DNS چیست و چگونه میتوانیم دی ان اس را تنظیم کنیم؟

مجله دلگرم | سرور DNS یک سرور کامپیوتری است که حاوی یک پایگاه داده از آدرس های IP عمومی و نام های میزبان مربوطه است و در بیشتر موارد به منظور رفع کردن مشکل و یا ترجمه نام های رایج به آدرس های IP در موقع درخواست استفاده می شود.

سرورهای DNS نرم افزار خاصی را اجرا می کنند و با استفاده از پروتکل های خاص ارتباط برقرار می کنند. برای درک بهتر موضوع به این مثال توجه کنید: سرور DNS در اینترنت یک دستگاه است که وظیفه آن ترجمه عبارت http://www.google.com وارد شده در مرورگر اینترنت به ادرس IP واقعی 8.8.8.8 است. توجه کنید که نام‌های دیگر سرور DNS عبارتند از نام سرور و سرور نام دامنه سیستم.

چرا باید سرور DNS وجود داشته باشد؟

این سوال را می‌توان با یک سوال دیگر پاسخ داد. به نظر شما به خاطر سپردن 8.8.4.4 آسان‌تر است یا google‌؟ اکثریت مردم پاسخ به این سوال را اینگونه می‌دهند که به خاطر سپردن یک عبارت همیشه آسان‌تر از به خاطر سپردن یک آرایه است.

هنگامی که شما عبارت google را درون مرورگر خود وارد می‌کنید و دکمه Ctrl+Enter را فشار می‌دهید، تمام کار شما این است که عبارت google را به خاطر بسپارید. این امر برای دیگر ویبسایت‌ها مانند digikala یا lavancom نیز صادق است.

هرچند که وارد کردن IP آدرس نیز درست است اما، انسان‌ها برخلاف رایانه‌ها که اعداد را بهتر درک می‌کنند و به خاطر می‌سپارند، کلمه‌ها را آسان‌تر به خاطر می‌سپارند. بنابراین، ما سرورهای DNS داریم، چرا که ما نه تنها می خواهیم از اسامی انسانی قابل خواندن برای دسترسی به وب سایت ها استفاده کنیم، بلکه رایانه ها باید از آدرس های IP برای دسترسی به وب سایت ها استفاده کنند. سرور DNS درواقع یک مترجم بین نام دامنه و IP آدرس آن می‌باشد.

سرویس دهنده های DNS

سرورهای سیستم نام دامنه، نام های دامنه (در مثال گوگل google.com) را با آدرسهای آی پی (173.194.39.78) مرتبط شان تطابق می دهند. وقتی شما آدرس google.com را در آدرس بار مرورگر خود می نویسید، کامپیوتر شما با سرور DNS فعلی تان متصل شده و از آن آدرس IP مرتبط با چیزی که شما در آدرس بار نوشتید را درخواست می کند. سپس کامپیوترتان به آدرس IP مورد نظر متصل شده و google.com را در مروگر وب تان نمایش می دهد. سرورهای DNS ای که استفاده می کنید توسط توسعه دهنده سرویس اینترنت تان (ISP) ایجاد می شود. اگر از روتر استفاده می کنید بنظر می رسد که روترتان به عنوان سرویس دهنده DNS برای کامییوترتان عمل می کند اما روتر نیز درخواست ها را برای سرویس دهنده DNS مطعلق به ISP تان می فرستد.

وقتی شما یکبار به یک سایت وارد می شوید، کامپیوتر تان پاسخ های DNS را برای مدت زمان مشخصی ذخیره می کند بعنوان مثال در باره گوگل، وقتی شما مجددا بخواهید وارد سایت آن شوید دیگر هیچ درخواستی به DNS از طرف سیستم شما داده نمی شود، در واقع این یک روش برای بالابردن سرعت اتصال است که با صرفه جویی در فرستادن درخواست مجدد به DNS اتفاق می افتد.

چگونه میتوان در ویندوز DNS را تنظیم کرد؟

برخی مواقع با توجه به دلایل مختلف، مجبور می‌شویم سروری که درخواست‌های DNS ما را ترجمه می‌کند، عوض کنیم. یکی از این دلایل سرعت و پایداری سرورهاست. معمولاً هر ISP (ارائه دهنده خدمات اینترنتی) حداقل یک سرور محلی در داخل ایران برای ترجمه نام‌های دامنه به آی پی آدرس دارند با این حال ممکن است این سرورها پایدار نباشند و هر از چند گاهی موجب از دست رفتن دسترسی به سایت‌ها شوند. در ضمن قابل ذکر است که یک هکر می‌تواند با اجرای یک DNS شخصی و تنظیم DNS شما به سرور خودش، آی پی‌های جعلی را به شما تحویل دهد که تا در دام حملات فیشینگ وی بیفتید.

برای تنظیم سرور DNS به صورت دستی یا خودکار (سرور محلی ISP) در نسخه‌های مختلف ویندوز از جمله ویندوز ۸، ویندوز ۷، ویندوز ۱۰ و … کافیست مراحل زیر را انجام دهید:

۱- از طریق منوی استارت به کنترل پنل (Control Panel) بروید. برای این کار می‌توانید در منوی استارت کلمه control panel را تایپ کرده و پنل را باز کنید.

۲- حالت نمایش را بر روی Large icons یا Small icons تنظیم کنید تا همه بخش‌ها قابل مشاهده باشد. سپس روی پنل Network and Sharing Center کلیک کنید.

۳- بخش سمت چپ، بر روی Change adapter settings کلیک کنید.

۴- در صفحه باز شده، آداپتری که با آن به اینترنت وصل می‌شوید را شناسایی کنید. معمولاً آداپتری که نام “Local Area Connection” دارد مربوط به کارت‌های شبکه سیمی (کابل اترنت – Ethernet) و آداپتر “Wireless Network Connection” مربوط به کارت شبکه‌های بی‌سیم (وای فای) است. با توجه به سیستمتان ممکن است تنها یک آداپتر یا حتی آداپترهای دیگر مثل بلوتوث و … نیز وجود داشته باشد.

۵- بر روی آداپتر مورد نظر (در اینجا کارت شبکه بی‌سیم) کلیک راست کرده سپس روی Properties کلیک کنید.

۶- در پنجره باز شده گزینه Internet Protocol Version 4 یا همان TCP/IPv4 کلیک کرده سپس Properties را بزنید.

۷- یک پنجره جدید باز خواهد شد. در تب General، دو حالت برای تنظیم آدرس DNS وجود دارد.

Obtain DNS server address automatically: با زدن این گزینه سرورهای DNS مربوط به اینترنتتان به صورت خودکار تشخیص داده خواهند شد. معمولاً معیار تشخیص در مرحله اول تنظیمات DNS مودم و در مرحله دوم سرورهای DNS محلی ارائه دهنده خدمات اینترنتی است.

Use the following DNS server addresses: با انتخاب این گزینه قادر خواهید بود آدرس‌های آی‌پی سرورهای دی‌ان‌اس مورد نظرتان را تنظیم کنید. در فیلد Preferred DNS server آی‌پی سرور اصلی و در فیلد Alternate DNS server آی‌پی سرور اضافه (درصورت وجود مشکل در سرور اصلی استفاده خواهد شد) را وارد نمایید.

نکته: یکی از DNSهای پایدار، پرسرعت و رایگان مربوط به DNSهای شرکت گوگل است. آی‌پی اصلی این سرویس ۸.۸.۸.۸ و آی‌پی اضافه آن ۸.۸.۴.۴ است.

در نهایت در هر دو پنجره بر روی OK کلیک کنید تا تنظیمات شما اعمال شود.

۸- در نهایت پیشنهاد می‌شود کش (Cache) مربوط به رکوردهای DNS درخواست شده قبلی در ویندوز را با استفاده از دستور زیر در خط فرمان (Command Prompt) ویندوز پاک نمایید:

ipconfig /flushdns

چنانچه این مطلب را مفید میدانید با لایک کردن و به اشتراک گذاشتن آن، از ما حمایت کنید. نظرات، پیشنهادات و مقاله های درخواستی خود را از طریق قسمت دیدگاه ها برای ما ارسال کنید.