برای تقویت هوش بچه ها چه باید کرد

دوران شش ماهگي تا يك سالگي کودک:

12-با كودكتان به طور مستقيم و چشم در چشم صحبت كنيد

13-معناي لغات را با اشاره ارتباط دهيد ؛ به طور مثال هنگامي كه نام چيزي را مي بريد به آن اشاره كنيد يا كودك را در مقابل آن نگه داريد

14-با هديه هاي مخصوص كودكان، او را تشويق كنيد

15-اجازه آزادي حركت به كودكان بدهيد، بگذاريد كه آنها كنجكاوي غريزي شان را همواره به كار برند

16-تشخيص و فرق گذاري بين اشيا را به كودكتان با پرسش و گفتن جواب درست بياموزيد

17-كودكان از آموزش اجباري خوششان نمي آيد، از آن بپرهيزيد

18-هنگامي كه فرزندتان احساس خستگي كرد، آموزش را قطع كنيد

دوران يك تا دو سالگي كودك:

19-كودكان را با غذاهاي سرشار از آهن تغذيه كنيد

20-به كودكان ميان وعده هاي سالم و مغذي بدهيد و از دادن ميان وعده هاي بي فايده مانند پفك و چيپس به كودك خودداري نماييد

21-براي كودكتان كتاب بخوانيد

22-در حضور او مطالعه كنيد

23-براي او اسباب بازي هاي كمك آموزشي تهيه كنيد

24-با كودك خود بازي كنيد. شركت در بازي هاي دسته جمعي ، مهارت هاي هوش اجتماعي كودك را افزايش مي دهد

25-مطمئن شويد كودكتان خوب استراحت كرده است، خوابيدن دستكم ده ساعت در شبانه روز براي او لازم است

26-هنگامي كه با كودكتان صحبت مي كنيد صداهاي اضافي مانند راديو و تلويزيون را خاموش كنيد و نور را در حد متوسط نگاه داريد

27-درخواست هاي تكراري كودك را اجابت كنيد. تكرار ارتباط نورون ها را در مغز تقويت مي كند ؛ بنابراين اگر براي چندمين باز از شما مي

خواهد كتابي را برايش بخوانيد ، بدون اصرار و پافشاري روي خواندن يك داستان ديگر ، آن را براي او بخوانيد

28-وقتي كودك نوپاي شما به چيزي اشاره مي كند و نامش را مي پرسد در جوابش به او اطلاعات بيشتري بدهيد. به طور مثال : آن يك

توپ است، يك توپ آبي با خط هاي قرمز.

29-در تربيت كودك انضباط همراه با محبت فراوان داشته باشيد

30-هرگز به كودكتان نگوييد “تو چيزي نمي فهمي” زيرا اگر كودك آن را باور كند، حرف شما تحقق خواهد يافت

سن: نوزاد

اگر کودکتان راحت است به صحبت کردن با او ادامه بدهید. به او بگوئید که چه قدر باهوش و زیبا است.

کودک می‌بیند و انجام می‌دهد

در طول چند هفته اول شاید متوجه شوید که کودکتان به اراده خودش به چهره شما نگاه می‌کند. در صورت مشاهده این وضعیت بازی

جدیدی را امتحان کنید؛ زبانتان را بیرون بیاورید. به احتمال زیاد نوزادتان همین کار را انجام خواهد داد. سپس ابرو‌هایتان را چین و چروک

بدهید. حدود ۵۰% نوزادان در این سن از شما تقلید خواهند کرد.

می‌توانید سایر حالت‌های چهره را نیز امتحان کنید. برای مثال لب پایینتان را جلو بدهید، چشم و دهانتان را کاملا باز کنید. در هر حالت او

نیز حالت چهره‌اش را تغییر داده و از حالت شما تقلید خواهند کرد.

در صورت تمایل به مشاهده شواهد بیشتر درباره میزان دقت نگاه کودکتان به شما، عنصر دیگری را به این بازی بیافزاید. صبر کنید کهکودکتان هوشیار و بیدار شود. شروع کنید به حرف زدن با او و چشم‌هایش را تماشا کنید که به شما خیره شده است. سپس یک دفعهحرف‌هایتان را قطع کنید و صورتتان را بی‌حرکت نگاه دارید.

عکس العمل او را تماشا کنید. به احتمال زیاد با چشم‌هایش صورتتان را برانداز خواهد کرد، نگاهش را از چشم‌هایتان به سمت دهانتان خواهد برد و دوباره آن‌ها را ورانداز می‌کند. سپس اخم کرده و شاید لب پایینش را با ناراحتی جلو بدهد. پس از آن دستش را تکان می‌دهد، چیزهای مختلفی را امتحان می‌کند تا پاسخی از سوی شما دریافت کند.

این نشان می‌دهد با اینکه حرف‌های شما را نمی‌فهمد، احساس می‌کند بخشی از مکالمه شما است. همچنین به شما نشان می‌دهد که چقدر در زندگی او مهم هستید و چقدر با اعمال و حالت‌های چهره شما موافق است. واکنش و طبیعت او به عنوان کاوشگر فعالفعالیت‌های اجتماعی نشان می‌دهد که او فقط نظاره گر تعاملات اطرافش نیست.

برای انجام این بازی به یک پتوی نوزاد و یک چیز عجیب و هیجان انگیز که کودکتان تمایل دست زدن به آن را داشته باشد، نیاز دارید (من

معمولاً از یک دسته کلید استفاده می‌کنم). اگر این دسته کلید براق را به او نشان دهید به احتمال زیاد دستش را به سمت آن دراز کرده

و آن را برخواهد داشت. اما اگر کلید‌ها را به او نشان داده و سپس آن‌ها را زیر پتو پنهان کنید، دست از جست جوی آن‌ها برمی دارد.

ظاهراً کلید‌ها ناگهان نابود شدند.

این نشان می‌دهد که این تصور پیچیده که اشیاء حتی هنگامی که خارج از دید هستند، هنوز وجود دارند (چیزی که روان‌شناسان آن را

«بقاء اشیاء» می‌نامند) درحال حاضر برایش مفهومی ندارد. او در ده ماهگی به این مفهوم پی می‌برد. در این سن اگر شی ء جالبی را

زیر پتو قرار دهید، برای پیدا کردن آن مانع را کنار خواهد زد و آن را پیدا خواهد کرد و در می‌یابد که اشیاء و افراد می‌توانند پنهان بوده و در

عین حال وجود داشته باشند!

این یکی از بازی‌های مورد علاقه من است. چون بازی خیلی ساده‌ای بوده و اطلاعات زیادی در اختیارم قرار می‌دهد. همه بچه‌ها دوست

دارند که به خودشان در آیینه نگاه کنند. اما چه چیزی می‌بینند؟ چند سال پیش دکتر جیان بروکز گان (Jeanne Brooks-Gunn) و دک

مایکل لوئیس (Michael Lewis) راه بسیار جالبی برای پاسخ به حداقل بخشی از این سوال یافتند. این کار را می‌توانید زمانی که نوزادتان

۱۰ماهه است امتحان کنید و سپس هر چند ماه یک بار آن را تکرار کنید. تنها چیزی که نیاز دارید یک آیینه و یک رژ لب است.

به کودکتان اجازه بدهید که حدود یک دقیقه در آیینه به خودش نگاه کند. سپس او را از مقابل آیینه بردارید و کمی رژلب به بینی یا گونه

او بمالید و دو باره او را در مقابل آیینه قرار دهید. اکثر نوزادان زیر ۱۲ ماهه هیچ توجهی به این لک روی صورتشان نمی‌کنند. تعداد کمی از آن‌ها لبخند زده یا اخم می‌کنند که این نشان می‌دهد متوجه چیز متفاوتی روی صورتشان شده‌اند.

نوزادان کمی بزرگ‌تر، اغلب توجه دقیقی به این لک می‌کنند، ممکن است دستشان را به سمت آیینه ببرند. این نشان می‌دهد که هنو نمی‌دادند که دارند به بازتاب تصویر خودشان در آیینه می‌نگرند. تا سن ۱۸ ماهگی حدود نیمی از نوزادان به بازتاب تصویر خودشان پیمی‌برند. این نشان می‌دهد که آن‌ها نه تنها می‌فهمند که این لک نباید روی صورتشان باشد، بلکه می‌دانند که تصویر درون آیینه تصویر خودشان است.

در تمام این بازی‌ها مهم است به یاد داشته باشید که کودکانی که دارای رشد طبیعی هستند، تفاوت بسیار زیادی با هم دارند. یک نوزاد

حساس به هیچ وجه «بهتر» یا «بد‌تر» از یک کودک زود جوش نیست. به همین نحو کودکی که چند هفته زود‌تر از کودک دیگری به لک

روی صورتش دست می‌زند، لزوماً باهوش‌تر از یک کودک دیگر نیست.

نوزادان آن قدر چیزهای زیادی را سریع یاد می‌گیرند که با استعداد‌های جدید و مهارت‌های تقریباً روزانه‌شان شما را شگفت زده می‌کنند.