ویژگی رفتاری کودکان برونگرا چگونه است؟

رفتار کودکان برونگرا چگونه است؟

کودکان در همان سنین ابتدایی نشانه‌های برونگرایی یا درون گرایی را بروز می‌دهند. اغلبِ ما فرد برونگرا را شخصی می‌دانیم که رفتاری اجتماعی و گرم دارد. این تصور احتمالا درست است اما کامل نیست.

برونگرا‌ها از همراهی با دیگران انرژی می‌گیرند؛ برعکس، درونگرا‌ها از تنها بودن انرژی می‌گیرند. اما همیشه هم این‌طور نیست! همراه ما باشید. در این مقاله از مجله دلگرم می‌خواهیم درباره رفتار‌های کودکان برونگرا با شما صحبت کنیم.

خصوصیات کودکان برون‌گرا را بشناسید!

روحیات افراد برونگرا

• برونگرا‌ها از بودن در جمع لذت می‌برند. به همین دلیل، آنها عاشق موقعیت‌های اجتماعی هستند و همیشه به‌ دنبال یافتن چنین موقعیت‌هایی هستند. یک کودک برونگرا در مدرسه از کار تیمی و درس خواندن دسته‌جمعی لذت می‌برد.
• گویا برونگرا‌ها در تنهایی محو می‌شوند و اگر کسی دور‌و‌بر‌شان نباشد حوصله‌شان خیلی زود سر می‌رود. گاهی کودکِ برونگرای شما مجبور است کاری را به‌تنهایی انجام دهد. در این صورت، کنار او بمانید، تشویقش کنید و اجازه دهید اقداماتش را برای شما توضیح دهد.
• بین تنهایی فکر‌کردن یا گفت‌و‌گو با دیگران، انتخاب برونگرا‌ها همیشه گفت‌و‌گو است. در حقیقت برونگرا‌ها در حین گفت‌و‌گو فکر می‌کنند. درست بر‌عکس درونگرا‌ها که اول فکر می‌کنند و بعد حرف می‌زنند. انتزاع مفاهیم برای درونگرا‌ها کافی نیست.
• آنها تا یک مفهوم را به زبان نیاورند نمی‌توانند آن را باور کنند. شاید وقتی در جمعی هستید متوجه شوید کودک‌تان با همه گفت‌و‌گو می‌کند. آنها سرِ حرف را به‌سرعت با بقیهٔ کودکان باز می‌کنند و خیلی سریع با دیگران دوست می‌شوند.
• کودکان برونگرا به‌جای تنها بازی‌کردن ترجیح می‌دهند با دیگر کودکان بازی کنند. آنها احتمالا از ورزش‌های گروهی و باشگاه‌رفتن لذت می‌برند.
• برونگرا‌ها در مقایسه با درونگرا‌ها زمان بیشتری را در شبکه های اجتماعی صرف می‌کنند و دوستان و دنبال‌کنندگان بیشتری دارند. آنها در حفظ روابط با کسانی که از آنها دور‌ند نیز موفق‌تر هستند.
• شاید کودک شما در برخی موقعیت‌ها رفتاری برونگرا داشته باشد اما پژوهش‌ها نشان می‌دهند که پیش‌بینی واکنش آنها در همۀ موقعیت‌ها آسان نیست. فشاری که در یک موقعیت خاص به کودکان وارد می‌شود می‌تواند بر تمایلات عمومی آنها غلبه کند.
• شاید تصور کنید کودک‌تان عاشق مهمانی رفتن است اما از یک مهمانی خاص خوشش نیاید. میزانِ برونگرایی در رفتار‌های یک فرد متغیر است. به همین دلیل، شاید کودک شما در برخی موقعیت‌ها بسیار اجتماعی باشد و در موقعیت‌های دیگر گوشه‌گیر.

کودک درونگرا را می‌توان برونگرا کرد؟

• برونگرا‌ها در تعامل با دیگران انرژی می‌گیرند. به همین دلیل، کودکان برونگرا پس از تعامل اجتماعی تا مدتی هیجان‌زده باقی می‌مانند. مثلا کودک شما در مهمانیِ هم‌کلاسی خود شرکت می‌کند و پس از بازگشت هنوز هیجان‌زده است.
• شاید او مشتاق باشد اتفاقات مهمانی را برای شما یا دوستانش تعریف کند. اگر زمان مهمانی عصر باشد، ‌شاید به‌دلیل انرژی بالا خوابیدن برای کودک شما دشوار باشد.
• اگر کودک برونگرا مجبور باشد زمان زیادی تنها بماند ممکن است کسل و منزوی شود. البته به‌محض اینکه در جمعی حاضر شود به‌سرعت به‌ وجد می‌آید.
• کودکان برونگرا، به‌ویژه اگر با‌استعداد باشند، در کار‌های گروهی، همکاری با دیگران و تعاملات اجتماعی بهترین نتایج را به دست می‌آورند. البته گاهی تحصیل در مدارس خصوصی (که هرکس تشویق می‌شود کار خودش را انجام دهد) در مقایسه با مدارس دولتی انتخاب بهتری برای برونگرا‌ها‌ست.

آیا ممکن است فرد برونگرا خجالتی باشد؟

• اغلب مردم درک نمی‌کنند که برونگرا‌ها هم می‌توانند خجالتی باشند! خجالت نامِ دیگر اضطراب اجتماعی است. این وضعیت برای برونگرا‌ها عذاب‌آور است.
• تعامل اجتماعی برای برونگرا‌ها ضروری است اما خجالتْ برقراری ارتباط با غریبه‌ها را دشوار می‌کند. کودکان برونگرا و خجالتی برای غلبه بر خجالت، بیش از هر کودک دیگری به کمک نیاز دارند.
• برخی از برونگرا‌های خجالتی در گروه‌های سازمان‌دهی‌شده عملکرد خوبی دارند؛ چون در این گروه‌ها برای برقراری ارتباط با دیگران یا باز کردن سر صحبت به دلیلی نیاز ندارند.
• نمونه‌هایی از این‌گونه فعالیت‌ها عبارت‌اند از: ورزش‌های گروهی، بحث‌های آزاد یا فعالیت‌های دسته‌جمعی مانند تئاتر.

چرا برخی از کودکان در برقراری ارتباط با سایر کودکان یا افراد جامعه مشکل دارند؟

هریک از ما با ویژگی های ذاتی و سرشتی متولد می شویم که در 2 سال اول زندگی مشخص کننده شخصیت ما در بزرگسالی است.

10 تا 15 درصد بچه ها ویژگی شخصیتی کودکان دیرجوش را دارند و در برقراری ارتباط های اولیه بسیار سخت هستند و زمان می برد تا بتوانند با محیط اخت شوند. این کودکان کمرو و خجالتی هستند، اعتماد به نفس پایینی دارند و در برقراری ارتباط ضعیف اند.

این دیرجوشی نوعی اختلال است؟

• درون گرایی به هیچ وجه اختلال نیست. اگر پدر و مادری برون گرا هستند و فرزندشان درون گراست، نباید فکر کنند دچار مشکل خاصی است. این ویژگی ذاتی و جزو تفاوت های فردی است. این ویژگی ها را کامل نمی توان تغییر داد اما می توان تا حدی آن را اصلاح و متعادل کرد.
• گرچه دیرجوشی اختلال نیست اما کودکان دیرجوش مستعد ابتلا به بسیاری اختلال ها از جمله اضطراب جدایی هستند و به محض ورود به مهد یا مدرسه علائم این اضطراب در آنها بروز می کند.
• نه فقط شعر خواندن در جمع که حتی غذاخوردن و عبور از کنار دیگران از مشکلاتی است که این کودکان در جمع پیدا می کنند.
• غیر از اختلال جدایی، این کودکان در آینده مستعد انواع اختلال های اضطرابی نیز هستند مثلا در بزرگسالی دچار اجتماع هراسی یا اضطراب ناشی از حضور در اجتماعات می شوند.

چطور می توان به این کودکان کمک کرد وارد جامعه شوند و ارتباط برقرار کنند؟

• در مراحل اولیه و در سنین پایین ثبت نام در مهد یا خانه های بازی الزامی است و مادر می تواند به عنوان تسریع کننده روند ارتباط کنار کودک حضور داشته باشد. پشتیبانی و حمایت خانواده نقش قابل ملاحظه ای در آموزش مهارت های اجتماعی به کودکان دارد.
• لازم است مادر هنگام ثبت نام فرزند درمورد ویژگی های کودک با مسئولان صحبت کند. باید مربی و والدین با هم ارتباط داشته باشند و اجازه ندهند کودک منزوی شود و کمک کنند در فعالیت های جمعی حضور داشته باشند و اجازه ندهند کودک منزوی شود و کمک کنند در فعالیت های جمعی حضور داشته باشد.
• مرحله تطابق با مهد یا مدرسه در این کودکان 2 تا 3 ماه طول می کشد و در برخورد مربی با آنها بسیار مهم است.
• هرچه مربیان ارتباط بهتری با این کودکان برقرار کنند و ملایم تر، مهربان تر و با توجه تر باشند، کودک سریع تر با آنها گرم می گیرد و می تواند ارتباط مختصری با بچه ها و مربیان برقرار کند اما اگر مربی سخت و با تحکم باشد، سطح اضطراب کودک بیشتر می شود و بیشتر در لاک خود فرو می رود.

بیشتر بخوانید :

روانشناسی کودک از روی نقاشی

لیست جملاتی که هرگز نباید به کودکان بگویید

کودکان را برخلاف میل آنها نبوسید : هرگز کودک را به زور نبوسید !

با کودکی که مورد آزار جنسی قرار گرفته چگونه برخورد کنیم؟

با این تدابیر کودک به فردی اجتماعی تبدیل می شود؟

نه، این کودکان در کل منزوی و گوشه گیر هستند و دوستان زیادی ندارند و نهایتا با یک یا دو نفر صمیمی می شوند و در آینده افرادی آرام و درون گرا خواهندبود که ابراز احساسات برایشان سخت است و بسیار محتاط و محافظه کار هستند. این ویژگی ها تمام عمر با فرد باقی می ماند.

مشکلی که با خانواده ها داریم این است که وقتی پدر یا مادر یا هر دو این ویژگی ذاتی را دارند، چون از ویژگی های شخصیتی خود صدمه خورده اند، نمی خواهند فرزندانشان مثل خودشان باشد و به روان پزشک مراجعه می کنند تا خصوصیات فرزندشان را تغییر دهد اما متاسفانه نقش ژنتیک و الگوهای رفتاری والدین بسیار پررنگ است و نمی توان معجزه کرد و از یک کودک دیرجوش یک فرد جسور که بتواند از حق خود دفاع کند، ساخت.

والدین باید سطح انتظارشان را منطقی کنند و اگر می توانند روی خودشان هم کار کنند که لااقل بچه الگوی خوبی داشته باشد.

احتمالا مشکلات کودکان دیرجوش معمولا در سنین مدرسه بارزتر می شود؟

بله، در کودکان کمرو میزان موفقیت اجتماعی در مقایسه با کودکان برون گرا که خود را ابراز می کنند، کمتر است.

این کودکان چون خود را ابراز نمی کنند، دیگران هم به آنها توجه ندارند. آنها درمدرسه دستشان را بالا نمی برند و در هیچ زمینه ای داوطلب نیستند و معلم هم به آنها توجه ندارد و فکر می کند کودک هوش پایین تری دارد. کودکان دیرجوش از رقابت متنفرند.

اگر در کلاسی ثبت نام شوند که بدانند در آن قضاوت و امتحانی در کار است، بعد از یکی دو جلسه آن را ترک می کنند. این نوع کلاس ها سطح اضطراب آنها را افزایش می دهد.

پس چه باید کنیم؟

باید با مربی در مورد خصوصیات رفتاری این کودکان صحبت کرد. نباید به آنها فشار آورد و پرخاش کرد. پیشرفت اندک را باید تشویق کرد تا اعتماد به نفسشان افزایش یابد.

کتاب های فراوانی در مورد آموزش مهارت های اجتماعی وجود دارد و در آن بازی هایی معرفی شده که والدین می توانند به کمک آن موقعیت هایی را فراهم کنند که کودک در آنها خود را ابراز کند.

در صورتی که تا سن مدرسه تعاملات اجتماعی کودک بهتر نشد، گروه درمانی نیز می تواند موثر باشد. تنبیه و تحقیر، ممنوع!

آیا مهارت های خاصی وجود دارد که والدین بتوانند با آموزش آن به فرزندشان کمک کنند؟

بله، اول اینکه دعواکردن کودک، تنبیه و حقیر کردن او و مقایسه اش با دیگر بچه ها فقط اوضاع را بدتر می کند و بچه دچار مشکلات اضطرابی می شود.

این کودکان حتی در سنین بزرگسالی قادر به ابراز احساساتی از قبیل ترس، خوشحالی، عصبانیت و… نیستند و باید روی شناخت احساسات با آنها کار کرد. کمکشان کنیم روی احساسات خود اسم بگذارند و بیانش کنند.

میزان جسارت نیز در این کودکان بسیار پایین است و باید جسارت ورزی و اعتماد به نفس آنها را بالا برد تا در آینده بتوانند از حقوق پایه ای خود دفاع کنند و بیاموزند چگونه می توانند بدون تعرض به حقوق دیگران اعتراض کنند.

دانستن مفاهیم برونگرایی و درونگرایی به شما کمک می‌کند رفتار کودک‌تان را بهتر درک کنید اما قدرت پیش‌بینی دائمی به شما نمی‌دهد. به یاد داشته باشید که برونگرایی یک طیف است: حتی برونگرا‌ترین افراد نیز گاهی به سکوت و تنهایی و دوری از جمع نیاز دارند.