و احادیث ایشان در زمینه علم دین، علوم قرآن و سنت نبوی و روش اخلاق و آداب به حدی بوده است که تا پیش از آن هیچ یک از فرزندان امام حسن (ع) و امام حسین (ع) به جا نگذاشته بودند.

ایشان بنیانگذار انقلاب فرهنگی و نهضت علمی شیعه و اسلام شناخته می‌شوند.

آنطور که در کتاب تاریخی آمده است امام باقر (ع) به دسیسه هشام بن عبدالملک مسوم شده و به این ترتیب به شهادت رسیده‌اند، اما درباره چگونگی آن اخبار روشنی وجود ندارد.

بعضی روایات می‌گویند که ابراهیم پسر برادر زاده هشام، عامل مسمومیت این حضورت بوده است. در برخی دیگر از نقل‌ها آمده است که زید بن حسن به فرمان هشام، زین اسب را سمی کرده و حضرت با نشستن روی زین و وارد شدن سم از طریق ران‌ها به بدن مسموم شده و پس از سه روز در بستر افتاده و به شهادت رسیدند.

آنطور که روایت شده است امام باقر علیه السلام مدتی پیش از شهادت خوابی دیدند و آن را به وفات خود تعبیر کردند و نزدیکان خود از جمله فرزنداشان امام صادق (ع) را آماده این واقعه کردند.

ایشان جمعی از مردم مدینه را فراخواندند و توصیه هایی برای دفن و کفن خود به آنها دادند. امام باقر در توضیح اهمیت برپایی این جلسه به فرزندشان امام صادق فرمودند: “هدفم این بود که اهل مدینه بدانند تو وصی من هستی و در امامت با تو منازعه نکنند.”