سندرم تکان دادن کودک چیست؟

همه چیز در مورد سندرم تکان دادن کودک

سندرم تکان دادن کودک (SBS) که همچنین آسیب بدرفتاری باسر، سندرم اثر تکان دادن، یک صدمه مغزی جدی می باشد که از تکان شدید در اطفال یا خردسالان نشأت می گیرد.
سندرم تکان دادن کودک موجب تخریب سلول و عروق خونی مغز کودک شده و مانع از رسیدن اکسیژن کافی به مغز می شود. این سندرم نوعی سوءاستفاده از کودک است که می تواند آسیب های دائم مغزی یا مرگ را به دنبال داشته باشد. این نوع سندرم قابل پیشگیری است.
برای والدینی که مستعد آسیب رساندن به کودک هستند، راهبردهایی وجود دارد. همچنین والدین می توانند دیگر مراقبان یا پرستار کودک را در مورد خطرات سندرم تکان دادن کودک آموزش دهند.

علائم و نشانه های سندرم تکان دادن کودک شامل:

• تحریک پذیری بیش از حد
• مشکل در بیدار ماندن
• مشکلات تنفسی
• کم اشتهایی
• لرزش های بدنی
• استفراغ
• چهره ی رنگ پریده یا کبود
• صرع
• بیهوش شدن یا تشنج ناگهانی
• اغماء

صدمات دیگری که اساساً قابل توجه نیست مواردی از جمله خونریزی مغزی یا شبکیه چشم، آسیب نخاع مغزی و گردن و شکستگی مهره های کمر، جمجمه و استخوان را در بر می گیرد.
همچنین، وجود شواهدی مبتنی بر سوء استفاده قبلی از کودک عادی است. در موارد خفیف سندرم تکان دادن کودک، یک کودک ممکن است نرمال به نظر برسد اما با گذشت زمان او ممکن است دچار مشکلات سلامتی، یادگیری و رفتاری شود.

وقتی به پزشک مراجعه می کنید

اگر شما تردید دارید که کودکتان با تکان سختی صدمه دیده است فوراً در پی کمک باشید. با پزشکتان ارتباط داشته باشید یا کودکتان را به نزدیکترین اورژانس برسانید. مراقبت های درمانی فوری ممکن است زندگی کودکتان را نجات دهد یا از بروز مشکلات جدی سلامت پیشگیری کند.
کودکان عضلات ناحیه گردن ضعیفی دارند و اغلب قدرت تحمل حرکات سر را ندارند. اگر کودک تکان شدیدی خورده است، مغز ظریف او در جمجمه به عقب و جلو می لغزد. این کار موجب خون مردگی، آماس یا تورم و خونریزی مغزی می شود.

سندرم تکان دادن کودک معمولاً وقتی اتفاق می افتد که والد یا مراقب کودک یا طفل را به دلیل ناکامی یا عصبانیت و اغلب به دلیل گریه کردن مداوم کودک به شدت تکان می دهد. این سندروم معمولاً به دلیل افتادن کودک از روی زانو، سقوط های جزیی یا حتی بازی های خشن نیست.
برای والدین و دیگر مراقبان عواملی وجود دارند که ممکن است ریسک ایجاد سندرم تکاندادن کودک را افزایش دهند، از جمله آنها می توان:

• داشتن انتظارات غیرواقعی از کودکان
• جدایی والدین یا والد جوان بی تجربه
• استرس
• خشونت خانوادگی
• مصرف الکل یا سوءمصرف مواد
• شرایط خانوادگی بی ثبات
• افسردگی
• هر گونه بدرفتاری در گذشته کودک

همچنین مردان نسبت به زنان بیشتر مستعد اعمال سندرم تکان دادن کودک می باشند. فقط چند ثانیه تکان دادن کودکان ممکن است موجب آسیب های مغزی برگشت ناپذیر شود. بسیاری از کودکانی که تحت تأثیر سندرم تکان دادن کودک قرار می گیرند می میرند.
نجات یافتگان از سندرم تکان دادن کودک نیز ممکن است در شرایطی مانند زیر نیاز به مراقبت های پزشکی مادام العمر باشند:

• نابینایی دائم یا موقت
• از دست دادن قوه شنوایی
• عقب ماندگی ذهنی
• تأخیر رشدی، مشکلات یادگیری و موارد رفتاری
• اختلالات صرع
• فلج مغزی

کودکی که شدیداً تکان داده شده است ممکن است نیاز به بررسی توسط تعدادی از متخصصان پزشکی و نیز متخصصان کودک آزاری داشته باشند.

آزمایش های گوناگونی مانند ذیل ممکن است برای کشف صدمات نیاز باشد:

سی تی اسکن. یک سی تی اسکن از تصاویر از اشعه ایکس برای ایجاد تصاویر مقطعی از مغز کودک استفاده می کند. این آزمایش به کشف صدمات پایه برای مداخلات ضروری کمک می کند.

ام آر آی. عکسبرداری ام آر آی از میدان مغناطیسی نیرومند یا امواج رادیویی برای خلق تصاویری با جزئیات کامل از مغز کودک استفاده می کند. به دلیل آنکه انجام ام آر آی برای کودک ناآرام مشکل است، معمولاً دو یا سه روز پس از صدمه انجام می شود.

بررسی اسکلت بندی. مجموعه ای از اشعه های ایکس اسکلتی که احتمالاً شامل بازو و دستان، پاها، انگشتان، ستون فقرات، دنده ها و جمجمه باشد، ممکن است برای آزمایش چه شکستگی های اتفاقی و چه عمدی به کار برده شوند و شکستگی های قبلی را جستجو و کشف می کنند.

آزمایش میکروسکوپیOphthalmologicalعارضه های چشمی. آزمایش چشم می تواند خونریزی و دیگر صدمات چشمی را نشان دهد.

آزمایش های خون. برخی از اختلالات ژنتیکی و متابولیکی مانند اختلالات لخته شدن خون و خونریزی مغزی نیز می توانند نشانه هایی را ردیابی کند که ممکن است شبیه به سندرم تکان دادن کودک به نظر برسد. آزمایش های خون می توانند در پیشگیری از برخی از این شرایط مفید واقع شود.
براساس شدت صدمات یک کودک ممکن است نیاز به نگهداری در بخش های مراقبت ویژه داشته باشد. درمان اضطراری برای کودکی که تکان خورده است ممکن است شامل بررسی وجود علائم حیاتی مانند تأیید تنفس و جراحی برای متوقف کردن خونریزی مغز باشند.
زمانی که گریه کودکتان متوقف نمی شود شما ممکن است هرکاری انجام دهید تا از میزان اشک ریختن و گریه کودکتان بکاهید اما بهتر است کودکتان به تدریج درمان شود. هیچ چیز تکان شدگی کودک را توجیه نمی کند. فقط چند ثانیه تکان دادن کافی است تا آسیب جبران ناپذیری در مغز کودک ایجاد شود.

اگر شما نمی توانید هیجان ها یا استرس والدینی را کنترل کنید در خواست کمک کنید. پزشک کودک شما ممکن است شما را به مشاور یا دیگر مراقبان سلامت روانی ارجاع دهد. اگر افراد دیگری به شما در مراقبت از کودکتان کمک می کنند خواه پرستار کودک، خواهر و برادرها وخواه پدربزرگ یا مادربزرگ؛ آنها را از خطرات سندرم تکان دادن کودک آگاه کنید.

سندرم کودک تکان‌خورده چطور درمان می‌شود؟

اگر فکر می‌کنید که فرزندتان با تکان شدید آسیب دیده است، فوراً به پزشک مراجعه کنید یا کودکتان را به نزدیک‌ترین اورژانس برسانید. دریافت مراقبت‌های پزشکی فوری ممکن است زندگی فرزندتان را نجات دهد یا از عوارض جدی در سلامتی‌اش جلوگیری کند.

درمان اضطراری برای کودکی که تکان شدیدی خورده است می‌تواند شامل اقدامات نجات‌بخشی از قبیل پشتیبانی تنفسی و جراحی برای قطع خونریزی در مغز او باشد. اما نظر قطعی در این مورد به عهدهٔ پزشک کودک شماست.
با اینکه می‌دانیم شخصی که بتواند با کودکان بدرفتاری کند، اغلب مطالبی شبیه به این موارد را نخواهد خواند، اما ما تمام این نکات را گفتیم، چون گاهی ممکن است گریه‌های کودکانمان ما را به یک نقطهٔ جوش برساند و آن‌وقت دست به کاری بزنیم که دیگر قابل جبران نباشد.
پس بیاییم قانون رفتار درست و سالم با کودکان را یاد بگیریم و در هر شرایطی به آن احترام بگذاریم، چون این ما هستیم که آنها را به این دنیا آورده‌ایم، پس باید در قبالشان به شدن مسئول باشیم.