اختلال کاتاتونیا چیست؟ درمان آن ممکن است؟

روان‌ گسیختگی کاتاتونی

کاتاتونیا یک اختلال روانی حرکتی است که بر عملکرد گفتاری و رفتاری تأثیر می گذارد. این اختلال می تواند به صورت حالت گیجی و بی پاسخی یا بی قراری، آشفتگی و سردرگمی ظاهر شود. کاتاتونیا برای اولین بار به عنوان یک سندرم گسسته در سال ۱۸۷۴ توسط کارل کاهلبوم شناسایی شد.
توصیف اولیه این وضعیت بر علائم حرکتی متمرکز بود و درمان به جای مداخلات پزشکی بر مراقبت های حمایتی متمرکز بود.
در حال حاضر، بروز کاتاتونیا کمی بیش از ۱۰ درصد از بیماران مبتلا به بیماری های حاد روانپزشکی، به ویژه اختلالات عاطفی است. برخی از کارشناسان معتقدند که بسیاری از موارد گزارش نشده است.

سه شکل اصلی کاتاتونیا وجود دارد: کاتاتونیای آکنتیک، هیپرکینتیک و کاتاتونی بدخیم.

آکینتیک: رایج ترین نوع کاتاتونی است که دارای عدم تحرک، خیره شدن و رفتار غیر پاسخگو است.
Hyperkinetic: این نوع کاتاتونی برانگیخته است که شامل حرکت تکانشی است.
بدخیم: این امر شدیدترین علائم را ایجاد می کند و می تواند منجر به سایر بیماری ها و در برخی موارد منجر به مرگ شود.

کاتاتونیا قبلا با اسکیزوفرنی مرتبط بود. در واقع، تا همین اواخر، آن را یکی از زیرشاخه های اسکیزوفرنی می دانستند. اما در حال حاضر بیشتر با طیف گسترده ای از بیماری های پزشکی و روانپزشکی، به ویژه اختلالات خلقی مرتبط است.

علائم کاتاتونیا

علائم کاتاتونیا بسته به شدت و نوع آن متفاوت خواهد بود. با این حال، برخی علائم و نشانه‌ها وجود دارد که در تمام موارد کاتاتونی رایج است.

گیجی: فقدان حرکت فیزیکی یا گفتار
لاتیسم: ارتباط کلامی غیرکلامی یا بسیار کم
استقرار: حفظ فعال یک وضعیت در برابر گرانش
انعطاف پذیری مومی: مقاومت کمی در برابر موقعیت
منفی گرایی: مخالفت یا عدم پاسخ به دستورالعمل
اکولالیا: تکرار کلماتی که افراد دیگر گفته اند.
اکوپراکسی: تقلید از حرکات انجام شده توسط افراد دیگر
اطاعت خودکار: همکاری اغراق آمیز از سوی بیمار هنگام تعامل با شخص دیگر
کلیشه ای: حرکات غیر ارادی و موزون به طور مکرر در طول زمان انجام می شود، از جمله تکان دادن بدن، تکان دادن دست، شانه بالا انداختن و غیره.

برخی از علائم بیشتر رخ می دهد. یک مطالعه شامل بیش از ۲۳۰ بیمار کاتاتونیک نشان داد که خیره شدن، بی حرکتی، لالی و گوشه گیری با فراوانی بیشتری نسبت به سایر علائم گزارش شده است.

کاتاتونیا یک علامت است یا بیماری؟

کاتاتونیا می تواند هم یک علامت و هم یک بیماری باشد. به طور رسمی، DSM-5 کاتاتونیا را به عنوان یک وضعیت مستقل طبقه بندی نمی کند. اما سه زیرگروه مختلف را تشخیص می دهد:

کاتاتونی با وضعیت سلامت روان دیگری
بیمار با یک بیماری پزشکی دیگر
کاتاتونی نامشخص

در گذشته، متخصصان پزشکی و سلامت روان سه نوع کاتاتونی را تشخیص دادند:

کاتاتونی هیجان‌انگیز که شامل حرکت سریع و آشفته بود.
عقب افتاده، که شامل حرکت آهسته و اغلب، از دست دادن گفتار است.
کاتاتونی بدخیم که شامل هذیان و تب است.

برخی از ارائه دهندگان مراقبت هنوز از این اصطلاحات استفاده می کنند، اگرچه این دیگر قاعده نیست.
شما همچنین ممکن است آن را به نام اسکیزوفرنی کاتاتونیک یا افسردگی کاتاتونیک بشنوید. با این حال، اکثر پزشکان اکنون این شرایط را به عنوان “اسکیزوفرنی همراه با کاتاتونیا” یا “افسردگی همراه با کاتاتونیا” تشخیص می دهند.

علل کاتاتونیا

علت دقیق کاتاتونیا مشخص نیست. با این حال، کارشناسان می‌گویند که حالت کاتاتونیک می‌تواند توسط طیف وسیعی از شرایط، از جمله بیماری‌های روان‌پزشکی و بیماری‌های عصبی و سایر بیماری‌های پزشکی ایجاد شود.

برخی از نظریه های رایج عبارتند از: اختلال در تنظیم اسید گاما آمینوبوتیریک (GABA)، که انتقال دهنده عصبی مهاری اولیه در مغز است، اختلال در گلوتامات، اختلال در تنظیم دوپامین، یا ناهنجاری های متابولیسم در تالاموس و لوب فرونتال.
سایر فرضیه های رایج برای کاتاتونیا، عبارتند از:

اختلالات روانپزشکی: اسکیزوفرنی، اختلالات خلقی مانند افسردگی و اختلال دوقطبی، و اختلال عاطفی همگی شرایط زمینه ای هستند که می توانند باعث کاتاتونیا شوند.
اختلالات عصبی: کاتاتونیا می تواند ناشی از اختلالات مغزی مانند بیماری های عصبی و آنسفالیت باشد. همچنین می تواند در اثر سکته مغزی، نئوپلاسم یا سایر بیماری ها ایجاد شود.
بیماری: اگرچه بیماری های روانپزشکی شایع ترین علت زمینه ای هستند، برخی از شرایط پزشکی نیز می توانند باعث کاتاتونیا شوند.

در حالی که اکثر موارد روانپزشکی هستند، شرایط پزشکی دیگری نیز وجود دارد که ممکن است منجر به کاتاتونی یا حالت کاتاتونیک شود. این شامل:

سکته
عفونت ها
بیماری پارکینسون
مسائل خود ایمنی
ناهنجاری های متابولیک
عارضه ای از یک داروی تجویز شده
عارضه مصرف مواد
اعتقاد بر این است که علائم کاتاتونیا ممکن است به دلیل اختلال در مسیرهای انتقال سروتونین، دوپامین، گلوتامات و گابا (گاما-آمینوبوتیریک اسید) ایجاد و تشدید شود.
توجه به این نکته مهم است که اکثر موارد یک علت زمینه‌ای قابل تشخیص دارند، اما برخی موارد کاتاتونیک نیز می‌توانند از یک علت ناشناخته ایجاد شوند.

تشخیص کاتاتونیا

تشخیص کاتاتونیا بر اساس مشاهدات بالینی است. پزشکان می توانند از یک مقیاس برای تشخیص کاتاتونی استفاده کنند. یکی از رایج ترین مقیاس های مورد استفاده، مقیاس رتبه بندی بوش-فرانسیس کاتاتونیا است. ابزارهای دیگر شامل مقیاس راجرز کاتاتونیا، مقیاس رتبه‌بندی کاتاتونیا نورت آف و مقیاس رتبه‌بندی براونیگ کاتاتونیا هستند.
کاتاتونیا در DSM-5 از اسکیزوفرنی جدا شد. این باعث شد تا سندرم کاتاتونیا به عنوان مشخص کننده انواع اختلالات روانی و پزشکی عمده تشخیص داده شود. این امر تشخیص این بیماری را برای پزشکان آسان‌تر کرده است.

یکی از بهترین راه ها برای تشخیص کاتاتونی معاینه فیزیکی است. به طور معمول، اگر پزشک با “انعطاف پذیری مومی” (به این معنی که اندام های بیمار در برابر حرکت مقاومت می کنند، سپس زمانی که پزشک به آنها فشار می آورد به آرامی رها می شوند) و کاتالپسی (زمانی که بیمار به وضعیت خاصی منتقل می شود و آن را نگه می دارد) مواجه شود، تشخیص کاتاتونی خواهد بود.

به طور معمول، ام آر آی یا سی تی اسکن نمی تواند کاتاتونیا را نشان دهد، اما یک پزشک آگاه ممکن است بتواند از تصویربرداری مغز برای تشخیص ناهنجاری ها استفاده کند.

برای تشخیص متخصص سلامت سعی می کند سه یا چند علائم از این موارد را شناسایی کند:

گیجی. هیچ حرکت یا تعاملی با اطراف وجود ندارد.
تحریک. فرد افزایش یافته است، حرکت بی قرار.
اکولالیا. این به معنای تکرار آنچه دیگران می گویند.
اکوپراکسی. این به معنای کپی برداری از حرکات دیگران است.
کلیشه ای. این به معنای انجام حرکات مکرر و مکرر است که هدفی ندارند.
وضعیت قرار دادن. این به معنای گرفتن و نگه داشتن یک وضعیت ثابت است.
رفتارگرایی فرد حرکات، حرکات و گفتار غیرمعمول و اغلب اغراق آمیز انجام می دهد.
گریم کردن. فرد صورت خود را به گونه ای حرکت می دهد که ابراز نارضایتی یا درد کند.
لاتیسم این به این معنی است که خیلی کم صحبت کنید، اگر اصلا صحبت کنید.
منفی گرایی. فرد دستورالعمل ها را نادیده می گیرد یا مقاومت می کند و به محرک ها پاسخ نمی دهد.
کاتالپسی. زمانی که فردی اندام های خود را حرکت می دهد، فرد ممکن است وضعیت ثابتی داشته باشد.
انعطاف پذیری موج دار هنگامی که اندام ها حرکت می کنند ممکن است مقاومت کمی در موقعیت جدید وجود داشته باشد.

کاتاتونیا چه حسی دارد؟

افراد مبتلا رفتارها و ویژگی های خودشان را دارند، از جمله:

به عنوان مثال، آنها ممکن است بدون حرکت یا گفتن کلمه ای به یک نقطه ثابت خیره شوند، حتی اگر به آرامی به شانه آنها ضربه بزنید یا آنها را تکان دهید تا توجه آنها را جلب کنید.
متوجه می‌شوید که آن‌ها وضعیت دقیق خود را حفظ می‌کنند، حتی اگر پاهایشان به‌طور نامناسبی قرار گرفته باشند.
یا شاید در ابتدا آشفته و بی قرار به نظر می رسند، تقریباً انگار نمی توانند از حرکت دست بردارند. آنها صحبت نمی کنند، اما وقتی حرکت می کنید، حرکات شما را کپی می کنند.
همچنین متوجه می‌شوید که چهره آن‌ها در یک اخم ثابت به نظر می‌رسد. سپس رفتار آنها تغییر می کند. آنها بارها و بارها دستان خود را در همان زاویه غیر معمول تکان می دهند. شما سعی می کنید به آنها کمک کنید بنشینند، اما آنها در مقابل شما مقاومت می کنند.
همچنین ممکن است فردی که دچار کاتاتونیا شده است همان حالت ثابت را داشته باشد تا حدی که نیازهای اولیه مانند خوردن، نوشیدن یا رفتن به دستشویی را نادیده بگیرد.
تب و هذیان نیز می تواند ایجاد شود و سلامت کلی آنها را به خطر بیندازد.

افرادی که کاتاتونیا را تجربه کرده اند اغلب احساس گیر افتادن یا به دام افتاده را توصیف می کنند. وقتی کاتاتونی دارید، ممکن است از محیط اطراف خود آگاه بمانید، اما نمی توانید بدن خود را حرکت دهید یا وقتی با او صحبت می شود، پاسخ دهید.
برخی از مردم بر این باورند که در شرف مرگ هستند. به طور خلاصه، این تجربه می تواند وحشتناک باشد، به خصوص زمانی که نمی دانید چه اتفاقی می افتد یا چقدر طول می کشد.

درمان کاتاتونیا

اگر کاتاتونی ناشی از اسکیزوفرنی یا اختلال افسردگی اساسی دیگری باشد، اولین قدم این است که روی درمان مشکل زمینه ای سلامت روان کار کنید. هنگامی که این علائم به مکان ثابتی رسیدند، پزشکان می توانند روی درمان کاتاتونیا کار کنند.
درمان کاتاتونیا به طور کلی تحت یکی از دو دسته قرار می گیرد: درمان دارویی یا تشنج الکتریکی (ECT)

بنزودیازپین ها: به طور کلی، اولین خط دفاعی برای درمان کاتاتونیا داروها هستند و بنزودیازپین ها بهترین انتخاب هستند. لورازپام، که متعلق به بنزودیازپین‌ها است، اغلب در دوزهای بالا و گاهی تا بیش از ۲۰ میلی‌گرم در روز تجویز می‌شود. در این دوز، بیماران معمولاً پاسخ نسبتاً سریعی را مشاهده می کنند.
آنتاگونیست های گلوتامات: در حالی که اغلب مورد استفاده قرار نمی گیرند، آنتاگونیست های گلوتامات و به طور خاص تر، آمانتادین، موفقیت هایی در درمان کاتاتونیا نشان داده اند.
درمان تشنج الکتریکی: در مواردی که بیمار به بنزودیازپین ها پاسخ نمی دهد، پزشک ممکن است درمان با تشنج الکتریکی (ECT) را توصیه کند. در طول ECT، یک متخصص پزشکی در حالی که بیمار تحت بیهوشی است، یک تحریک الکتریکی مختصر از طریق مغز انجام می دهد.
هدف ایجاد یک تشنج کوتاه با هدف ایجاد تغییراتی در شیمی مغز است. در بیمارانی که علائم کاتاتونی بدخیم را نشان می دهند، ECT اغلب به عنوان اولین گزینه درمانی توصیه می شود زیرا این نوع کاتاتونی در صورت عدم درمان فوری، میزان مرگ و میر بالایی دارد.

در بسیاری از موارد، متخصصان سلامت روان یا پزشکان قبل از اینکه بتوانند به طور دقیق هر بیماری زمینه ای را تشخیص دهند و به آن رسیدگی کنند، نیاز به درمان کاتاتونیا دارند.