همه چیز در مورد انسولین لانتوس یا انسولین گلارژین
موارد مصرف لانتوس : قلم انسولین لانتوس LANTUS
لانتوس، عملکرد انسولین پایه را که به طور طبیعی از پانکراس ترشح می شود تقلید می کند. اگر میزان انسولین در بین فواصل غذایی یا در شب هنگام بالاتر از مقدار لازم باشد خطر افت قند خون یا هایپوگلیسمی وجود دارد. آهسته رهش بودن لانتوس مانع آزادسازی بیش از حد و نامناسب انسولین در این زمانها می گردد.
لانتوس LANTUS برای کنترل قند خون در بیماران دیابتی استفاده می شود. دیابت نوع اول در کودکان بیمار و دیابت نوع 2 در بزرگسالان. لانتوس برای درمان کتواسیدوسیس دیابتی توصیه نمی شود.
دوز و نحوه مصرف انسولین لانتوس
دستورالعمل های مصرف مهم
- از لانتوس بصورت تزریق زیرپوستی و یک بار در روز در زمان دلخواه استفاده کنید اما هر روز در همان زمان مصرف کنید.
- پیش از شروع مصرف لانتوس، بیماران باید برای استفاده صحیح آموزش دیده و با تکنیک های تزریق آشنا شوند.
- بیماران باید از دستورالعمل های مصرف صحیح لانتوس پیروی کنند.
- از لانتوس بصورت تزریق زیرپوستی در ناحیه شکم، ران و دلتوئید استفاده کنید، و ناحیه تزریق بعدی را بصورت چرخشی انتخاب کنید تا دو تزریق پشت سرهم در یک نقطه نباشد.
- پیش از مصرف، شکل ظاهری محلول را از نظر وجود ذرات معلق و رنگ بررسی کنید، تنها در صورتی که محلول شفاف و بی رنگ بود و ذرات معلقی مشاهده نشد، استفاده کنید.
- از قلم های آماده سولواستار و سرنگ های لانتوس استفاده نشده (باز نشده) در یخچال نگهداری کنید.
- از این محصول برای استفاده در پمپ انسولین یا تزریق وریدی استفاده نکنید
- از رقیق کردن یا ترکیب لانتوس با انسولین یا دیگر مواد جدا خودداری کنید
- قلم از پیش پر شده سولو استار برای استفاده انفرادی بیمار است.
دستورالعمل دوز عمومی
- برای هر شخص باید با توجه به نیازهای متابولیک فردی، نتایج نظارت بر میزان قند خون و هدفی که برای کنترل قند خون تعیین کرده است، مقدار دوز مشخصی از لانتوس تعیین و تنها برای آن شخص تجویز شود.
- مقدار دوز مصرفی ممکن است به دلایلی از قبیل میزان فعالیت فیزیکی، تغییرات در الگوی تغذیه (بعنوان مثال مصرف غذاهای پرکالری یا تغییر در زمان وعده های غذا )، هنگام بیماری های حاد یا تغییرات در کلیه ها یا عملکرد کبد، نیاز به تنظیم مجدد داشته باشد. تغییر دوز باید تحت نظارت پزشک و نظارت مناسب بر روی میزان قند خون صورت پذیرد.
شروع درمان با لانتوس
دیابت نوع ۱
در بیماران با دیابت نوع 1، لانتوس باید بطور پیوسته با انسولین با تاثیر سریع استفاده شود. دوز پیشنهادی لانتوس در بیماران با دیابت نوع اول برای شروع، یک سوم کل نیاز روزانه به انسولین است. برای تامین باقی نیاز بدن به انسولین در روز باید از انسولین با تاثیر فوری استفاده کرد.
دیابت نوع ۲
دوز مناسب لانتوس برای شروع در بیماران مبتلا به دیابت نوع دوم که تا کنون توسط انسولین تحت درمان قرار نگرفته اند 0.2 واحد به ازای هر کیلو و یا حداکثر 10 واحد، یک بار در روز است. در هنگام درمان با لانتوس ممکن است دوز و زمان مصرف داروهای خوراکی ضد دیابت احتیاج به تنظیم مجدد داشته باشد.
تغییر از درمان های مبتنی بر انسولین به درمان لانتوس
- اگر بیماری قصد جایگزینی لانتوس را با تزریق توجیو 300 واحدی یکبار در روز داشته باشد، دوز پیشنهادی لانتوس برای شروع 80 درصد از دوز مصرفی توجیو است که دیگر نباید مصرف شود. این کاهش دوز احتمال وقوع افت قند خون را کاهش می دهد.
- اگر بیمار قصد جایگزینی یک رژیم غذایی بهمراه تزریق انسولین بلند مدت یا میان مدت با یک رژیم غذایی بهمراه لانتوس را داشته باشد، تغییر در مقدار دوز انسولین پایه، مقدار و زمان استفاده از انسولین با تاثیر سریع و دوز هرنوع داروی خوراکی مصرفی باید مورد برسی و تنظیم مجدد قرار گیرد.
- اگر بیمار قصد جایگزینی تزریق یک بار در روز انسولین ان پی اچ با تزریق یک بار در روز لانتوس را داشته باشد، مقدار دوز لانتوس مشابه مقدار دوز ان پی اچ است که دیگر مصرف نمی شود.
- اگر بیمار قصد جایگزینی تزریق دوبار در روز انسولین ان پی اچ با تزریق یک بار در روز لانتوس را داشته باشد، مقدار دوز پیشنهادی برای شروع مصرف شامل 80 درصد از مجموع دوز ان پی اچ در روز است که دیگر مصرف نمی شود. این کاهش دوز احتمال وقوع افت قند خون را کاهش می دهد.
شکل مصرف انسولین لانتوس
تزریق: 100 واحد در میلی لیتر انسولین گلارجین. لانتوس در دو شکل موجود است:
- آمپول 10 میلی لیتری
- قلم آماده مصرف سولواستار 3 میلی لیتری
موارد منع مصرف انسولین لانتوس
لانتوس در موارد زیر منع مصرف دارد:
- هنگام وقوع افت قند خون شدید
- در بیماران با سابقه حساسیت به لانتوس و یا اجزای دیگر آن
جوانب احتیاط و هشدارها در مصرف انسولین لانتوس
هرگز از قلم آماده لانتوس سولواستار، سرنگ و یا نیدل بصورت مشترک استفاده نکنید
هرگز نباید از قلم آماده سولواستار بطور مشترک استفاده شود، حتی اگر سوزن سرنگ آن تعویض شود. استفاده مشترک باعث می شود ریسک انتقال عوامل بیماری زا افزایش پیدا کند.
افزایش یا افت قند خون با تغییر در رژیم انسولین
تغییر در شدت مصرف، سازنده محصول، نوع و یا روش مصرف انسولین ممکن است در کنترل میزان قند خون اختلال ایجاد کرده و زمینه را برای افت ناگهانی قند خون و یا افزایش میزان قند خون و عوارض آن مهیا کند.
این تغییرات باید تحت احتیاط و مراقبت های پزشکی انجام پذیرد و همچنین دفعات اندازه گیری میزان قند خون نیز باید افزایش پیدا کند. در بیماران دیابتی نوع دوم، تنظیم مجدد تمامی داروهای خوراکی و محصولات ضد دیابتی نیز مورد نیاز است.
افت قند خون
افت قند خون شایع ترین واکنش نامطلوب در ارتباط با مصرف انسولین است که شامل لانتوس نیز می شود. افت قند خون شدید می تواند باعث حمله های ناگهانی شود که ممکن است حتی جان بیمار را با مخاطره مواجه کند و یا باعث عوارض جدی شود.
افت قند خون توانایی تمرکز را مختل کرده و زمان واکنش را افزایش می دهد. این اتفاق ممکن است خود فرد یا اطرافیان وی را در موقعیت هایی که نیاز به تمرکز دارند در خطر جدی قرار دهد ( مانند رانندگی یا کار با ماشین آلات).
افت قند خون می تواند بصورت ناگهانی اتفاق بیفتد و نشانه های آن از فردی به فرد دیگر و حتی در همان فرد و در دفعات بعدی متفاوت است. نشانه های افت قند خون ممکن است در بیماران با سابقه طولانی دیابت، بیمارانی که از داروهای مختل کننده سیستم عصبی استفاده می کنند و یا بیمارانی که سابقه بازگشت افت قند خون دارند، بصورت خاموش باشند و بیمار از این اتفاق مطلع نشود.
عوامل خطر در افت قند خون
- خطر افت قند خون پس از تزریق انسولین و از جمله لانتوس به عوامل مختلفی از جمله طول مدت زمان تاثیرگذاری انسولین بستگی دارد. بطور کلی این خطر زمانی بالا می رود که تاثیر پایین آوردندگی قند خون توسط انسولین در حداکثر مقدار خود باشد.
- مانند سایر انسولین های آماده برای تزریق، تاثیر پایین آورندگی قند خون لانتوس ممکن است در افراد مختلف و در زمان های مختلفی که فرد از آن استفاده می کند، بسته به شرایط مختلف، متفاوت باشد.
- شرایطی مانند ناحیه تزریق و همینطور دما و گردش خون در این ناحیه می توانند بر روی اثربخشی انسولین اثرگذار باشند. عوامل دیگری که ممکن است ریسک افت قند خون را افزایش دهند شامل تغییر در الگوی تغذیه، تغییر در سطح فعالیت فیزیکی و تغییر در داروها و روش های کمکی در مهار دیابت می شود.
- بیماران دارای اختلال کلیه یا کبد از ریسک بالاتری برای افت قند خون برخوردارند.
روش های پیشگیری و مقابله با افت قند خون
- بیماران و اطرافیان آن ها را باید برای تشخیص و مدیریت افت قند خونی که در پی تزریق انسولین اتفاق می افتد آموزش داد. نظارت فرد بر روی سطح قند خون خود در طول روز نقش اساسی در جلوگیری و مدیریت افت قند خون بازی می کند.
- بیمارانی که دارای ریسک بالاتری هستند و همینطور آن هایی که سطح هوشیاری و تمرکز خود را در هنگام افت قند از دست می دهند لازم است تعداد دفعات اندازه گیری قند خون خود را در طول روز افزایش دهند.
- تاثیر بلند مدت لانتوس ممکن است بازیابی و بازگشت حالت طبیعی در هنگام افت قند خون را با تاخیر مواجه کند.
- اشتباهات دارویی در مصرف انسولین لانتوس
استفاده اشتباه در بین محصولات انسولینی، بویژه اشتباه بین انسولین با تاثیر بلند مدت و انسولین با تاثیر سریع در مواردی مشاهده شده است. برای جلوگیری از چنین اشتباهاتی بین لانتوس و دیگر اشکال انسولین، بیمار باید آموزش ببیند که همیشه پیش از تزریق برچسب انسولین را مطالعه کند.
- واکنش های آلرژیک و حساسیت شدید
آلرژی بسیار شدید که می تواند تهدیدی برای جان فرد باشد، مانند آنفلاکسیس، می تواند در هنگام تزریق محصولات انسولینی از جمله لانتوس اتفاق بیفتد. اگر واکنش های شدید حساسیتی اتفاق افتاد، مصرف لانتوس را قطع کرده و به درمان و نظارت بر روی نشانه های حساسیتی تا رفع آن ها ادامه دهید. لانتوس در بیمارانی که به انسولین گلارگین یا دیگر مواد موثره در آن حساسیت داشته باشند میتواند منجر به واکنش حساسیتی شود.
- هیپوکالمیا یا کاهش غیرطبیعی سطح پتاسیم خون
تمامی محصولات انسولینی، از جمله لانتوس، می توانند سبب مهاجرت پتاسیم از محیط خارج سلولی به محیط درون سلولی شوند که این اتفاق می تواند به هیپوکالیما منتج شود.
درمان نکردن هیپوکالیما ممکن است به ناتوانی تنفسی، بی نظمی بطنی و حتی مرگ منتهی شود. لازم است سطح پتاسیم در بیمارانی که ریسک ابتلا به هیپوکالیما دارند مورد نظارت قرار گیرد.
(بیمارانی که داروهای پایین آورنده پتاسیم استفاده می کنند و همچنین بیمارانی که تحت درمان های حساس به تجمع پتاسیم قرار دارند)
- انباشت مایعات و نارسایی قلبی با مصرف پیوسته آگونیست های گاما PPAR
آگونیست های گاما PPAR با توجه به دوز مصرفی بویژه زمانی که با انسولین همراه شوند می توانند سبب انباشت مایعات شوند. این موضوع می تواند منجر به نارسایی قلبی شده و یا نارسایی پیشین را تشدید کند.
بیمارانی که تحت درمان انسولین و از جمله لانتوس قرار دارند و آگونیست گاما PPAR نیز مصرف میکنند باید برای تشخیص نشانه ها و علائم نارسایی قلبی تحت معاینه قرار گیرند.
اگر نارسایی قلبی پیشرفت کرد، باید با توجه به استاندارد های درمان وضعیت بیمار کنترل شود که این موضوع ممکن است شامل قطع مصرف و یا تغییر دوز مصرفی آگونیست گاما PPAR شود.
عوارض جانبی و واکنش های مضر انسولین لانتوس
در بخش های پیشین 3 مورد از واکنش های مضر در هنگام مصرف لانتوس را بررسی کردیم:
- هیپوگلیسمیا یا افت قند خون
- حساسیت و آلرژی شدید
- هیپوکالمیا یا پایین آمدن غیرطبیعی سطح پتاسیم خون
ورم پیرامونی
برخی از بیمارانی که از لانتوس استفاده کرده اند نوعی ورم و انباشت سدیم را تجربه کردند. این مورد بخصوص در مورد افرادی رخ می دهد که در گذشته کنترل سوخت و ساز ضعیفی داشته اند که با انسولین تراپی متحول شده است.
ناهنجاری های پوستی
تزریق لانتوس و عموما انسولین بصورت زیرپوستی ممکن است باعث لیپوتروفی (ایجاد گودی در پوست) و یا لیپوهایپرتروفی (بزرگ شدن یا تغییر ضخامت بافت) شود.
شروع کار با انسولین و شدت کنترل گلوکوز
بهبود های شدید و سریع در کنترل گلوکوز با مواردی از جمله حالت معکوس و گذرا در عیوب انکساری چشم، بدتر شدن رتیوپاتی دیابتی و نوروپاتی جانبی دردناک و حاد ارتباط دارد. با این حال کنترل دراز مدت گلوکوز، ریسک رتیوپاتی و نوروپاتی دیابتی را کاهش می دهد.
افزایش وزن
در هنگام استفاده از لانتوس و برخی انواع انسولین ممکن است افزایش وزن اتفاق بیفتد که این موضوع با تاثیر آنابولیک انسولین و کاهش قند پیشابی ارتباط دارد.
واکنش آلرژیک در محل تزریق
بیمارانی که از لانتوس استفاده می کنند، مانند سایر اشکال انسولین، ممکن است واکنش هایی را در محل تزریق احساس کنند. این واکنش ها شامل قرمزی، درد، خارش، سوزش، ورم و التهاب می شود.
در مطالعات بالینی که بر روی بیماران بزرگسال انجام گرفته، بیمارانی که از درمان مبتنی بر لانتوس استفاده می کردند از احتمال بالاتری برای ابتلا به درد در محل تزریق نسبت به بیمارانی که از انسولین ان پی اچ استفاده می کردند برخوردار بودند. در این مورد، درد در محل تزریق باعث قطع درمان نشده بود.
آلرژی سیستمی
آلرژی های عمومی و شدید در هنگام مصرف لانتوس و دیگر انسولین ها ممکن است حتی فرد را بخطر بیندازند. این آلرژی ها شامل: آنافیلاکسیس، حساسیت پوستی عمومی، آنژیودما، اسپاسم نایچه، فشار خون پایی و شوک عصبی می شوند.
اختلالات دارویی انسولین لانتوس
داروهایی که ممکن است ریسک افت قند خون را بالا ببرند:
مواد ضد دیابت، بازدارنده های ACE، عوامل مسدود کننده گیرنده آنژیوتنزین2، دیزوپیرامید، فیبرات ها، فلوکستین، بازدارنده های اکسیداز مونوآمین، پنتوکسیفیلین، پرامیلینتید، پروپوکسیفین، سالیسیلات، سوماتوستاتین، و آنتی بیوتیک های سولفونامید. در مواردی که مصرف لانتوس با این دارو ها همزمان است، تغییر دوز و کنترل و نظارت بیشتر بر روی سطح گلوکوز مورد نیاز است.
داروهایی که ممکن است تاثیر کنترل قند خون لانتوس را کاهش دهند:
آنتی سایکوتیک های غیر معمول مانند اولانزاپین و کلوزاپین، کورتیکواستروییدها، دانازول، دیورتیک ها، استروژن ها، گلوکاگون، ایزونیازید، نیاسین، داروهای ضد بارداری خوراکی، فنوتیازین، پروژستوژن ها (در دارو های ضد بارداری خوراکی موجود هستند).
بازدارنده های پروتئاز، سوماتروپین، عوامل سیمپاتومیمتیک (مانند آلبوترول، اپی نفرین، تربوتالین)، و هورمون های تیروئید. در مواردی که مصرف لانتوس با این دارو ها همزمان است، تغییر دوز و کنترل و نظارت بیشتر بر روی سطح گلوکوز مورد نیاز است.
داروهایی که ممکن است تاثیر کنترل قند خون لانتوس را کاهش یا افزایش دهند:
الکل، بازدارنده های بتا، کلونیدین، و نمک های لیتیم. پنتامیدین نیز گاهی ممکن است باعث افت قند خون شود و گاهی باعث افزایش قند خون. در مواردی که مصرف لانتوس با این دارو ها همزمان است، تغییر دوز و کنترل و نظارت بیشتر بر روی سطح گلوکوز مورد نیاز است.
داروهایی که علائم و نشانه های افت قند خون را مختل می کنند:
بازدارنده های بتا، کلونیدین، گوانیتیدین، و رزرپین. در مواردی که مصرف لانتوس با این دارو ها همزمان است، کنترل و نظارت بیشتر بر روی سطح گلوکوز مورد نیاز است.
استفاده در بین گروه های خاص:
تحقیقات کنترل شده بالینی مهمی درباره استفاده از لانتوس در بین زنان برادار وجود ندارد. و به دلیل اینکه تحقیقات بر روی زاد ولد در حیوانات همیشه نتایج مشابهی را در بین انسان ها در پی ندارد، لانتوس در زمان حاملگی باید تنها زمانی مورد استفاده قرار گیرد که فواید مشخص شده آن خطرات احتمالی بر روی جنین را توجیه کند.
تمامی حاملگی ها دارای پس زمینه ای از خطرات احتمالی در هنگام تولد هستند. این خطرات در بیماران مبتلا به قند خون بالا بیشتر هستند و کنترل مناسب سوخت و ساز کاهش می یابند.
برای بیماران دیابتی و یا دارای سابقه دیابت دوران بارداری ضروری است که سوخت و ساز خود را پیش از لقاح و در زمان حاملگی به خوبی کنترل کنند. در بیماران دیابتی یا با سابقه دیابت بارداری ممکن است نیازمندی به انسولین در سه ماهه اول بارداری کاهش پیدا کند، در سه ماهه دوم بطور کلی کاهش پیدا کند و پس از زایمان بسرعت افت کند.
نظارت و کنترل دقیق گلوگوز در چنین بیمارانی ضروری است. بنابراین زنان بیماری که در حال مصرف لانتوس هستند باید پزشک خود را از حاملگی و یا قصد حاملگی در آینده نزدیک مطلع کنند.
انسولین داخلی بدن از طریق شیر مادر منتقل می شود؛ مشخص نیست که آیا انسولین گلارجین نیز به شیر مادر راه می یابد یا خیر. بخاطر اینکه بسیاری از داروها از جمله انسولین انسانی به شیر مادر راه می یابند.
زنان شیردهی که از لانتوس استفاده می کنند باید دقت بیشتری در این موضوع داشته باشند. منعی در مورد استفاده از لانتوس در زمان شیردهی وجود ندارد اما مادران دیابتی که درحال شیردهی نیز هستند ممکن است به تنظیم مجدد دوز لانتوس نیاز داشته باشند.
سلامت، ایمنی و تاثیر لانتوس در بیماران کودک (سن 6 تا 15 سال) با دیابت نوع اول ثابت شده است. بی خطری و تاثیر لانتوس در بیماران کودک زیر 6 سال با دیابت نوع اول و بیماران کودک با دیابت نوع دوم هنوز ثابت نشده است.
دوز پیشنهادی برای جایگزینی لانتوس در بیماران کودک 6 تا 15 سال با دیابت نوع اول دقیقا مانند موارد شرح داده شده برای بزرگسالان در بخش های پیشین است. به مانند بزرگسالان، دوز لانتوس برای کودکان بیمار 6 تا 15 سال مبتلا به دیابت نوع اول، باید با توجه به نیازهای متابولیک و دفعات نظارت بر روی سطح گلوکوز، برای هر فرد جداگانه تنظیم و تجویز شود.
در آزمایش های بالینی، کودکان بیمار 6 تا 15 سال مبتلا به دیابت نوع اول، احتمال وقوع بالاتری برای افت قند خون شدید نشانه دار از خود در برابر بزرگسالان با دیابت نوع اول نشان دادند.
در مورد استفاده از لانتوس در بیماران مسن بعضی جوانب احتیاطی مورد نیاز است. در بیماران مسن دیابتی، دوز شروع، مقدار افزایشی و دوز نگهداری باید با احتیاط انتخاب شوند تا از واکنش های شدید افت قند خون جلوگیری شود. افت قند خون در افراد مسن معمولا با تشخیص دشوارتری مواجه است.
تاثیر نارسایی کبد بر روی فعالیت لانتوس در بدن هنوز مورد مطالعه قرار نگرفته است. تنظیم دوز و نظارت بیشتر بر روی گلوکوز در بیماران دیابتی با نارسایی کبد ضروری است.
تاثیر نارسایی کلیه بر روی فعالیت لانتوس در بدن هنوز مورد مطالعه قرار نگرفته است. بعضی مطالعات بر روی انسولین انسانی نشان داده است که در هنگام نارسایی و عدم کارکرد کلیه، سطح انسولین در گردش در بدن بیماران افزایش پیدا می کند. تنظیم دوز و نظارت بیشتر بر روی گلوکوز در بیماران دیابتی با نارسایی کلیه ضروری است.
در آزمایش های کنترل شده بالینی و تجزیه و تحلیل زیر گروه ها بر اساس شاخص توده بدنی، تفاوتی بین لانتوس و انسولین ان پی اچ از نظر سلامت و تاثیرگذاری یافت نشده است.
اوردوز در مصرف بیش از حد این دارو
تزریق زیاد از حد انسولین ممکن است باعث هیپوگلیسمیا (افت قند خون) و یا هیپوکالمیا (پایین آمدن غیرعادی سطح پتاسیم خون) شود. درجات ملایم و خفیف افت قند خون می تواند از طریق کربوهیدرات های خوراکی برطرف گردد.
تنظیم دوز دارو، تغذیه و فعالیت بدنی نیز ممکن است مورد نیاز باشد.در مورد افت قند خون بسیار شدید که با کما، حمله ناگهانی و یا اختلالات عصبی همراه می شود، ممکن است درمان با تزریق زیرپوستی یا درون عضله ای گلوکاگون و یا تزریق وریدی گلوکوز غلیظ انجام گیرد.
پس از بهبود علائم ظاهری و ریکاوری از حالت افت شدید قند خون، ادامه معاینات و احتمالا کربوهیدرات خوراکی برای جلوگیری از بازگشت هیپوگلیسمیا ممکن است مورد نیاز باشد. هیپوکالمیا (پایین آمدن غیرعادی سطح پتاسیم خون) نیز باید با روش های صحیح درمان شود.
همچنین بخوانید:
همه چیز در مورد انسولین (دیابتی ها بخوانید)
انسولین چیست؟ فواید و مضرات هورمون انسولین برای بیماران دیابتی
قلم انسولین چیست؟ چگونه از قلم انسولین استفاده کنیم؟
افزایش مقاومت بدن و کاهش دیابت نوع۲ با انسولین
