آشنایی با انواع جراحی صرع مقاوم به درمان
انواع جراحی بیماری صرع
صرع چیست ؟
صرع عبارت است از یک نوع اختلال در کار مغز که مشخصه آن عبارت است از :
حملات صرعی ناگهانی و تکرارشونده، حملاتی کوتاه‌مدت از رفتار غیرطبیعی و نامناسب، تغییر در وضعیت هوشیاری، یا حرکات غیرطبیعی. نام دیگر صرع تشنج است که یک علامت است نه بیماری
جراحی صرع چند نوع است ؟
جراحی صرع زمانی توصیه میشود که شما دچار ضایعه مغزی، تومور یا جرمی هستید که باعث تشنج می شود و همچنین هنگامی که تشنج های کانونی دارید (تنها در یک قسمت مغز شما اتفاق می افتد) که با داروها کنترل نمی شوند.
جراحی سمت راست برای شما بستگی به نوع صرع شما و همچنین نتایج ارزیابی و تست قبل از جراحی شما خواهد داشت.
این ارزیابی و آزمایش کمک می کند تا دکتر شما ریشه های تشنج های شما را پیدا کند و ببینید چگونه عمل جراحی ممکن است بر فعالیت های روزمره شما تأثیر بگذارد.
آزمایش ممکن است شامل الکتروانسفالوگرامها (EEGs)، آزمایشهای تصویربرداری برای بررسی تومورها یا آبسه ها و تستهای عملکردی عصبی باشد تا مطمئن شوند که عمل جراحی بر تواناییهایی مانند صحبت کردن و خواندن تاثیر نمی گذارد.
جراحی همیشه دارای خطرات است بنابراین باید همراه با مزایا و معایب آن باشد. برای بسیاری از مردم، جراحی می تواند به طور قابل توجهی سبب کاهش یا حتی توقف تشنج شود اما در دیگران، کمک نمی کند.
خطرات شامل تغییر در شخصیت شما یا توانایی شما برای فکر کردن است هرچند اینها رایج نیستند.
اگر عمل جراحی داشته باشید حتی اگر شما بدون تشنج هستید هنوز باید حداقل دو سال داروی ضد صرع مصرف کنید. جراحی همچنین ممکن است سبب شود تا شما داروهای کمتری مصرف کنید و یا میزان دوز مصرفی شما را کاهش دهد.
درمانهای جراحی صرع
درمانهای صرع در دهه گذشته مسیرهای زیادی را طی کرده است. امروزه داروهای ضد صرع دو برابر بیشتر از 10 سال پیش وجود دارد. محققان بیشتر در مورد علل صرع یاد گرفته اند و همچنان در حال توسعه روش های جدید درمان مانند تحریک عصبی هستند.
این همه به پیش آگهی خوب برای نزدیک به 3 میلیون نفر مبتلا به صرع در ایالات متحده می افزاید. با درمان مناسب، اکثر افراد مبتلا به صرع می توانند بدون اینکه تشنج بگیرند زندگی سالم داشته باشند.
صرع معمولاً با داروهای تجویزی برای کنترل تشنج ها درمان می شوند اما ممکن است شامل جراحی، دستگاه های تحریک عصبی یا رژیم های خاص نیز باشد بسته به وضعیت شما و اینکه چگونه تشنج شما با دارو کنترل می شود.
درمان های متعددی برای تشخیص صرع نیز در افق وجود دارد. صرف نظر از دوره درمان که دنبال می کنید اهداف پایانی یکسان هستند و به شما اجازه می دهد که زندگی کامل خود را حفظ کنید.
چهار نوع جراحی برای درمان صرع استفاده می شود
1. لوبکتومی
این شایعترین نوع عمل جراحی صرع است و در دو نوع وجود دارد: تمپورال و فرونتال. لوبکتومی فقط برای تشنجهای کانونی است که در یک ناحیه مغز شروع می شود.
-
لوبکتومی تمپورال
- بخشی از لوب تمپورال حذف می شود.
- نرخ موفقیت بالا است.
- بسیاری از بیماران دارای تشنج کمتر یا بدون تشنج می شوند.
- اگر دارو هنوز مورد نیاز است معمولاً یک دوز پایین استفاده می شود.
-
لوبکتومی فرونتال
- بخشی از لب جلویی برداشته می شود.
- میزان موفقیت کمتر از لوبکتومی تمپورال است.
- اکثر موارد، کنترل تشنج را بعد از جراحی بهتر می کنند.
- بعضی از آنها بدون تشنج می شوند.
- قطع Subpial متعدد
- هنگامی که تشنج شما در ناحیه مغز شروع می شود که نمی تواند بیرون برود ممکن است قطع Subpial متعدد را انجام دهند.
- می تواند تشنج ها را کاهش دهد یا متوقف کند در حالی که توانایی ها را حفظ می کند.
- به طور موقت برای سندرم Landau-Kleffner (یک نوع نادر از صرع) موفق است.
2. کورپوس کولوسوتومی
مغز از نیمکره چپ و راست تشکیل شده است. Corpus callosum ارتباط و برقراری ارتباط بین آنها را تسهیل می کند. با این حال corpus callosum برای زنده ماندن ضروری نیست.
3. کولوزوتومی کورپوس
- Corpus callosum یا دو سوم از مسیر یا به طور کامل قطع می شود.
- کاهش یا توقف ارتباط میان نیمکره ها.
- نوع خاصی از تشنج ها می تواند متوقف شوند انواع دیگر کمتر تکرار می شوند.
- این عمل بیشتر در کودکان انجام می شود که تشنج در یک طرف مغز شروع شده و به دیگران گسترش می یابد. معمولا جراح شما نخست دو سوم جلو را برداشته و تنها آن را زمانی کامل می کند که میزان تشنج را کاهش ندهد.
عوارض جانبی عبارتند از:
- ناتوانی نام اشیای مشابه که در سمت چپ میدان دید شما دیده می شود.
- سندرم دست آلین (از دست دادن توانایی شناختن و آگاهانه کنترل بخشی از بدن، مانند دست شما).
- اگرچه این جراحی می تواند تا حد زیادی فرکانس تشنج را کاهش دهد اما تشنج در نیمکره ای که در آن شروع می شود را متوقف نمی کند و بعد از آن، تشنج های کانونی ممکن است حتی بدتر شود.
4. همیسفرکتومی
همیسفرکتومی یکی از قدیمی ترین تکنیک های جراحی برای صرع است.
این شامل موارد زیر است:
- مناطق جدا از مغز.
- حذف بافت.
- در گذشته، این اغلب یا بیشتر از نیمکره حذف می شد اما این روند در طول زمان تکامل یافته است.
این جراحی معمولاً برای کودکان استفاده می شود اما برای برخی از بزرگسالان نیز ممکن است مفید باشد.
یک همیسفرکتومی تنها انجام می شود اگر:
- تشنج شما فقط یک طرف مغز شماست.
- آنها شدید هستند.
- این نیمکره به دلیل آسیب ناشی از تشنج یا جراحت کار نمی کند مانند ارتباط با آنسفالیت Rasmussen، که به خوبی کار نمی کند.
دو نوع رایج ترین همیسفرکتومی عبارتند از:
- آناتومیکال: در این روش، لوب های پیشانی، پاریتال، تمپورال و اکسیپوت که باعث تشنج می شود حذف می شود در حالی که ساقه مغز، گانگلیون های پایه و تالاموس باقی می ماند. این فرم شدید ترین است و ممکن است برخی از توانایی ها را از دست بدهد اما افرادی که این جراحی را انجام می دهند اغلب می توانند به خوبی عمل کنند.
- فانکشنال: این روش شامل حذف بخش کوچکتر از نیمکره مسئول تشنج ها و قطع اتصال کورپوس کولوزوم می شود. نتیجه هر دو نوع 70 درصد از بیماران به طور کامل بدون تشنج می شوند. برای بیمارانی که هنوز پس از جراحی تشنج دارند ممکن است داروهای ضد صرع مورد نیاز باشد اما ممکن است دوز پایین نیاز باشد.
بیشتر بخوانید :
بیماری صرع چیست و چگونه آن را درمان کنیم؟
کمک به بیماران در هنگام تشنج ناشی از صرع
قرص توپیرامات (درمان تشنج و صرع)
