علت بالا و پایین بودن IgM در آزمایش خون
تفسیر آزمایش IgM
IgM آزمایشی است که برای بررسی سطح ایمنی بدن کاربرد دارد. افزایش IgM در سرم دلالت بر یک بیماری تازه می کند. همچنین افزایش IgM پلی کلونال دلالت بر عفونت های ویروسی نظیر هپاتیت ویروسی یا مونونوکلئوز یا پاسخ اولیه به عفونت های باکتریایی و انگلی است.
IgM الیگوکلونال در دیس گاماگلوبینمی، سارکوئیدوز مزمن، بیماری واسکولار کلاژن، سندرم نفروتیک افزایش دارد. IgM منوکلونال در ماکروکلوبینمی والدنشتروم، لنفوم بدخیم، رتیکولوزیس، بیماری همولیز آلگوتیناسیون سرد مشاهده می شود.
کاهش IgM در نقص ایمنی هومورال، هیپوگاماگلوبینمی، مولتیپل مایلوماIgG و IgA ، انتروپاتی همراه با از دست دادن پروتئین مشاهده می شود. افراد با IgM پایین بیشتر در معرض ابتلا به لنفوما می باشند.
مقادیر طبیعی IgM:
- کمتر از 5 ماهگی: 26-122 mg/dL
- 5 تا 9 ماهگی: 32-132 mg/dL
- 9 تا 15 ماهگی: 40-143 mg/dL
- 15 تا 24 ماهگی: 46-152 mg/dL
- 2 تا 4 سالگی: 37-184 mg/dL
- 4 تا 7 سالگی: 37-224 mg/dL
- 7 تا 10 سالگی: 38-251 mg/dL
- 10 تا 13 سالگی: 41-255 mg/dL
- 13 تا 16 سالگی: 45-244 mg/dL
- 16 تا 18 سالگی: 49-201 mg/dL
- 18 سال و بالاتر : 37-286 mg/dL
سایر نام ها: ایمنوگلبولین M، آنتی بادی M، Gamma- Globulin M
شرایط نمونه گیری: نیاز به ناشتایی یا آمادگی بخصوصی نمی باشد.
ملاحظات نمونه گیری در آزمایش IgM
- ترجیحاً پس از نمونه گیری وریدی بلافاصله سرم را جدا کرده و آن را تا زمان آزمایش در C◦ 4 نگهداری کنید.
- موارد عدم پذیرش نمونه: نمونه شدیداً لیپمیک مورد قبول نمی باشد.
- شرایط نگهداری: نمونه در C◦ 4 به مدت 72 ساعت و در C◦ 20- به مدت 28 روز پایدار است.
کاربردهای بالینی آزمایش IgM
1- تشخیص و پایش منوکلونال گاماپاتی و نقص های سیستم ایمنی هومورال
2- افزایش IgM نشان دهنده عفونت یا التهاب در بدن می باشد.
عوامل مداخله گر در آزمایش IgM
نمونه هایی که در حرارت C◦ 37 یا بیشتر قرار گیرند منجر به کاهش کاذب در سطح Igm می شود. مصرف داروهایی نظیر کلروپرومازین در invivo سبب افزایش IgM در سرم و مصرف دکستران املاح طلا و کاربامازپین سبب کاهش IgM در سرم می شوند. سرم لیپمیک سبب تداخل در نتایج آزمون می گردد.
توضیحات در مورد آزمایش IgM
- این آزمایش غربالی برای نمونه های نوزادان و تشخیص عفونت ها و پایش درمان آن ها کمک می کند.
- در برخی موارد لوپوس اریتروماتوز، آرتریت روماتوئید، آتاکسی- تلانژیکتازیا ممکن است.
- مقدار IgM به طور کاذب بیشتر از مقدار واقعی به دست آید ( به علت سنتز IgM مونومر در این موارد و سرعت انتشار زیادتر آن نسبت به IgM پنتامر طبیعی).
- الکتروفورز ایمنوگلوبولین با تیتر بالا برای افتراق کلاس آنتی بادی پلی کلونال از منوکلونال به کار می رود. همچنین ایمنوفیکساسیون برای توصیف کلاس آنتی بادی منوکلونال به کار می رود.
IgM چیست؟
ایمونوگلوبولینها دسته‌ای از مولکول‌های زیستی هسنتد که در سیستم ایمنی فعال هستند و با حرف اختصاری (Ig)نشان داده می‌شوند. ایمونوگلوبولینها به‌طور اختصاصی علیه آنتی ژن‌ها یا پادگن‌ها ترشح می‌شوند و اگر برای آنتی ژنی ترشح شده باشد به آن آنتی بادی یا پادتن می‌گویند. بدن هر فرد ۱۰ به توان ۷-۹ مولکول آنتی بادی دارد.
ایمونوگلوبولینها از نظر ساختمان سوم پروتئینی به شکل کروی هستند. به همین دلیل به آن‌ها ایمونوگلوبولین می‌گویند.از طرفی پس از الکتروفورز و جداسازی پروتئین‌های سرم خون به روش الکتروفورز، چهار بخش عمده در آن‌ها قابل تشخیص است که عبارت‌اند از: آلبومین و گلوبولین‌های آلفا، بتا و گاما. ایمونوگلوبولین بیشتر در منطقه گاما قرار می‌گیرند و از گاماگلوبولین‌ها هستند.
ایمنوگلوبولین‌ها با وجود تنوع ساختاری اغلب از چهار دسته پروتئینی تشکیل شده‌اند که به شکل ساختار “Y” به یکدیگر پیوند یافته‌اند. دو رشته کوتاهتر را رشته‌ها یا زنجیره‌های سبک (L) می‌نامند که با پیوند کووالانسی به انشعابات رشته‌ها یا زنجیره‌های درازتر سنگین (H) متصل می‌شوند. اختصاصی بودن نقاط اتصال به‌وسیله ترتیب قرار گرفتن آمینواسیدها در بخش متغیر هر دو رشته H و L تعیین می‌شود.
IgM در لنفوسیت بی با پیوندپذیری بالا ساخته می شود . IgM از اولین واکنش‌های ایمنی هومورال ، ضد عامل بیماری‌زا می‌باشد و تا زمانی‌که سکان ایمنی بدن به گاماگلوبولین تحویل داده می‌شود٬ گلوبولین ام به اجرای وظیفه می‌پردازد.
بیشتر بخوانید:
قوی تر بودن سیستم ایمنی بدن زنان از مردان
۱۵ مواد خوراکی حیرت انگیز برای تقویت سیستم ایمنی بدن
چگونه ایمنی بدن خود را افزایش دهیم؟
مزایای باورنکردنی قرص ایمیونس در تقویت سیستم ایمنی
