شرایط نگهداری از سهره در زمستان

نکاتی که در فصل زمستان برای نگهداری سهره باید توجه کرد

سِهرِه یا فنچ ها (finches) خانواده ای از پرندگانی دانه خوار و حشره خوار با منقاری کوتاه ، مخروطی و قوی ، و پر و بالی رنگارنگ هستند.
این پرنده زیبا و پر رمزو راز در فصل زمستان نیاز به توجه بیشتری دارد.
چه از نظر تغذیه و چه محیطی ، با ما همراه باشید تا با روش های گرم نگه داشتن پرنده در زمستان آشنا شوید.

مراقبت و تغذیه سهره در زمستان

این پرندگان نیازمند غذا و آب تازه به صورت روزانه هستند. تغذیه پرندگان فنچ بسیار آسان است.

غذای پرندگان : دانه های مخصوص فنچ ها به راحتی در دسترس است. این پرندگان تنها یک قاشق چای خوری دانه در طول روز می خورند و به ندرت پرخوری می کنند اما با این حال ممکن است در هنگام غم و ناراحتی و یا در هنگام سرد بودن هوا، پر خوری کنند.

مکمل : مکمل مورد نیاز این پرندگان بسیار مهم است و باید در ظرفی جداگانه برای این پرنده تهیه شود.

جوانه و ارزن :دانه جوانه زده و ارزن مرطوب نیز مورد علاقه این پرندگان است.

پروتئین : غذاهای پروتئین دار شامل تخم مرغ ، شیر ، گندم خیس شده ، حشرات مانند کرم ها و مگس ها و غذای سگ می باشد.

ویتامین ها :روغن کُد و ویتامین D برای پرندگانی که از تابش نور آفتاب بی بهره اند نیز لازم می باشد.

کلسیم : پوست تخم مرغ منبع غنی کلسیم است و به پرندگان در داشتن منقاری محکم کمک خواهد کرد.

مکمل های درمانی گاه به گاه : مکمل های غذایی شامل سبزیجات مانند :اسفناج ، جوجه تازه ، هویج، قاصدک ، کاهو و همچنین مقداری کمی سیب و گلابی است. عسل و میوه نیز برای پرنده مغذی می باشد.

آب: روزانه آب تازه برای پرنده خود مهیا کنید و همچنین می توانید ویتامین ها و مواد معدنی محلول را نیز به آب اضافه کنید.

حمام :حداقل هفته ای یک مرتبه با قرار دادن ظرفی حاوی آب درون قفس ، فنچ را استحمام کنید. استحمام به فنچ ها در داشتن ماهیچه هایی قوی کمک می کند.

نظافت پرنده :ناخن های فنچ گاهی اوقات نیازمند کوتاه شدن هستند اما با این حال مراقب باشید تا ناخن آن ها را از ته نگیرید زیرا احتمال خونریزی رگ های آن ها وجود خواهد داشت.

ویژگی های سهره ی سالم

چشمهایش می بایست مشکی و براق باشد.
محکم و استوار می ایستد و پنجه هایش را کاملا بسته و چوب را محکم می گیرد.
بال هایش کاملا روی پشتش جمع باشد و هر چه نوک بال ها بیشتر روی هم باشد سهره قوی تر می باشد.
دور نوک و اطراف پنجه ها و ساق پاهایش نباید هیچ گونه زائده اعم از جوش یا زخم داشته باشد.
اگر از قفسش فاصله بگیرد نباید خودش را جمع کند و پف بنماید.
پرهایش صاف و براق باشد.
قسمت استخوانی پرهای بلند بال هایش و قسمت استخوانی پرهای دمش نباید کلفت شده باشد.

ویژگی های سهره ی بیمار

چشم هایش اشک آلود و جمع شده و از حالت گردی در آمده است.
اطراف دهان و پاهایش زخم و یا برآمدگی دارد.
بال هایش را نمی تواند جمع کند.
روی پاهایش نمی ایستد و به حالت خوابیده روی چوب یا کف قفس می نشیند.
خودش را جمع می کند و پف کرده می نشیند.
دانه ها را بر می دارد ولی نمی خورد و به کف قفس می اندازد.
فضله اش آبکی می باشد.

پیشگیری از بیماری سهره

به خاطر داشته باشید جلوگیری از بیماری به مراتب آسان تر از درمان آن است. سهره خود را خوب بشناسید. رفتار، اعمال آواز و عادات سهره خود را خوب بدانید و فقط زمانی که سهره ی شما رفتار غیر عادی دارد در مورد احتمال بیمار شدن آن فکر کنید.

اگرچه انجام روش های درمانی مثل تجویز آنتی بیوتیک ها به ویژه علیه بیماری های عفونی باکتریایی بسیار موثر است اما مساله مهم و حیاتی آن است که درمان سهره بلافاصله پس از مشاهده ی نشانه ها آغاز شود. پرنده ی بیمار خیلی زود زمین گیر می شود. بنابراین شرط اول موفقیت در زمان آن است که به محض بروز نشانه ها درمان پرنده آغاز شود.

نشانه های بارز یک بیماری عفونی در سهره عبارت است از کاهش فعالیت و اشتها، تغییر شکل مدفوع و احتمالا خارج شدن ترشحات از چشم و بینی پرنده. سهره ی بیمار افسرده به نظر می رسد و ممکن است مدت ها با چشمان بسته روی میله قفس استراحت کند. وقتی با یک سهره بیمار مواجه می شوید باید بلافاصله آن را به مکانی گرم یعنی محلی که دمای آن حدود ۲۵ درجه سانتی گراد باشد انتقال دهید.

این کار باعث می شود که افت درجه حرارت بدن سهره به حداقل ممکن کاهش یابد. اطمینان حاصل کنید که حتی اگر پرنده قادر نباشد خود را به روی میله داخل قفس برساند آب و غذا در دسترس آن قرار دارد. اگر چه بسیاری از پرندگان بیمار از خوردن غذا امتناع می کنند اما همگی آب می نوشند. به همین علت بهتر است داروها را نیز از این راه تجویز نمود.

اگر سهره سرما خورده یا مریض باشد دما می بایست بالاتر از 23 درجه باشد .
اگر سهره در زمان جفت باشد یعنی ماده سهره روی تخم باشد یا جوجه داشته باشد دما می بایست بالای 20 درجه باشد .

سرماخوردگی در سهره

پرنده پف کرده و چشم هایش اشک آلود و جمع می شود. فضله هایش آبکی و سبز رنگ می شود و در صورتی که پرنده، نر بوده و موقع آواز خوانی آن باشد از خواندن می افتد. چنانچه فصل پرریزی سهره باشد ریختن پرهایش قطع می شود.برای درمان باید محل سهره را گرم نگهدارید و در صورت امکان پارچه ای ضخیم روی قفس بیندازید.

به طوری که اطراف قفس را هم بپوشاند. مقداری پودر آنتی بیوتیک به آب پرنده که قبلا جوشیده و سرد شده باشد اضافه نمایید. به شرطی که روزی دو بار این آب ها را عوض نمایید و تا سه روز حداقل این عمل را تکرار نمایید. غذای پرنده می بایست از شاهدانه و تخم کاسنی تشکیل شده باشد. اگر پرنده ضعیف شده بود دانه های جوانه زده در اختیارش بگذارید.