آیا عرق بدن انسان در زمان جنب نجس است؟

آیا عرق بدن انسان اگر جنب شده باشد، نجس است؟

اما اگر عرق شخص از راه حرام باشد، مثلا از راه استمناء و يا نزديكي در ايام حيض يا از راه لواط و زنا معاذ الله؛ بیشتر فقها فرموده اند اين عرق نيز پاك است و جايي را نجس نمي كند اما نبايد با آن نماز خوانده شود. .

تذکر عرق جُنُب از حرام

۱- در عرق جنب از حرام فرقي نمي كند كه خارج شدن عرق بدن زن و مرد در زمان مقاربت باشد و يا بعد از آن.

۲- در عرق جنب از حرام بايد توجه كرد با وجود اين عرق نمي شود نماز خواند، اما اگر خشك شود فرد مي تواند با آن نماز بخواند. مثلا عرق شخص جنب كه از حرام بوده به پيراهنش برخورد نموده، شخص بعد از آن غسل جنابت را انجام مي دهد و مي خواهد با همان پيراهن نماز بخواند، اگر آثار رطوبت عرق روي لباس از بين رفته يعني خشك شده در اين صورت مي تواند با آن نماز بخواند و نياز نيست پيراهن را بشويد و تطهير شرعي نمايد. با اين توصيفات بخوبي روشن شد اگر عرق جنب از حرام به كفش و جوراب و جاي ديگري برخوردو يا سرايت كندپس از خشك شدن مشكلي را براي نماز ايجاد نمي نمايد.

۳- لازم به ذکر است عرق شخص حائض پاک است.

دیدگاه مراجع اسلامی در رابطه با حکم عرق جنب

عرق جنب از حرام، نجس نیست، ولی احتیاط واجب آن است که با بدن یا لباسی که به آن آلوده شده، نماز نخوانند.

اراکی: مسأله عرق جنب از حرام گر چه نجس بودن آن، محل ّ اشکال است ولی با بدن یا لباسی که به آن، آلوده شده نمی‌توان نماز خواند.

خوئی: مسأله عرق جنب از حرام پاک است و بنا بر احتیاط مستحب ّ نماز با آن نخوانند و نزدیکی با زن در حال حیض، حکم جنابت از حرام را دارد.

گلپایگانی، صافی: مسأله عرق جنب از حرام پاک است چه در حال جماع بیرون آید یا بعد از آن، از مرد باشد یا از زن، از زنا باشد یا از لواط یا از وطی و نزدیکی کردن با حیوانات یا استمناء؛ (و استمناء آن است که انسان با خود کاری کند که منی از او بیرون آید) لکن بنا بر احتیاط واجب با بدن یا لباسی که آلوده به آن است، نمی‌شود نماز خواند.

بهجت: مسأله عرق جنب از حرام نجس نیست ولی بنا بر أظهر و أحوط، با بدن یا لباسی که به آن آلوده شده تا خشک نشده است نماز نخوانند.

تبریزی: مسأله عرق جنب از حرام پاک است و بنا بر احتیاط نماز با آن جائز نیست و بعید نیست احتیاط در این مسأله واجب نباشد و نزدیکی با زن در حال حیض حکم جنابت از حرام را دارد.

سیستانی: مسأله عرق جنب از حرام پاک است و نماز با آن صحیح است.

زنجانی: مسأله عرق جنب از حرام پاک است، ولی بنا بر احتیاط مستحب از آن اجتناب کنند، چه عرق در حال نزدیکی بیرون آید یا بعد از آن، از مرد باشد یا از زن، از زنا باشد، یا از لواط، یا از نزدیکی کردن با حیوانات، یا استمناء.

مکارم: مسأله کسی که از طریق حرام جنب شود، خواه به واسطه زنا باشد یا لواط و یا استمناء، عرق او نجس نیست، ولی ما دام که بدن یا لباس او عرق دارد، با آن نماز نخواند بنا بر احتیاط واجب. احتیاط مستحب ّ آن است که از عرق جنب از حرام پرهیز شود و برای رعایت این احتیاط، بهتر است با آب ملایم غسل کند که به هنگام غسل بدن او عرق نکند، این در صورتی است که با آب قلیل غسل نماید و اگر با آب کر و مانند آن باشد اشکال ندارد، امّا بعد از پایان غسل یک بار همه بدن را آب بکشد (بنا بر احتیاط مستحب ّ).

نزدیکی کردن در زمانی که حرام است

• اگر انسان در موقعی که نزدیکی با زن، حرام است مثلًا در روزه ماه رمضان
• خود نزدیکی کند بنا بر احتیاط واجب
• باید از عرق خود در نماز اجتناب نماید

بهجت: در صورتی که عرق او خشک نشده؛ و اگر وظیفه‌اش تیمّم باشد ولی تیمّم نکرده بنا بر احتیاط واجب باید از عرق خود، در حال نماز اجتناب نماید. و اگر تیمم کرده، بنا بر اظهر اجتناب از عرقی که بعد از تیمم فوق حاصل شده حتّی اگر خشک نشده باشد، لازم نیست.

خوئی: عرق او حکم عرق جنب از حرام را ندارد.

گلپایگانی، صافی، نوری: بنا بر احتیاط واجب نباید با بدن و لباسی که آلوده به آن عرق است، نماز بخواند.

تبریزی: عرق او پاک است و احتیاط مستحب ّ آن است که با آن نماز نخواند.

زنجانی: بنا بر احتیاط مستحب از عرق خود اجتناب نماید.

مکارم: مسأله نزدیکی کردن با هم سر در حال عادت ماهیانه یا در حال روزه ماه مبارک رمضان حرام است و اگر عرق کند، احتیاط واجب آن است که با آن معامله عرق جنب از حرام کند. منظور از عرق جنب از حرام عرقی است که در آن حال یا بعد از آن، پیش از آن که غسل کند از بدن او بیرون می‌آید.

اگر جنب از حرام، به واسطه تنگی وقت، عوض غسل، تیمم نماید و بعد از تیمّم و خواندن نماز عرق کند .بنا بر احتیاط واجب باید از عرق خود در نماز اجتناب نماید، ولی اگر به واسطه عذر دیگر تیمم کند، اجتناب لازم نیست.

نوری: بعد از تیمم عرق کند..

اراکی: مسأله اگر جنب از حرام به واسطه عذری غیر از تنگی وقت، بدل از غسل، تیمّم نماید، تا زمانی که عذر او باقی است، اگر عرق کند، اجتناب از آن لازم نیست، ولی اگر به واسطه تنگی وقت تیمّم کرده، پس از خواندن نماز، عرق او حکم عرق جنب از حرام را دارد.

گلپایگانی، صافی: مسأله اگر جنب از حرام عوض غسل تیمّم نماید و بعد از تیمّم عرق کند، تا عذر او باقی است نماز خواندن با آن عرق مانع ندارد.

خوئی، تبریزی: حکم آن عرق، حکم عرق قبل از تیمّم است (تبریزی: بنا بر احتیاط).

زنجانی: باز هم بنا بر احتیاط مستحب از عرق خود اجتناب نماید.

فاضل: مسأله اگر جنب از حرام نتواند غسل نماید و عوض غسل، تیمّم نماید بنا بر احتیاط واجب باید از عرق خود در نماز اجتناب نماید.

مکارم: مسأله هر گاه جنب از حرام به واسطه نداشتن آب یا عذر دیگر یا تنگی وقت تیمّم کند، عرق‌های بدن او بعد از آن پاک و نماز خواندن با آن جایز است.

بهجت: مسأله اگر جنب از حرام، بدون عذر، به جای غسل تیمّم نماید و بعد از تیمّم عرق کند، بنا بر احتیاط واجب باید از عرق خود در حال نماز اجتناب نماید.

اگر کسی از حرام جنب شود و بعد با حلال خود نزدیکی کند

(۱) بنا بر احتیاط واجب، باید از عرق خود در نماز اجتناب کند،

(۲) ولی اگر اول با حلال خود نزدیکی کند و بعد از حرام، جنب شود

(۳)، عرق او وجوب اجتناب ندارد.

زنجانی: یا اول با حلال خود نزدیکی کند، و بعد از حرام جنب شود، احتیاط مستحب آن است که از عرق خود اجتناب کند.

گلپایگانی، صافی: احتیاط واجب آن است که با لباس یا بدن آلوده به عرق خود نماز نخواند و اگر اول از حلال جنب شده و بعد از حرام، نماز خواندن با آن مانع ندارد.

خوئی: احتیاط مستحب ّ آن است که در نماز از عرق خود اجتناب نماید و چنانچه اوّل با حلال خود نزدیکی کند و بعد مرتکب حرام شود عرق او حکم عرق ِ جنب از حرام را ندارد.

تبریزی: احتیاط آن است که در نماز از عرق خود اجتناب نماید و چنانچه اوّل با حلال خود نزدیکی کند و بعد مرتکب حرام شود اجتناب لازم نیست.

بهجت: باید از عرق خود اجتناب کند؛ و اگر اوّل با حلال نزدیکی کند و سپس از حرام جنب شود، می‌تواند با آن نماز بخواند.

نوری: می‌تواند با آن عرق نماز بخواند.

اراکی: مسأله اگر کسی ابتدا از حرام و سپس از حلال جنب شود و یا اول از حلال و سپس از حرام جنب شود عرق او، حکم عرق جنب از حرام دارد.

غسل با آب گرم در عرق جنب از حرام

عرق جنب از حرام نجس نیست

کسی که از حرام جنب شده اگر با آب گرم هم غسل کند صحیح است.

اراکی: نجس بودن عرق جنب از حرام محل ّ اشکال است..

مکارم: ولی بهتر است با آب ملایم غسل کند که عرق ننماید.

گلپایگانی: مسأله گذشت که عرق جنب از حرام نجس نیست ولی بنا بر قول به نجاست آن، کسی که از حرام جنب شده و اگر بخواهد با آب گرم غسل کند عرق می‌کند، باید با آب سرد غسل کند و اگر آب سرد پیدا نکند یا برای او ضرر داشته باشد، نمی‌تواند در بیرون آب غسل ترتیبی کند و چنانچه بعد از آن که تمام بدن زیر آب رفت، نیّت غسل ترتیبی کند و به نیّت سر و گردن بدن را حرکت دهد بعد یک مرتبه به نیّت طرف راست و مرتبه دیگر به نیّت طرف چپ، بدن را حرکت دهد، غسل او صحیح است.

خوئی، سیستانی، زنجانی: مسأله کسی که از حرام جُنُب شده چنانچه با آب گرم غسل کند اگر چه عرق می‌کند غسل او صحیح است (خوئی، زنجانی: و احتیاط مستحب ّ آن است که با آب سرد غسل کند).

صافی: مسأله گذشت که عرق جُنُب از حرام نجس نیست، بنا بر این اگر با آب گرم غسل کند، غسل او صحیح است و احتیاط مستحب آن است که با آب سرد غسل کند.

تبریزی: مسأله کسی که از حرام جُنُب شده و بخواهد با آب گرم غسل کند عرق می‌کند، مانعی ندارد.

مطابق نظر آيت الله خامنه ای

آيا عرق جنب نجس است در غير اين صورت آيا مى‌‌شود با لباسى که با عرق جنب آلوده است مى‌‌شود نماز خواند؟

پاک است و لکن احتياط واجب آن است که با عرق جنب از حرام نماز خوانده نشود، بله اگر عرق موجود در لباس مذکور خشک شده و يا شسته شده باشد، نماز خواندن با آن مانع ندارد. استفتائات جديد.

عرق جنب از حرام و عرق حیوان نجاست خوار چه حکمی دارد؟

ج: عرق شتر نجاست خوار نجس است، ولى عرق حيوانات ديگر نجاست خوار و همچنين عرق جنب از حرام بنا بر اقوى پاک است، لکن احتياط واجب اين است که با عرق جنب از حرام نماز خوانده نشود.

عدم نجاست عرق جنب از حرام

آیا عرق جنب از حرام نجس است؟

پاسخ : کسى که از طریق حرام جُنُب شود، خواه به واسطه زنا باشد، یا لواط و یا استمناء، عرق او نجس نیست، ولی احتیاط مستحبآن است که از عرق جُنُب از حرام پرهیز شود و مادام که بدن یا لباس او عرق دارد با آن نماز نخواند بنابر احتیاط واجب.

غسل با آب گرم برای جنب از حرام

اگر شخصی جنب از حرام باشد می تواند با آب گرم غسل نماید؟

پاسخ : بهتر است با آب ملایم غسل کند، که به هنگام غسل بدن او عرق نکند، این در صورتى است که با آب قلیل غسل نماید و اگر با آب کرو مانند آن باشد اشکال ندارد، امّا بعد از پایان غسل یک بار همه بدن را آب بکشد (بنابراحتیاط مستحب).

عرق بعد از نزدیکی با همسر در حال عادت ماهیانه

اگر شخصی با همسر خود در حالی که عادت ماهیانه است نزدیکی کند عرق او عرق جنب از حرام محسوب می شود؟

پاسخ : نزدیکى کردن با همسر در حال عادت ماهیانه حرام است و اگر عرق کند، احتیاط واجب آن است که با آن، معامله عرق جُنُب از حرام کند.

پرسش : عرق جنب از حرام چه نوع عرقی محسوب می شود؟

پاسخ : منظور از عرق جُنُب از حرام، عرقى است که در آن حال یا بعد از آن، پیش از آن که غسل کند از بدن او بیرون مى‏آید.

باقیمانده عرق جنب از حرام بعد از غسل

پرسش : فردی عرق جنب از حرام داشته است و به لباسش سرایت کرده است چنانچه آن لباس خشک شده باشد و با بدن مرطوب بعد از غسل آنرا بپوشد آیا می تواند با آن نماز بخواند؟

پاسخ : در فرض سوال اشکالی ندارد.

عرق شخص جنب از حرام که تیمم کرده

آیا تیمم برای جنب از حرام کفایت می کند تا اینکه بتواند با عرقی که از بدن او می آید نماز بخواند؟

پاسخ : هرگاه جنب ازحرام به واسطه نداشتن آب، یا عذر دیگر، یا تنگى وقت تیمّم کند، عرقهاى بدن او بعد از آن پاک و نمازخواندن با آن، جایز است.

پاک بودن بدن شخص جنب

هنگامی که منی از انسان خارج شد و غسل بر او واجب شد اگر مثلا دست او خیس باشد و به چیزی بخورد آیا آن چیز نجس می شود؟

پاسخ : نجس نمی شود مگر این که دستش آلوده به چیز نجسی شده باشد.

وقوع جنابت از حرام در صورت نزدیکی روزه دار

اگر مرد با زن روزه دار نزدیکی کند جنب از حرام محسوب می گردد؟

پاسخ : در فرض سوال، جنب از حرام است.

مطابق نظر آيت الله سيستانی

• عرق شتری كه به خوردن مدفوع انسان عادت كرده باشد به گونه‌ای که تنها غذای او به حساب می‌آید، نجس است و همچنین است، بنابر احتیاط واجب، عرق حیوانات دیگری كه این چنین باشند.
• عرق جنب از حرام (مثل جنابت حاصل از زنا یا استمناء) پاک است و نماز با ‌آن صحیح می‌باشد هرچند احتیاط مستحب آن است كه فرد با بدن یا لباسی كه به آن آلوده شده تا خشک نشده و عین آن باقی است، نماز نخواند. رساله توضيح المسائل جامع سيستاني.

حکم عرق حاصل از خود ارضائی چیست ،آیا عرقش نجس است و اگر دستش خیس باشد چطور؟

پاسخ: پاک است ونجس نیست وفقط آنچه با آن رطوبت (منی) ملاقات کند نجس است .

آیا عرق شخصی که از طریق نا مشروع جنب شده است نجس است یاخیر؟

پاسخ: پاک است.

عرق کسی که از حرام جنب شده چه حکمی دارد و آیا با آن می توان نماز خواند و غسل جنابت از حرام با آب گرم چگونه است ؟

پاسخ: پاک است و نماز با آن مانعی ندارد .

آيت الله نوري همدانی

فرموده ‏ايد كه «عرق جنب از حرام، نجس نيست ولى بنابر احتياط بايد با بدن و لباسى كه به آن آلوده شده نماز نخوانند» پس در اين صورت فرقِ آن با نجاست چيست؟

ج: اجتناب از عرق جنب از حرام به احتياط واجب در نماز لازم است ولى نجس نيست و اشياء ديگر مانند لباس و ظرف و گوشى تلفن و… را نجس نمى‏كند.

اگر عرق جنب از حرام چنين حكمى داشته باشد كه دارد، پس تكليف و وظيفه كسانى كه از اين حكم بى خبرند يا مدّتى بى خبر بوده‏ اند و بعداً با خبر شده ‏اند (اعم از انسانهاى مكلّفى كه بعد از چند سال از اين آگاهى يافته ‏اند) چيست؟

ج: در صورتى كه يقين دارد با عرق جنب از حرام نماز بجاى آورده بايد نمازها را قضا كند و هر اندازه شك دارد قضاى آنها لازم نيست و همانطور كه اشاره شد عرق جنب از حرام وسائل زندگى مانند كيف و دفتر و دستگيره در…. را نجس نمى‏كند و بطور كلّى وقتى آثار عرق در بدن با لباس از بين برود شستن آنها لازم نيست بلكه مى‏توان با آنها نماز نيز بجاى آورد.

آيا منظور از عرقِ جنب از حرام، عرق خود شخص در بدن و لباسِ خويش مى‏باشد و يا عرق هر شخص ديگرى هم در بدن و لباس شخصِ ديگرى مورد نظر است.

ج: فرقى بين آن دو نمى‏ باشد.

آيا عرق جنب از حرام عرقى است كه فقط هنگام جنب شدن از انسان ترشح مى‏شود و يا عرق هائى كه بعدها هم از بدن انسانِ جنب از حرامِ غسل نكرده ترشح مى‏شود نيز عرق جنب از حرام محسوب مى‏شوند؟

ج: فرقى بين آن دو نيست.

آيا عرق جنب از حرامِ فردى كه مكلّف نشده نيز حكمِ عرق جنب از حرامِ شخص مكلّف را دارد و بايد از آن در نماز و كارهايى كه نياز به وضو دارد اجتناب نمود؟

ج: فرقى بين آنها نيست در صورتى كه انسان جنب شود به حدّ تكليف رسيده گرچه سنّ وى كمتر از حدّ بلوغ باشد.