از بیماری ابولا چه می دانید؟

هشدارهایی برای بیماری ابولا را برای شما عزیزان و کاربران محترم مجله دلگرم قرار داده ایم , با مجله دلگرم همراه باشید.

هشدارهایی برای بیماری ابولا

در حالی که شیوع بیماری ابولا ادامه دارد، نگرانی از ابتلا به این بیماری رو به افزایش است.

کارشناسان اطلاعات بیشتری درباره چگونگی جلوگیری از شیوع این بیماری، که حدود ۷۵۰۰ نفر را در آفریقای غربی به آن مبتلا شده‌اند، پیدا کرده‌اند. نبرد سختی برای پیشگیری از این بیماری مرگبار که بیش از نیمی از مبتلایان به خود را می‌کشد در گرفته است.

دست نزنید
ابولا از طریق تماس مستقیم با مایعات بدنی آلوده منتقل می‌شود. خون، استفراغ و بزاق همگی می‌توانند این ویروس کشنده را منتقل کنند. کادر پزشکی از دستکش های لاستیکی استفاده می‌کنند که باید پیوسته ضدعفونی شود

خانواده بیماران و پزشکانی که از آنان مراقبت می‌کنند در معرض بیشترین خطر ابتلا قرار دارند، ولی هرکس که از حدی به بیماران نزدیک‌تر شود نیز در معرض خطر قرار دارد. به همین دلیل، تماس با بیماران فقط باید محدود به کمک‌های لازم پزشکی بوده و همیشه با محافظت کامل بدن و پوشش صحیح انجام شود.

این ویروس نمی‌تواند از پوشش محافظ، مانند دستکش، ماسک، عینک محافظ، لباس سرهمی و چکمه های لاستیکی عبور کند. با این حال عده کمی به چنین پوشش پیشرفته‌ای دسترسی دارند. کسانی که به این لباس‌ها دسترسی دارند باید هر ۴۰ دقیقه لباس‌های خود را عوض کنند تا در امان باشند. دمای داخل این پوشش می‌تواند تا ۴۰ درجه سانتیگراد بالا برود.

پوشیدن این لباس‌ها حدوداً ۵ دقیقه زمان می‌برد. درآوردن لباس‌ها برای کسی که آن‌ها را پوشیده و فردی که برای پوشیدن به او کمک کرده، حدوداً ۱۵ دقیقه زمان می‌برد. این بازه زمانی از خطرناک ترین مواقع از جهت ابتلا به این بیماری است و برای همین در طول آن به افراد محلول کلر پاشیده می‌شود.

چشم‌هایتان را بپوشانید

اگر یک قطره آلوده روی پوست شما بنشیند، می‌توانید بلافاصله آن را با آب و صابون یا محلول ضدعفونی کننده الکلی بشویید.چشم‌ها اما فرق می‌کنند. به عنوان مثال تنها یک قطره کوچک عطسه که مستقیماً داخل چشم بشود می‌تواند ویروس را وارد بدن کند. به همین ترتیب، غشاء مخاطی دهان و داخل بینی و همچنین زخم های سطحی پوست از مناطق آسیب‌پذیر بدن هستند.

البسه کثیف
یکی از تکان دهنده ترین علایم ابولا خونریزی است. بیماران ممکن است از چشم، گوش، بینی، دهان و یا مقعد خونریزی کنند. اسهال و یا استفراغ نیز می‌تواند همراه با خونریزی باشد.

خطر ابتلا در هنگام پاکسازی البسه بسیار بالا است. هر گونه لباس آلوده یا زباله پزشکی باید سوزانده شود. هرگونه تجهیزات پزشکی که نباید دور ریخته شود، باید ضدعفونی شود. بدون ضدعفونی سازی دقیق، انتقال ویروس ادامه یافته و تشدید می‌شود.

قطرات ریز روی سطوح مختلف که به دقت پاک نشده باشد می‌تواند خطرناک باشد. هنوز مشخص نیست که این ویروس تا چه مدت می‌تواند در جایی قرار داشته باشد و همچنان خطرناک باشد. ویروس آنفولانزا و میکروب‌های دیگر می‌توانند تا دو ساعت یا بیشتر در محیط های بیرونی مانند روی سطح میز و دستگیره درها زنده بمانند.

پرستاری که اخیراً در حین مراقبت از دو فرد مبتلا به ابولا در اسپانیا به این بیماری مبتلا شد، تنها دو بار به اتاقی که یکی از این بیماران در آن نگهداری می‌شد رفته بود – یک بار برای رسیدگی به بیمار و یک بار برای ضدعفونی کردن اتاق پس از مرگ او. او در هر دو بار لباس محافظ پوشیده بود.

آب و صابون و محلول ضدعفونی کننده الکلی می‌توانند غشاء بیرونی این ویروس را از بین ببرند و ضدعفونی کردن با محلول سفیدکننده نیز روشی مؤثر است که در مناطق دورافتاده نیز در دسترس است.

کاندوم
معمولاً هنگامی که کسی از ابولا بهبود کامل می‌یابد، دیگر نمی‌تواند ناقل این ویروس باشد. با این حال در مواردی ویروس ابولا تا سه ماه پس از بهبودی بیمار، در منی او مشاهده شده است. به همین دلیل، پزشکان می‌گویند که افراد بهبود یافته باید تا جای ممکن از ارتباط جنسی پرهیز کرده و پس از آن تا سه ماه از کاندوم استفاده کنند.

لباس محافظ در برابر ابولا

کلاه جراحی:
کلاه جراحی بخشی از پوشش محافظ سر و گردن را تشکیل می‌دهد. این کلاه لایه محافظ اضافه‌ای برای پزشکان فراهم می‌کند تا مطمئن باشند که در هنگام کار در مراکز درمانی نمی‌توانند به صورت تصادفی بخشی از صورت خود را لمس کنند.

عینک ایمنی:
عینک ایمنی برای محافظت از چشم‌ها در برابر پاشیده شدن مایعات در نظر گرفته شده. پیش از پوشیدن عینک، محلولی به آن پاشیده می‌شود تا از بخار کردن شیشه آن جلوگیری کند.

لباس جراحی:
یک دست لباس جراحی که مایعات را جذب می‌کند و به راحتی قابل شستشو است، لایه زیرین پوشش را تشکیل می‌دهد. معمولاً پاچه های این لباس را در چکمه ها فرو می‌کنند تا از پوشیده بودن کامل سطح پوست اطمینان حاصل شود.

دستکش دولایه:
حداقل دو دستکش روی هم پوشیده می‌شود و لبه های آن را روی آستین های لباس می‌کشند. پزشکان باید هر بار بین بازدید از دو بیمار دستکش های خود را عوض کنند و پیش از پوشیدن دستکش های نو، دستان خود را به دقت تمیز و ضدعفونی کنند. پزشکان هنگام جابجا کردن زباله های عفونی از دستکش های با مقاومت بالا استفاده می‌کنند.

چکمه:
پزشکانی که با ابولا مقابله می‌کنند معمولاً چکمه های لاستیکی پوشیده و پاچه های خود را در آن‌ها فرو می‌کنند. اگر چکمه در دسترس نباشد، پزشکان باید کفش‌های تماماً بسته، ضد آب و مقاوم در برابر سوراخ شدن بپوشند.

پیشبند:
یک پیشبند ضد آب به عنوان لایه محافظ نهایی، روی لباس سرهمی پوشیده می‌شود.

سرهمی:
لباس سرهمی روی لباس جراحی پوشیده می‌شود. این لباس مشابه لباس‌هایی است که در محیط های کار با مواد خطرناک پوشیده می‌شود. مسئول نظارت بر پوشش در تیم پزشکی باید قبل از پوشیده شدن این لباس از سالم بودن آن اطمینان حاصل کند.

ماسک تنفس:
ماسک تنفس برای محافظت از پزشکان در برابر سرفه های بیماران استفاده می‌شود. طبق دستورالعمل سازمان خیریه پزشکان بدون مرز، ماسک تنفس باید در مرحله دوم و بلافاصله پس از پوشیدن لباس سرهمی پوشیده شود.

ماسک طبی:
این ماسک برای محافظت از دهان در برابر پاشیده شدن خون یا سایر مایعات بدنی بیماران پوشیده می‌شود. در صورت استفاده از ماسک تنفس، پزشکان باید این ماسک بیرونی را سوراخ کنند تا راه برای ماسک تنفس باز شود.

بیماری ابولا (Ebola) یک بیماری ویروسی است که از سوی ویروس ابولا ایجاد می شود. این ویروس از خانواده فیلوویروس ها است که پس از وارد شدن به بدن ، نوعی بیماری تب دار و خونریزی دهنده ایجاد می کند که در ۵۰تا ۹۰درصد بیماران علامت دار به مرگ منجر خواهد شد.البته از ۴ گونه ویروسی ابولا یک گونه تنها به یک ابتلای بدون علامت منجر می شود و به مرگ نیز منتهی نخواهد شد.

بیماری ابولا اولین بار در سال ۱۹۷۶ در یکی از استان های سودان و نیز منطقه ای در نزدیکی زئیر جایی که هم اکنون جمهوری دمکراتیک کونگو واقع شده است پیدا شد.بین ژوئن تا نوامبر آن سال ، ۲۸۴ نفر به این بیماری مبتلا شدند که در نهایت ، ۱۵۱ نفر، جان خود را از دست دادند

طی سالهای بعد، این ویروس به دیگر کشورهای آفریقایی هم گسترش یافته و هرچند سال یکبار تعدادی کشته و قربانی برجا می گذارد.البته فقط آفریقا درگیر نشده و بیماری پای خود را از آفریقا نیز بیرون گذاشته است.

ویروس ابولا گاه به گاه به طور مرگباری در میان انسانها و میمونها در آفریقا شایع میشود. این ویروس با ایجاد تب شدید و خونریزی بیمار را از پا درمی آورد و خیلی سریع گسترش مییابد.

ابولا نام نوعی ویروس است. تب خونریزی دهنده ابولا، یک بیماری شدید و کشنده است که نخستین بار در سال ۱۹۷۶میلادی شناخته شد.

نام ویروس این بیماری از یکی از رودخانه های کشور زئیر، که امروزه جمهوری دموکراتیک کنگو نام دارد، گرفته شده. این بیماری برای اولین بار در کشور کنگو دیده شد.

پژوهشگران بر این باورند که ویروس ابولا از طریق حیوانات به انسان سرایت میکند و معمولا در بدن جانوری زندگی میکند که در قاره آفریقا سکونت دارد.

اکثر افرادی که ابتلای آنان به بیماری ابولا تاکنون تأیید شده اهل کشورهای آفریقایی بوده اند.تب خونریزی دهنده ابولا معمولا به صورت شیوع ناگهانی بروز میکند و شیوع آن هم از یک بیمارستان یا درمانگاه آغاز میشود.

به دلیل خاصیت سرایت بالای این بیماری پرسنل بهداشتی ناگزیر از رعایت شدید و دقیق اصول بهداشتی برای پیگیری از انتشار بیماری و ابتلای خود هستند.آنها برای پوشش کامل بدن از لباس، دستکش و پوتینهایی استفاده میکنند که پس از استفاده باید نابود شود.

با وجودی که تعدادی از روستاهای استان کاسای در قرنطینه به سر میبرند، اما سازمان جهانی بهداشت اعلام کرده فعلا نیازی به اعمال محدودیت در روابط تجاری و سفر به کنگو وجود ندارد.

کارشناسان محلی دائما در حال فرستادن پیامهایی از طریق رادیو و تلویزیون هستند که به مردم آموزش میدهد چگونه از آلوده شدن به این ویروس پیشگیری کنند.
این خطر به ویژه در مراسم تدفین قربانیان ابولا و با تماس نزدیک افراد با جسد قربانیان وجود دارد.

خطر کشندگی ویروس ابولا که تاکنون درمانی برای آن پیدا نشده، بین ۵۰ تا ۹۰درصد است.طی چند سالی که از هجوم بیماری ابولا می گذرد، کارهای زیادی برای تشخیص اپیدمیولوژی و نحوه سرایت ابولا صورت گرفته است ، ولی هنوز راه و نحوه دقیق سرایت آن مشخص نشده

و تنها می توان گفت که احتمالا ابولا از طریق تماس با خون یا دیگر مایعات بدن و همچنین ترشحاتی همچون خلط افراد آلوده به این ویروس به افراد سالم منتقل می شود؛ مثلا میزان بیماری در مرده شورهای قبرستان ها که تماس مستقیم با بدن قربانیان ابولا داشتند، بسیار بالا بوده.

پزشکان ، پرستاران و بهیارانی که مشغول درمان مبتلایان ابولا بودند هم بکرات در حین انجام وظیفه خود به این بیماری دچار شدند، که علت آن عدم رعایت مسائل بهداشتی و مراقبتی لازم و عدم آگاهی از نحوه انتقال در سالهای اول شناسایی این بیماری بود.به هر حال ، این ویروس به هر شکلی که به بدن وارد شود، بعد از ۲تا ۲۱روز علایم آن ظاهر می شود.

بیمار با بروز ناگهانی تب ، ضعف شدید، درد عضلانی ، سردرد و گلودرد به پزشک مراجعه می کند.معمولا بعد از مدت کوتاهی ، تهوع ، استفراغ ، اسهال ، بثورات پوستی ، اختلال عملکرد کبد و کلیه و حتی در بعضی موارد خونریزی داخلی و خارجی نیز به دنبال علایم و نشانه های اولیه بروز خواهند کرد و وضعیت بیمار بشدت رو به وخامت می رود.

نتایج آزمایش ها افت تعداد گلبول های سفید و پلاکت ها و افزایش آنزیم های کبدی را نشان می دهند. برعکس سالهای نخست ، تشخیص بیماری آسان تر شده است.تست های تشخیص اختصاصی به صورت تشخیص آنتی ژن ها و یا ژنهای ویروسی در خون یا دیگر مایعات بدن در دسترس هستند.اخیرا کشت سلولی این ویروس نیز مقدور شده و حتی می توان آنتی بادی های تشکیل شده علیه این ویروس را در بدن بیماران تعیین کرد.

به هر حال ، اگر چه روشهایی که گفته شد تشخیص بیماری را تسهیل کرده اند، اما خطر انتقال بیماری به پرسنل آزمایشگاه بسیار بالاست و در خین انجام چنین آزمایش هایی باید بشدت مراقب بود.

روز پنجم همین ماه می بود که یک محقق زن روسی در یکی از آزمایشگاه های بشدت محافظت شده در سیبری به دلیل وارد شدن سرنگ حاوی ویروس ابولا به دستش بیمار شد و ۲هفته بعد جان سپرد.این آزمایشگاه یکی از دو نقطه روی زمین است که واکسن آبله در آن نگهداری می شود.

درمان ابولا در موارد وخیم ، مانند بیمارانی که بشدت دهیدراته هستند، بیمار باید به بخش مراقبت های ویژه انتقال یابد.تاکنون هیچ گونه درمان اختصاصی یا حتی واکسنی برای ابولا کشف نشده و تمام داروها و واکسن هایی که فعلا پیشنهاد می شوند به سالها تحقیق برای رسیدن به مرحله بالینی احتیاج دارند.

با وجود این ، چند نکته را می توان توصیه کرد.
۱– بیماران مشکوک باید قرنطینه شوند و به پرستارانی که از این بیماران مراقبت می کنند توصیه شود مراقبت های لازم را برای محدود کردن تماس ها و کنترل دقیق ترشحات بدن بیمار به انجام برسانند.

انجام اقدامات تهاجمی یا حتی اقداماتی مثل گذاشتن سوند، گرفتن نمونه هایی از ترشحات بدن بیماران ، رگ گیری و انجام ساکشن و در کل تمام اقدامات پرستاری باید تحت مراقبت کامل و کنترل دقیق انجام گیرد.پرستاران و پرسنل بیمارستان که با بیماران در تماس هستند باید به کمک دستکش ، ماسک و روپوش های مناسب محافظت شوند.

۲– افراد خانواده و دیگر افرادی که با چنین بیمارانی تماس داشته اند باید تحت پیگیری کامل قرار گیرند.این پیگیری شامل تعیین و اندازه گیری درجه دمای بدن ۲بار در روز و بستری بیمار در بیمارستان و قرنطینه دادن تمام افراد مشکوک به ابتلا به این بیماری در بیمارستان (بلافاصله پس از بروز تب) است.

● ابولا چیست؟
ابولا در واقع نام نوعی ویروس است. تب خونریزی دهنده ابولا، یک بیماری شدید و کشنده است که نخستین بار در سال ۱۹۷۶میلادی شناخته شد.

نام ویروس این بیماری از یکی از رودخانه های کشور زئیر، که امروزه جمهوری دموکراتیک کنگو نام دارد، گرفته شده. این بیماری برای اولین بار در کشور کنگو دیده شد.

پژوهشگران بر این باورند که ویروس ابولا از طریق حیوانات به انسان سرایت میکند و معمولا در بدن جانوری زندگی میکند که در قاره آفریقا سکونت دارد.اکثر افرادی که ابتلای آنان به ابولا تا کنون تأیید شده اهل کشورهای آفریقایی بودهاند.

تب خونریزی دهنده ابولا معمولا به صورت شیوع ناگهانی بروز میکند و شیوع آن هم از یک بیمارستان یا درمانگاه آغاز میشود.

● چگونه منتشر میشود؟
تب خونریزی دهنده ابولا از بیماریهای مشترک بین انسان و دام به شمار میرود.
این بیماری فقط انسان، میمون و شامپانزه را مبتلا میکند.
محل زندگی ویروس ابولا احتمالا در بدن گروهی از همین حیوانات است.
انسانها ناقل ویروس نیستند و بهطور تصادفی به ویروس آلوده میشوند.
اینکه چگونه ویروس ابولا از بدن حیوانات به بدن انسان وارد میشود بهطور کامل مشخص نیست.
پس از آنکه فردی به این ویروس آلوده شد، انسانهای دیگر را آلوده میکند.

گردآوری: مجله اینترنتی دلگرم