بیماری هوچکین(Hodgkin) درمان دارد؟

بيماري هوچکين چيست؟

هوچکين(Hodgkin) يک نوع خاص از لنفوم يا سرطان است که با رشد غير طبيعي سلول ها در دستگاه لنفاوي همراه است. پيشرفت هاي جديد در زمينه تشخيص و درمان اين بيماري باعث شده است که تعداد زيادي از بيماران بهبود يابند. در اين بيماران با تشخيص زودرس و درمان مناسب، ميزان بهبود افزايش خواهد يافت. گر چه بيماري هوچکين ممکن است در تمامي سنين ديده شود، شايع ترين سن شيوع آن بين 20 تا 50 سالگي است.با این بخش از دلگرم همراه باشید تا با بیماری هوچکین آشنا شوید.

بيماري هوچکين چيست؟

بيماري هوچکين دريک منطقه دستگاه لنفاوي و معمولاً در گره لنفي ايجاد مي شود. اگر اين بيماري به موقع کشف و درمان نشود، ممکن است در تمام دستگاه لنفاوي پخش گردد. هوچکين مي تواند باعث درگيري ريه، اعضاي داخل شکم و استخوان ها شود. با گسترش بيماري، گويچه هاي سفيد طبيعي کاهش يافته، در مقابله با عفونت ها اختلال ايجاد مي شود. بنابر اين بيماران مبتلا به هوچکين ممکن است مستعد ابتلا به عفونت ها ي گوناگون گردند.

• انواع مختلفی از لنفوسیت وجود دارد. آنها بخش جدایی ناپذیر سیستم ایمنی و آنتی بادی بدن را تشکیل می دهند.
• لنفوسیت ها در مغز استخوان ساخته شده و وارد جریان خون می شوند.
• همچنین لنفوسیت ها در عروق لنفاوی (که شبکه ای از رگ های میکروسکوپی بوده که مایعات داخل بافت ها را تخلیه کرده و به سیستم گردش خون برمی گردانند) نیز جریان دارند.
• سیستم لنفاوی شامل اندام های کوچکی به نام گره های لنفاوی نیز می شود. خوشه هایی از این گره ها در جاهای مختلف بدن از جمله گردن، کشاله ران و زیر بغل وجود دارد. طحال بخشی از این سیستم است.
• لنفوسیت ها نوع غالب سلول ها در بافت های لنفوئید مانند مغز استخوان، غدد لنفوای، کبد و طحال می باشند.
• لنفوسیت ها و بافت لنفاوی در دستگاه گوارش، پوست، ریه ها و سیستم اعصاب مرکزی نیز وجود دارد.
• در واقع می توان لنفوسیت ها را در هر قسمتی از بدن یافت لذا سرطان های ناشی از آنها نیز می توانند در هر کجای بدن رخ بدهند.

لنفوم ها به دو دسته اصلی تقسیم می شوند:

بیماری هوچکین

در این حالت لنفوسیت های سرطانی یکی از اعضای خانواده لنفوسیت های B می باشند. این سلول ها، سلولهای بالغی بوده که به سلول های اصلی تولید آنتی بادی در بدن مربوط می شوند.

لنفوم غیر هوچکین

یک گروه از تعداد بسیار متنوعی از بیماری ها بوده که می توانند از هر یک از انواع لنفوسیت ها مشتق شوند (سلول های B، T و فرم های نادر تر)

—————————————————————————-

میزان شیوع بیماری هوچکین چقدر است؟

سالانه در انگلستان حدود 1500 مورد جدید از ابتلا به بیماری هوچکین تشخیص داده می شود. این بیماری معمولا در افرادی بین سنین 20 تا 40 سال بروز می کند.

—————————————————————————-

علل بیماری هوچکین چه چیزهایی هستند؟

علت این بیماری ناشناخته است. به احتمال زیاد این بیماری به علت تعامل بین عوامل ژنتیکی که به ارث برده می شوند و عوامل محیطی که می توانند آغاز گر بیماری باشند به وجود می آید.مطالعات اخیر نشان می دهد که ویروسی که باعث بروز تب غده ای می شود نیز می تواند در ابتلا به بیماری هوچکین نقش داشته باشد.

—————————————————————————-

علائم بیماری هوچکین چه چیزهایی هستند؟

اولین نشانه معمولا یک ورم سفت و بدون درد در غدد لنفاوی می باشد. هنگامی که که غدد لنفاوی در پاسخ به عفونت های موضعی بزرگ شده، معمولا دردناک نیز می شوند. متورم شدن بدون درد نشان از یک اختلال در خود لنفوسیت ها مانند لنفوم می باشد.

سایر علائم بیماری هوچکین عبارتند از:

• خستگی
• کاهش وزن
• تعریق شدید شبانه
• تب
• خارش عمومی پوست
• احساس درد در غدد بعد از نوشیدن الکل (نادر است.)

—————————————————————————-

تشخیص بیماری هوچکین چگونه است؟

بیماری هوچکین غدد لنفاوی را تحت تاثیر قرار می دهد و ممکن است خود را در قسمت های عمیق تر بدن پنهان کند. پزشک برای تشخیص بیماری آزمایش هایی را برای شما تجویز خواهد کرد. رایج ترین این آزمایش ها عبارتند از:

• نمونه برداری از غده لنفاوی ای که به نظر می رسد آسیب دیده و آزمایش کردن آن
• نمونه برداری از مغز استخوان در استخوان لگن
• عکس برداری با اشعه X
• CT scan که ممکن است به صورت سراسری و از کل بدن به عمل بیاید.
• اسکن PET

این آزمایش ها می توانند مرحله بیماری را تشخیص دهند. در مرحله اول بیماری، تنها یک خوشه از غدد لنفاوی تحت تاثیر قرار می گیرد. در مرحله دوم این بیماری به دو یا چند خوشه که همگی در یک طرف از دیافراگم قرار دارند آسیب می رساند.

دیافراگم عضله ای در بالای شکم و زیر شش ها است که بخش بالا و پایین بدن را از هم جدا می کند.مرحله سوم این بیماری شامل تحت تاثیر قرار گرفتن غدد لنفاوی در هر دو طرف دیافراگم شده و مرحله چهارم شامل درگیر شدن سایر بافت ها به جز غدد لنفاوی و طحال (مانند کبد و یا مغز استخوان) می باشد.افرادی که بیماری آنها علائم خاصی ندارد را در دسته A و بیمارانی که علائمی عمومی مانند تب و کاهش وزن را تجربه می کنند در دسته B طبقه بندی می شوند.

—————————————————————————-

درمان هوچکین

تعيين مرحله بيماري نقش بسيار مهمي در روند درمان وي دارد . البته اندازه غدد لنفاوي درگير ،‌ علائم بيماري ، سن و عوامل ديگري نيز در تعيين روند درمان مؤثر هستند .بيماران مبتلا به هوچکين با صلاحديد پزشک معالج خود ممکن است عليه آنفلوانزا ،‌ ذات الريه و مننژيت واکسينه شوند . براي درمان هوچکين ممکن است از روش هاي شيمي درماني و راديودرماني استفاده شود .

بايد توجه داشت درمان هوچکين با داروهايي انجام مي شود که اغلب داراي عوارض جانبي هستند که البته گريزي از آنها نيست .همانطور که اشاره شد نتيجه درمان يک بيمار هوچکين به عوامل مختلفي از قبيل مرحله بيماري ، پاسخ بيمار به درمان ، سن بيمار و سلامت عمومي وي دارد . در ضمن پاسخ به درمان نه تنها در مورد هوچکين بلکه در تمامي بيماريها از يک فرد به فرد ديگر متفاوت است چون انسانها به دلايل ژنتيکي و محيطي با هم تفاوت دارند .
بعضي از عوارض جانبي درمان عبارتند از : تهوع و استفراغ و گلودرد ، مشکلات بلع غذا
بهرحال در طي درمان بهتر است در رژيم هاي غذايي به پروتئين و کالري کافي توجه نمود .

پيگيريهاي پس از درمان هوچکین

بايد توجه داشت که بسياري از بيماريها ممکن است پس از بهبود اوليه عود کنند و هوچکين نيز از اين قاعده مستثني نيست . لذا يک بيمار هوچکين پس از درمان بايد بطور منظم تحت مراقبت و معاينات پزشکي قرار گيرد . که البته اين پيگيريها از مهمترين قسمتهاي درمان هستند و يک بيمار هوچکين بايد کوچکترين تغييرات سلامت خود را به پزشک معالج خود اطلاع دهد .

تشخيص بيماري هوچکین

چون علت بيماري هوچکين نا معلوم است، در حال حاضر پيشگيري ازآن امکان پذير نيست. ولي تشخيص زود هنگام و درمان مناسب نتايج خوبي به همراه دارد.
معمولاً اولين علامت، پيدا شدن يک غده لنفاوي بزرگ و بدون درد است ک معمولاً در گردن وگاه در زير بغل يا کشاله ران ديده مي شود. اين غدد لنفاوي گاه در هنگام استحمام يا اصلاح کردن موهاي بدن کشف مي شوند. غدد لنفاوي ممکن است در اثر عفونت ها يا بيماري هاي ديگر غير از بيماري هوچکين نيز بزرگ شوند ولي غده لنفاوي که بيش از يک ماه بزرگ بماند چه دردناک باشد چه نباشد بايد توسط پزشک معاينه گردد. غده لنفاوي عفوني معمولاً دردناک است.
گاه علايم ديگري نيز دربيمار مبتلا به هوچکين ديده مي شود که عبارتند از:

• تب طول کشيده اي که علت آن مشخص نيست.
• عرق شبانه توجيه ناپذير. گاه اين تعريق آن قدر زياد است که بيمار مجبور به تعويض ملحفه مي گردد.
• خارش بدن
• دردهاي غيرطبيعي پشت يا شکم
• کاهش وزن غير طبيعي
• تنگي نفس

بيشتر موارد هوچکين به ويژه اگر در مراحل اوليه شناسايي گردد، قابل درمان است. بنابر اين براي کشف احتمالي غدد لنفاوي بزرگ شده، گردن، زيربغل و کشاله ران، خود را به طور منظم معاينه کنيد.
اين علائم در بيماري هاي ديگري غيراز هوچکين نيز شايع است ولي در صورت بروز اين علائم براي از دست ندادن شانس تشخيص زود هنگام اين بيماري، بايد به پزشک مراجعه کرد.
پس از مراجعه به پزشک، وي تاريخچه کاملي از وضعيت پزشکي فرد تهيه مي کند. آنگاه معاينه پزشکي به عمل خواهد آمد. اگر حالت غيرطبيعي درگره لنفاوي مشاهده نمايد، آن گره لنفاوي برداشته مي شود ودر زير ميکروسکوپ مطالعه مي گردد. اين آزمايش مشخص خواهد کرد که ضايعه خوش خيم يا بدخيم است.
اگر نتيجه نمونه برداري مشخص کند بيماري هوچکين است، آزمايش هاي تکميلي زيرانجام مي شود:

1. پرتونگاري قفسه سينه
2. آزمايش خون

لنفانژيوگرافي : به معني تزريق ماده حاجب به داخل سيستم لنفاوي و سپس تهيه راديو گرافي ازآن که نشان دهند ه وضعيت سيستم لنفاوي و ميزان گسترش بيماري درآن است.

• سي تي اسکن شکم
• آزمايش مغز استخوان
• نمونه برداري از اعضاي داخل شکم براي نشان دادن گسترش بيماري به اين اعضاء
• ممکن است انجام تمام اين بررسي ها دريک فرد لازم نباشد. تصميم گيري در باره بررسي هاي لازم توسط پزشک معالج صورت خواهد پذيرفت.

—————————————————————————-

عوارض احتمالي هوچکین

• گسترش سرطان به ساير نقاط بدن
• ناباروري در مردان در اثر درمان
• بيماري هاي قلب يا ريه ، كم خوني ، كم كاري تيروييد، و عفونت ها

بيماري هوچکين به خوبي به درمان پاسخ مي دهد. دربيشتر موارد بيماران به طور سرپايي درمان مي شوند. درمان بيمار مي تواند با پرتو درماني يا شيمي درماني يا ترکيبي از هر دو صورت پذيرد.
در پرتو درماني سعي مي شود با استفاده از پرتوهاي پر انرژي X يا اشعه هاي ناشي از کبالت در منطقه درگير شده توسط بيماري، سلول هاي سرطاني با حفظ بافت هاي سالم از بين برده شوند. خوشبختانه درمراحل اوليه، آسيب بيماري به دستگاه لنفاوي محدود مي باشد و از اين رو درمان مناسب با پرتودهي به قسمتي يا تمام دستگاه لنفاوي باعث بهبود بيماران خواهد شد.

شيمي درماني براي از بين بردن سلول هاي سرطاني درتمام بدن استفاده مي شود. پزشکان مقاديري از داروهاي شيمي درماني را استفاده مي کنند که با حداقل صدمه به بافت هاي سالم بدن بتوان سلول هاي سرطاني را از بين برد. داروهاي شيمي درماني در تقسيم و رشد سلول هاي سرطاني اثر گذاشته و باعث تأخير رشد سلول ها مي شود و بيماران ترکيبي از شيمي درماني و پرتودرماني را دريافت مي کنند.
هر دو روش درماني ذکر شده مي تواند عوارض نامطلوبي را ايجاد نمايد. پرتو درماني ممکن است باعث واکنش پوستي، تهوع، استفراغ و احساس خستگي شود. تمامي اين عوارض را با استراحت مناسب و تغذيه خوب مي توان تخفيف داد. بعد از قطع پرتو درماني، اين عوارض از بين خواهد رفت.

شيمي درماني ممکن است باعث تهوع، استفراغ، اسهال، ريزش مو ، کم خوني ، خونريزي خود به خود، افزايش بروز عفونت وهمچنين زخم هاي دهاني شود. اين عوارض درتمام بيماران ديده نمي شود، در تمام آنها نيز به يک شدت ظاهر نمي گردد و بعد از درمان از بين خواهد رفت.
بررسي هاي تشخيصي ممكن است شامل آزمايش خون و مغز استخوان ، لنفانژيوگرام (روشي تشخيصي كه با تزيق ماده حاجب به درون مجاري لنفاوي و عكس برداري با اشعه ايكس دستگاه لنفاوي بررسي مي شود)، نمونه برداري از گره هاي لنفاوي ، سي تي اسكن قفسه سينه و شكم ، و عكس برداري از قفسه سينه
سعي كنيد در مورد درمان بيماري و شانس معالجه خود مثبت بيانديشيد. داشتن ديدگاه ذهني خوب و مثبت كمك بسيار مهمي در بهبود بيماري است .

درمان ممكن است به طريق زير انجام گيرد:

تنها اشعه درماني (استفاده از امواج پرانرژي [ توليد شده توسط دستگاه هاي اشعه ايكس مخصوص ، دستگاه هاي كبالت و ساير دستگاه ها ] براي درمان بعضي از انواع سرطان )، شيمي درماني (درمان سرطان با تزريق داروهايي كه سلول هاي سرطاني را بدون آسيب رساندن به بافت سالم از بين مي برند)، يا تركيب اين دو روش
بهداشت مناسب و دهان در جلوگيري از بروز زخم هاي دهاني به هنگام شيمي درماني مؤثر است .
مرداني كه تحت درمان قرار مي گيرند ممكن است تمايل داشته باشند كه اسپرم خود را ذخيره كنند تا اگر نابارور شوند بتوانند با روش هاي كمكي بچه دار شوند.

داروها

داروهاي ضد سرطان . داروها ممكن است باعث اثرات جانبي يا واكنش هاي نامطلوب در بعضي از بيماران شوند. علايم جديد ممكن است به علت دارو، خود بيماري اصلي ، يا بروز يك بيماري جديد پديد آيند. اثرات جانبي ناشي از دارو معمولاً با سازگار شدن بدن با آن يا قطع دارو ناپديد مي شوند.

فعاليت

• تا حدي كه قدرتتان اجازه مي دهد فعال بمانيد.
• رژيم غذايي
• رژيم خاصي توصيه نمي شود.
• در اين شرايط به پزشك خود مراجعه نماييد
• اگر شما يا يكي از اعضاي خانواده تان علايم بيماري هوجكين را داريد.
• اگر يكي از موارد زير به هنگام درمان رخ دهد: ـ تب ـ علايم عفونت (قرمزي ، تورم ، درد خود به خودي يا به هنگام لمس ) در هر كجاي بدن ـ تورم پا و ساق پا ـ ناراحتي به هنگام ادرار كردن يا كاهش ميزان ادرار در روز
• اگر احساس مي كنيد كه دارو باعث بروز علايمي شده است .

خواهشمنديم اگر سوال يا نکته‌اي براي مطلب بيماري هوچکين چيست؟

در ذهن شما باقي مانده است، آن‌را در قسمت نظرات با ما و ساير کاربران به اشتراک بگذاريد.

—————————————————————————-

مجله اینترنتی دلگرم

مرجان امینی