امام حسین (ع) و درخت سبز

اندكى بعد از جنگ بدر در سال دوم هجرى مدينه الرسول (ص ) سر سبز به درختى شد كه شاخسارهاى آن تا قيامت سر سبز و شاداب و پر ثمر خواهند بود. پيوند ازداوج على و فاطمه عليها السلام درخت تنومندى مى باشند كه جهان هماره از ميوه آن بهره ورى مى نمايد. اولين ميوه اين پيوند در سال سوم هجرى به نام مجتبى حسن عليه السلام بر دامن فاطمه لبخند زد. و اينك در سال چهارم هجرى نوبت شكوفايى ميوه دوم اين درخت استوار است كه حسين به دامن آرد كه ريشه در ملكوت هستى دارد.

درخت سبز

ريشه هاى اين درخت در جان جآنان مانند على و فاطمه رويانيده است .
آنان كه پاك ترين ها در حسب و نسب بودند. آنان كه پاكى آنان پاكى فرا گير است كه خداى سبحان تاييد نموده است . پيشينه ولادت حسين همانند حسن پاك ترين نسب و شفاف ترين شجره دنياى بشر است . نسلى شفاف و پاكتر از نسل خاندان عترت كه سلاله النبين مى باشد كجا مى توان سراغ گرفت ؟ كه حسين نيز از اين سلسله پاك و افتخار مميز است .

پيش از ولادتش از اين فضايل بهره مى جويد كه آنان در فرآيندهاى گوناگون زندگى پاكترين بودند از لحاظ انديشه و رفتار و سخن و گفتار و غذا و مسكن و پوشاك … پاك ترين هاى اين سويى و بهره ور از ميوه هاى بهشتى و ملكوتى آن سويى ، كه اينان همانند پدر و مادر خويش عصاره ميوه هاى بهشتى اند. اينان نيز در آن هنگامى كه زمينه وجودشان فراهم مى شد از ميوه هاى بهشتى بهره مى جستند. رسول الله (ص ) هنگام عروج به معراج بوى خوش ‍ درختى از درخت هاى وى را شگفت زده مى كند. از جبرئيل مى پرسد اين چه نوع درختى است ، جبرئيل پاسخ مى دهد اين دو درخت يكى حسن ديگرى حسين نام دارد كه حضرت بعد از بهره ورى از بوى آنها به زمين فرود مى آيد، عصاره آن درختان از طريق خديجه به فاطمه ، آنگاه به صورت دو فرزند (حسن و حسين ) پديدار مى شوند، كه حضرت هر گاه مشتاق بوى آن دو درخت مى شد حسن و حسين را مى بوييد: كلما اشتاق الى الشجرتين يشم الحسن و الحسين . اين درخت طبيه است كه جهانى را هر لحظه از ميوه هاى خودش بهره مند مى سازد. كلمه طيبه كشجره طيبه اصلها ثابت و فرعها فى السماء توتى اكلها كل حين .

منبع: کتاب امام حسين (ع ) الگوى زندگى – جلد 5