12 متن نوحه سوزناک ویژه وداع با صفر

اشعار وداع با ماه صفر

به مناسبت پایان یافتن ایام عزاداری محرم و صفر اشعاری در زمینه وداع با ماه محرم و صفر را در ادامه خواهید دید.

متن نوحه وداع با ماه صفر

وقتِ خداحافظیِ، خدا نگهدار

گریه کُنا سینه زنا، خدانگهدار

سیاهی و شالِ عزا، خدانگهدار

چاییِ داغِ روضه‌ها، خدا نگهدار

الهی که امسال حسین، سالِ آخرم نباشه

نکنه بمیرم آقا، نوکرت ازت جداشه

سال آخرم نباشه …

ببخش اگر جز گریه چیزی نداشتم

ببخش اگر واسه ی تو کم گذاشتم

ببخش ببخش ببخش ..

مصیبتت اعظمه و تموم نمیشه

غم تو هیچ موقع برام تموم نمیشه

برایِ تو اشک چشام تموم نمیشه

دل تنگیایِ کربلا تموم نمیشه …

سحرایِ باب قبله، مگه میره از خاطرم

سالی دو سه بارم شده، حرم تو باید برم

نه نمیره از خاطرم …

ببخش اگر هی بدی دیدی همیشه

ببخش اگر نوکرت آدم‌ نمیشه

ببخش ببخش ببخش ..

ببخش اگر جز گریه چیزی نداشتم

ببخش اگر واسه ی تو کم گذاشتم

ببخش ببخش ببخش ..

دلم شکسته از خودم خیری ندیدم

هرچی کشیدم از همین دنیا کشیدم

من عاشقت هستم و از همه بریدم

خدا می خواست خیرِ منو به تو رسیدم

کی منو حسینی کرده، اگه تو دعام نکردی

تو شلوغیایِ دنیا، تو منو رهام نکردی

تو منو رهام نکردی ..

ببخش اگر همیشه سرگرم دنیام

ببخش اگر خیلی زیادِ گناهام

ببخش ببخش ببخش ..

ببخش اگر جز گریه چیزی نداشتم

ببخش اگر واسه ی تو کم گذاشتم

ببخش ببخش ببخش ..

اربابم، حلالم کن ..

مادرجان، حلالم کن

متن سینه زنی وداع با ماه صفر

پایان ماه روضه شده، غم گرفته ام

هیئت تمام گشته و ماتم گرفته ام

بعد از دو ماه گرفت صداهای ذاکران

تازه دلم شکسته شده دم گرفته ام

بعد از دو ماه که در مطبت هستم ای طبیب

از درد عشق گفتم و مرهم گرفته ام

مرهم برای درد دلم اشک روضه بود

اینگونه بوده اشک دمادم گرفته ام

شبها چقدر گم شده ام بین کوچه ها

وقتی سراغ هیئت و پرچم گرفته ام

از مادرت بپرس، نوکریم را قبول کرد ؟

آیا برات کرببلا هم گرفته ام ؟

افسوس می خورم که زخیرات سفره ات

از دست مهر مادرتان کم گرفته ام

دلتنگ می شوم به خدا بر محرمت

خرده مگیریم زچه ماتم گرفته ام

ای روضه خوان ادامه بده اشک و آه را

شعر وداع نه ….. شور محرم گرفته ام

یاسر مسافر

خداحافظی با ماه صفر

شعر وداع با ماه محرم

فصل عزا و اشک دمادم تمام شد

باز این چه شورش استُ چه ماتم تمام شد

پیراهن سیاه دلم گریه می کند

من زنده ام به گریه بر او، غم تمام شد

در این دو ماه چشم من از باده خیس بود

فصل عزای عالم و آدم تمام شد

امسال هم بهار دل ما دو ماه بود

دیگر بهار بیرق و پرچم تمام شد

دیشب دلم گرفت، غرورم شکسته شد

پرچم که رفت بارش نم نم تمام شد

یادش بخیر روز دهم ناله ها زدیم

دیشب به بعد خاطره هایم تمام شد

یادم نمی رود دل خون سه ساله را

سیلی که خورد گفت: سه سالم تمام شد

وقتی کتیبه های دلم جمع می شوند

یعنی زمان عفو گناهم تمام شد

در پستوی دلم همه راجمع می کنم

مشکی در آورید صفر هم تمام شد

شعر سوزناک وداع با ماه صفر

با دست خالی آمدم با دست خالی می روم

من به امید تو یا مولی الموالی می روم

روز اول کامدم تربت به کامم ریختند

با چه حالی آمدم من با چه حالی می روم

من که در دنیا ندیدم چهره ارباب را

سوی قبر خویش با شوق وصالی می روم

تا که من خدمتگذار روضه های زینبینم

در صراط حق من از سیر کمالی می روم

من که جا ماندم ز پرواز رفیقان شهید

سوی روضه تا بگیرم پرّ و بالی می روم

محضر ارباب را بهر تعالی طالبم

تا بگویم «اَفرَطَ بی سوءُ حالی» می روم

جواد حیدری

متن نوحه پایان ماه صفر

اندازه دو ماه عزا غم گرفته ام

چشمم گواه این دل ماتم گرفته ام

پیراهن سیاه تنم را شب فراق

بر سینه ام نهاده و محکم گرفته ام

صاحب عزا بیا که سراغ تو را دو ماه

با قطره های جاری اشکم گرفته ام

یک روز مثل چشم تو خون گریه می کند

این دیده های ابری شبنم گرفته ام

هر روز پا به پای تو در بین روضه ها

با نوحه خوان هیئتمان دم گرفته ام

تا فاطمیه دست دلم را رها مکن

من با غم تو انس دمادم گرفته ام

امشب بیا و کرب و بلای مرا بده

دست دخیل بر نخ پرچم گرفته ام

این عطر کربلاست که از مشهد الرضاست

امشب دوباره شور محرم گرفته ام

متن نوحه به مناسبت پایان ماه صفر

بوی فراق می دهد این گریه های من

ماتم گرفته شال سیاه عزای من

شرمنده ام که از غم زینب نمرده ام

آقا ببخش، درگذر از این خطای من

با زعفران شهر خراسان نمی شود!؟

رنگی دهی امام زمان برحنای من

از بس که پای طشت طلا گریه کرده ام

چیزی نمانده مثل شما از صدای من

با نوحه های این دهه ی آخر صفر

شب ها چقدر سینه زدی پا به پای من!

ای خوش حساب، مزد مرا زودتر بده

بعد از دو ماه گریه چه شد کربلای من؟

سر زنده ام به عشق حسن، خضر گریه ام

این چشم خیس، چشمه ی آب بقای من

من غصه ی بهشت خدا را نمی خورم

جایی گرفته حضرت زهرا برای من

وحید قاسمی

وداع با ماه محرم و صفر

شعر وداع با ماه محرم و صفر

بوی جدایی می رسد از گریه هایم

بر درد هجرانت حسین جان مبتلایم

در این دو ماهی که عزادار تو بودم

آیا قبولم کرده ای ای مقتدایم؟

با این گناهان بزرگ و بی شمارم

لایق نبودم تا کنی آقا صدایم

امّا ز لطف و مرحمت دستم گرفتی

از مجلس روضه نکردی تو جدایم

رزق حلالم گریه بر داغ تو بوده

آن گریه هایی که بُوَد آب بقایم

یادش به خیر در اوّلین روز مُحرّم

سوز دل و اشک و نوا کردی عطایم

یادش به خیر هنگام هیئت بین گریه

حس می نمودم زائر عرش خدایم

یادش به خیر با هر سلام و عرض حاجت

رنگ حسینی می گرفت حال و هوایم

وقتی به تن کردم لباس مشکیم را

گفتم دگر وقف شهید نینوایم

پیراهن احرام حج کربلا را

حالا چگونه از تنم بیرون نمایم؟

دل کندن از روضه برای من چه سخت است

مشکل بُوَد دوری ز هیئت ها برایم

هر ساله مُزد نوکریم را حسین جان

می گیرم از دست علی موسی الرّضایم

آقا به حقّ مادر پهلو شکسته

امضا نما امشب برات کربلایم

مهدی فردوسی

متن نوحه آخر ماه صفر

امید ترک گنه، فرصت صعود گذشت

مجال عرض ارادت به آن وجود گذشت

بهار روضه ی غم بود و اشک بود عزا

بهار رفت و عزا رفت و هر چه بود گذشت

دو ماه مستی ما طی شد و ندیدیمت

چقدر جمعه دمید و ولی چه سود گذشت

دو ماه هر شبه مهمان روضه ات بودیم

چه سفره ای، چه طعامی ولی چه زود گذشت

حدیث غربت اربابمان که می آمد

هجوم سنگ به پیشانی اش فرود، گذشت

حکایت قمر هاشمی امید حرم

که می زدند به فرق سرش عمود، گذشت

و داستان غم انگیز شام و زخم زبان

به سمت قافله در موقع ورود، گذشت

عروج دخترکی گوشه ی خرابه ی درد

حدیث سیلی و آن صورت کبود گذشت

برات کرب و بلامان چه شد اباصالح؟

مگو که مجلسمان بی ریا نیود و گذشت

متن نوحه برای وداع با ماه صفر

فصل عزا و اشک دمادم تمام شد

باز این چه شورش استُ چه ماتم تمام شد

پیراهن سیاه دلم گریه می کند

من زنده ام به گریه بر او، غم تمام شد

در این دو ماه چشم من از باده خیس بود

فصل عزای عالم و آدم تمام شد

امسال هم بهار دل ما دو ماه بود

دیگر بهار بیرق و پرچم تمام شد

دیشب دلم گرفت، غرورم شکسته شد

پرچم که رفت بارش نم نم تمام شد

یادش بخیر روز دهم ناله ها زدیم

دیشب به بعد خاطره هایم تمام شد

یادم نمی رود دل خون سه ساله را

سیلی که خورد گفت: سه سالم تمام شد

وقتی کتیبه های دلم جمع می شوند

یعنی زمان عفو گناهم تمام شد

در پستوی دلم همه راجمع می کنم

مشکی در آورید صفر هم تمام شد

مهدی نظری

نوحه وداع با ماه صفر

اگرچه گریه نمودم دو ماه با غمتان

مرا ببخش نمردم پس از محرمتان

لباس مشکی من یادگاری زهراست

چگونه دل کنم از آن؟ چگونه از غم تان؟

بگیر امانتی ات را خودت نگه دارش

که چند وقت دگر می شویم محرمتان

برای سال دگر نه برای فاطمیه

برای روضه مادر برای ماتمتان

دلم بگیر که محکم ترش گره بزنی

به لطف فاطمه بر ریشه های پرچم تان

هزار شکر که از لطف پنجره فولاد

میان حلقه ماتم شدیم هم دمتان

بیا دوباره بخوان روضه های یابن شبیب

که من دوباره بسوزم دوباره با دمتان

چه شام ها که زدی سر به گریه ام اما

مرا ببخش نمردم به پای مقدمتان

شعر زیبا برای وداع با ماه صفر

هر وقت پایان محرم میشود پیدا

این دل بهم میریزد و غم میشود پیدا

من گشته ام، در هیچ جا پیدا نخواهد شد

حال خوشى که زیر پرچم میشود پیدا

اصلا به سیصد سال توبه احتیاجى نیست

آدم ! در اینجا قرب آدم میشود پیدا

باید براى گریه دل را گردگیرى کرد

در گردگیرى گریه کم کم میشود پیدا

از روضه آب فراتى که نخوردى تو

در صورت هر کس دو زمزم میشود پیدا

چیزى نمیفهمم فقط اینقدر میفهمم

در کربلا حتى خدا هم میشود پیدا

چه عاشقانى داشتى، از پیش ما رفتند

دیگر از آن دیوانه ها کم میشود پیدا

دیروز که نامحرمان کوفه را دیدم

یعنى خدا در شام محرم میشود پیدا

علی اکبر لطیفیان

اشعار سوزناک ماه صفر

عجیب نیست که در سینه غصّه مهمان است

شب فراق شده؛ حرف حرف هجران است

به چشم‌هم‌زدنی این دو ماه هم رفت و

بهار گریه هم امروز رو به پایان است

از این لباس جدا گشتن آنقدر سخت است

که در برابر این هجر، مرگ آسان است

مرا حلال کن آقا که باز زنده‌ام و

هنوز در تن من بین روضه‌ها جان است

محرم و صفر ما تمام می‌شود و

همیشه ابر نگاه تو غرق باران است

تو فاطمیه‌ات این روزها شروع شده

دلت شبیه دل مادرت پریشان است

همیشه کرب و بلاییم ما ولی امشب

کبوتر دلمان مقصدش خراسان است

محمد بیابانی