گیاه انگور اورگن : خواص درمانی و کاربردهای انگور اورگن

گیاه انگور اورگن

انگور اورگن (Mahonia aquifolium) نام یک گونه از سرده ماهونیا است .

برگ های انگور اورگن به صورت مرکب و دارای برگچه هایی با حاشیه ای خاردار و شاخه هایی انبوه می باشند. این برگ ها چرمی بوده و حدود 30 سانتیمتر طول دارند.

گل های گیاه انگور اورگن به رنگ زرد و به صورت انبوه بوده که در اوایل بهار تشکیل می شوند.
میوه ها نیز صورت کروی، سته ای و به رنگ مشکی مایل به آبی تیره دیده می شوند.
این گیاه هیچ ارتباط خویشاوندی با انگور ندارد و تنها به دلیل شکل میوه ها و خوشه ای بودن آنها، به نام انگور اورگن نامیده می شود.

شرایط رشد گیاه انگور اورگن

انگور اورگن از نظر شرایط رشدی، گیاهی بسیار کم توقع و آسان رشد است که می تواند بهترین رشد را در خاک های خوب باغچه ای داشته باشد.

همچنین نسبت به مکان های سایه و زیر سایه درختان نیز مقاوم می باشد.

انگور اورگن به خوبی در خاک های سنگین رسی رشد می کند.

همچنین در خاک های خشک در صورت مالچ پاشی سالیانه نیز می تواند پرورش یابد.

این گیاه بادهای قوی یا کشت در معرض باد را نمی پسندد.

می تواند دمای تا منفی 20 درجه سانتیگراد را تحمل کند.

می توان شاخه های قدیمی و با رشد زیاد را سرزنی نمود.

به طور کلی گیاهی است که نسبت به هرس و حتی هرس های شدید نیز مقاوم می باشد.

فصل بهار بهترین زمان برای انجام هرس و سرزنی شاخه های قدیمی است.

این گونه گیاهی بصورت ویژه ای نسبت به قارچ عسلی مقاوم است.

خواص درمانی و کاربردهای صنعتی انگور اورگن

میوه های این گیاه دارای بذور بزرگی است و کیفیت خوراکی چندانی ندارد اما می توان آن را به صورت تازه خوری یا همراه با سایر میوه های شیرین مورد استفاده قرار داد.

امروزه در برخی موارد از میوه های این گیاه برای تهیه ژله نیز استفاده می شود.

آب میوه های آن ترش مزه بوده و می توان از آن در تهیه نوشیدنی ها مانند آب زرشک استفاده نمود. اگرچه آب میوه های آن به دلیل ترشی زیاد نیاز به شکر برای مصرف خوراکی نیز خواهند داشت.

همچنین از پوست ساقه ها و ریشه های این گیاه برای تهیه ی رنگ در رنگرزی ها استفاده می گردد.

برگ های انگور اورگن نیز همانند برگ های گیاه راج بوده و به دلیل براق بودن و رنگ زیبا، برای گل آرایی کاربرد دارند.

تعدادی از قبایل فلات هند، از میوه های انگور اورگن برای درمان بیماری های گوارشی بهره می گیرند.

عصاره حاصل از این گیاه برای درمان بیماری های پوستی مانند پسوریازیس مفید است. اگرچه کاربرد آن در برخی از افراد ممکن است سبب عوارض جانبی نظیر جوش و یا حساسیت های سوختگی گردد.

مطالعات اخیر نشان داده که این گیاه حاوی ماده ای بازدارنده به نام 5-متوکسی هایدنوکارپین (5-methoxyhydnocarpin) یا 5-MHC بوده که سبب کاهش مقاومت باکتریایی در محیط درون شیشه ای شده است.

همچنین این گیاه به عنوان گیاهی حاشیه ای و پرچین و یا به صورت تکی در فضاهای سبز مورد کشت و کار قرار می گیرد.

عوارض جانبی و ایمنی انگور اورگان

استفاده از کرم ارگون بر روی پوست بی خطر است. می تواند عوارضی چون خشکی، سوزش، تحریک و واکنش آلرژیک ایجاد کند.

ملاحظات و هشدارها

حاملگی و شیردهی: استفاده از کرم ارگون به دلیل یک ترکیب شیمیایی به نام بربرین خطرناک است و می تواند باعث وارد آمدن آسیب به مغز جنین شود. همچنین از طریق شیر مادر نیز می تواند منتقل شود.

کودکان: استفاده برای کودکان و بخصوص نوزادان خطرناک است و می تواند به مغز آسیب برساند مخصوصاً در کودکان مبتلا به یرقان.

تداخلات انگور اورگان

بدن برای دفع، آن را تجزیه می کند. مصرف ارگون این فرآیند را کند می کند و باعث عوارض می شود.

• داروهای تجزیه شونده در کبد

مصرف همزمان ارگون سرعت تجزیه این داروها را در کبد کاهش داده عوارض آنها را افزایش می دهد.

مثل سیکلوزپورین، لواستاتین، کلاریترومایسین، ایندیناویر و سیلدنافیل.

دوز مصرفی انگور اورگان

استفاده بر روی پوست : برای سوریاس: کرم ارگون 10% دو تا سه بار در روز.

تکثیر گیاه انگور اورگن

یکی از روش های تکثیر این گیاهان، کشت بذرهای آنها است. بهترین زمان برای کشت بذرها، بلافاصله پس از رسیدن میوه ها و در شاسی سرد می باشد.

بذرها معمولاً در فصل بهار جوانه می زنند. بذرهای سبز (این بذرها زمانی که جنین دارای حداکثر رشد خود است و قبل از خشک شدن، برداشت می شوند) که پس از برداشت بلافاصله کشت می شوند، می توانند در عرض 6 هفته جوانه بزنند.

بذرهای انبار شده نیز باید در صورت امکان بلافاصله در اواخر زمستان یا اوایل بهار کشت گردند. استفاده از چینه سرمایی به مدت سه هفته یا به مدت 3 تا 6 ماه در دمای 10 درجه سانتیگراد، می تواند جوانه زنی بذور را بهبود بخشد.

نهال های بذری را برای حداقل اولین زمستان به شاسی سرد منتقل کرده و در اواخر بهار یا اوایل تابستان و پس از رفع خطر سرما، آنها را به زمین اصلی منتقل می کنند.

یکی دیگر از روش های ازدیاد این گیاهان، تقسیم پاجوش ها در فصل بهار است.

اگرچه می تواند پاجوش ها را به صورت مستقیم در زمین اصلی کشت نمود اما بهترین نتیجه زمانی حاصل می شود که پاجوش های برداشت شده از گیاه مادری برای مقاوم سازی و سازگاری بهتر، ابتدا در شاسی یا گلخانه و در گلدان هایی کشت شده و سپس به زمین اصلی منتقل شوند.

روش دیگر تکثیر انگور اورگن، ریشه دار کردن قلمه های برگدار این گیاه در فصل پاییز می باشد.

بیشتر بخوانید :

فواید مصرف پودر چهل گیاه برای بدن

خواص زرین گیاه : فواید دارویی و درمانی زرین گیاه در طب سنتی

روغن هفت مغز : خواص شگفت انگیز روغن هفت مغز برای پوست و مو