نکاتی درباره دوقلوهای یکسان شما

دوقلوهای یکسان

همه تصور می کنند دوقلوها از نظر فیزیکی باید کاملا مشابه به یکدیگر باشند. بسیاری از مردم انتظار دارند تا دوقلوها را بینهایت مشابه یکدیگر به ویژه در لباسهای یکسان ببینند.

به هرحال این موضوع می تواند برای والدینی که صاحب دوقلو یا چند قلو هستند حساس باشد. آیا آنها باید دوقلوهای خود را شبیه یکدیگر لباس بپوشانند. آیا این نوع پوشش در رشد تدریجی بچه ها تاثیر مضر و بدی ایجاد نمی کند؟

قطعا والدین نباید دوقلوهای خود را مجبور به پوشیدن لباسهای یکسان کنند به ویژه اگر آنها به اندازه کافی بزرگ شده باشند و نسبت به این مسئله اظهار نارضایتی داشته باشند. مگر اینکه بچه ها خودشان تمایل به پوشیدن این نوع لباس داشته باشند. اما نوزادان و کودکان داستان دیگری دارند. در مورد نوزادان و کودکان، این مادر دوقلو و یا چند قلوها است که بطور قطع از همان ابتدا و در یک زمان یکسان با این مسئله دست و پنجه نرم خواهد کرد.

یکی از دلایلی که باعث می شود والدین لباسهای یکسان برای چند قلوهای خود تهیه کنند، درگیری ذهنی والدین خسته دوقلو یا چند قلوها در زمینه انتخاب دو مدل لباس با اندازه های مناسب و جنسیت بوده که تمام مزایای لباس بیرون و گردش گری را داشته باشد. گذشته از این، یکسان لباس پوشیدن دوقلوها در جشنها و عکسها بسیار سرگرم کننده و بامزه به نظر می رسد.

تحقیقات خاصی در این زمینه که آیا پوشیدن لباسهای یکسان تاثیرات منفی در چند قلوها ایجاد می کند در دست نیست. اما بسیاری از روان پزشکان توصیه می کنند که والدین اصراری در انجام اینکار نداشته باشند. چنانچه دوقلوهای نا همسان از پوشش یکسان لذت می برند مشکلی ایجاد نمی شود. اما درمورد دوقلوهای یکسان این موضوع تا حدودی متفاوت تر است. یکسان لباس پوشیدن آنها نباید منجر به این مسئله شود که آنها به این دلیل که در محور توجه قرار بگیرند باید یکسان لباس بپوشند.

محققان بر این باور هستند که سالهای اولیه زندگی، بحرانی ترین زمان رشد مهارتهای شناختی کودک است. مخالفان پوشاندن لباس یکسان معتقد هستند که این کار حتی در سنین خیلی کم نیز باعث می شود تا کودک نتواند هویت خود را به شکل مستقل پیدا کند.

راه هایی که به شکل گیری شخصیت چندقلوها کمک می کند

بسیاری از والدینی که صاحب دوقلو و یا چند قلو می شوند از این مسئله که چگونه آنها قادر خواهند بود تا هویت فردی نوزادان خویش را پرورش دهند در حیرتند. آن هم زمانی که تجارب و محیط زندگی آنها کاملا مشابه یکدیگر بوده و بویژه زمانی که دوقلوی یکسان باشند. در حال حاضر دوقلوهای بزرگسالی وجود دارند که کاملا مشابه یکدیگر لباس پوشیده و قابل تشخیص نیستند. بعضی از والدین بر این باورند که این نوع سبک زندگی مانع از شکلگیری هویت و شخصیت فردی دوقلوها می شود.

فردیت و شخصیت چیزی نیست که والدین آن را به کودک داده یا برای او انجام دهند. دوقلوها، سه قلوها و حتی بیشتر از آن هویت و فردیت جداگانه دارند زیرا از نظر فیزیکی بدن و مغز آنها از یکدیگر جدا است. خانواده ها می توانند تا فردیت چند قلوهای خود را پنهان کرده یا بالا ببرند اما نیازی نیست تا آن را خلق کنند.

بعضی از والدین صاحب چند قلو از اینکه در سالهای اولیه زندگی نوزادانشان نمی توانند توجه فردی به هر یک از آنها داشته باشند. باید خاطر نشان کنیم، در هر زمان که والدین پوشک نوزادانشان را تعویض می کنند یا به آنها غذا داده و با آنها صحبت می کنند در حقیقت نسبت به آنها توجه فردی نشان داده اند. هر کودکی قادر است تا به کمک احساس خود این تجربیات را دریافت کرده و در حافظه شخصی خود ذخیره کند.

در سال اول یا بیشتر از آن لزومی ندارد تا در خصوص ایجاد تجارب جداگانه یا مسائل دیگر از قبیل فردیت نگران شوید. والدین زمانی که از نوزادان خود مراقبت می کنند در حقیقت توجهات لازم نسبت به آنها را انجام داده اند اما در سنین 18 ماهگی و 3 سالگی زمانی که هویت فردی کودکان در حال شکلگیری است والدین باید تلاش کنند تا توانایی دوقلوها را در خصوص ایجاد فردیت و شخصیتی مجزا افزایش دهند.

راه های ساده و مفیدی وجود دارد که والدین می توانند با کمک آنها رشد و پرورش هویت سالم چند قلوها را بهبود بخشند:

-نام گذاری کاملا متفاوت برای آنها. چنانچه آنها اسمهای مشابه یکدیگر دارند، برای جلوگیری از گیج شدن و اشتباه گرفتن از اسم مستعار برای یکی از آنها یا هر دو استفاده کنید.

-لباسهای آنها را از یکدیگر جدا کنید. آنها را در کشوها یا طبقات جداگانه قرار دهید. در اینصورت بچه ها به هنگام انتخاب لباس و پوشیدن آنها تشخیص می دهند که کدام لباس و کدام قسمت از کمد به آنها تعلق دارد. اگر کودکان شما تمایل به پوشیدن لباسهای یک شکل دارند، مانع از کار آنها نشوید. فقط سعی کنید تا کشوها و کمدهای آنها را از کدیگر جدا کنید و به آنها خاطر نشان کنید که ممکن است مردم با دیدن آنها در لباسهای یک شکل دچار اشتباه شده و نتوانند آنها را از یکدیگر تشخیص دهند. بعضی وقتها دوقلوهای یکسان به جای پوشیدن لباسهای متفاوت، ترجیح می دهند تا با پوشیدن لباسهای یک شکل دوستان خود را مجبور کنند تا به خصوصیتهای فردی آنها واکنش نشان دهند.

-برای آنها اسباب بازی های جداگانه تهیه کنید. در ابتدا کودکان نمی توانند وسایل مورد علاقه خود را با یکدیگر به اشتراک بگذارند. قبل از آنکه آنها مفهوم اشتراک گذاری را درک کنند هر کاری را به طور جداگانه برای آنها انجام دهید. آنها باید کمی مفهوم مالکیت را یاد بگیرند. اگر همه چیز به هر دو آنها با هم تعلق داشته باشد، فکر کردن دوقلوها به خود به عنوان افراد مجزا سخت تر است.

-سعی کنید کودکان خود را با اسم متعلق به آنها صدا بزنید نه با به کار بردن کلمه دوقلوها. زمانی که مدرسه آنها آغاز می شود در صورت لزوم اسم آنها را روی اونیفورم مدرسه حک کرده و یا اینکه برای هر کدام از آنها رنگ لباس جداگانه و دائمی در نظر بگیرید. با اینکار تشخیص دوقلوها از یکدیگر را برای معلم و سایر شاگردان راحت تر می کنید. به طور مثال آنها متوجه می شوند که سارا همیشه لباسی به رنگ زرد دارد و لباس نیلوفر همیشه قرمز رنگ است.

-برای روز تولد آنها 2 عدد کیک کوچک تهیه کنید. تمام آهنگهایی را که می خواهید برای آنها به هنگام خاموش کردن شمع بخوانید 2 بار و جداگانه بخوانید. هدایای جداگانه برای آنها بخرید و تا جادیکه امکان دارد از دوستان و اقوام خود درخواست کنید که به این شکل عمل کنند. دادن یک هدیه مشترک به آنها، در زمانی که هنوز مفهوم اشتراک گذاری را درک نکرده اند منجر به گیج شدن و نارضایتی در آنها می شود.
تجارب جداگانه
بهتر است بدانید مجزا کردن تجارب برای چند قلوها در رشد شخصیتی آنها تاثیر بسزایی دارد. اما برای انجام این کار صرف نظر از مزایایی که دارد قبل از اینکه کودکان خودشان این موضوع را بپذیرند از زور و اجبار استفاده نکنید. چنانپه تدارک پیکنیک و برنامه های تفریحی باعث ایجاد فشار مالی در خانواده می شود، از برنامه های ساده تری استفاده کنید. به طور مثال قبل از خواب یا پس از بیدار شدن از خواب صبحگاهی، یک صحبت کوتاه ویژه با هر کدام از آنها داشته باشید.

در بعضی از خانواده ها، پدر و مادر به شکل مجزا عهده دار به گردش بردن یکی از دوقلوها شده و آنها را برای تفریح در یک زمان بیرون می برد. این کار زمانی تاثیر خوب دارد که یکی از دوقلوها به همراه یکی از والدین بیرون برود و دیگری به همراه پدر یا مادر در منزل بماند.

یکی از مزایای بیرون بردن کودکان به شکل مجزا این است که تفریحات مجزا از یکدیگر به هر کدام از آنها فرصت می دهد تا مستقیما با بزرگسالان و کودکان دیگر بدون کمک دیگری تعامل برقرار کند. به ویژه در شرایطی که یکی از دوقلوها لفظی تر و جسورتر است و دوقلوی ساکت تر نیاز به زمان جداگانه ای دارد تا با صحبت کردن با شما بر خجالت خود غلبه کند. اینگونه تجارب می تواد برای رشد زبان و حس صلاحیت اجتماعی فردی مفید باشد. اگر جدا کردن تجارب برای شما مشکل بوده و یا نارضایتی دوقلوها را فراهم می کند این کار را انجام ندهید. به خاطر داشته باشید جدایی فیزیکی به تنهایی باعث شخصیت سازی در افراد نمی شود. مسئله مهم ایجاد ارتباط فردی با هر یک از دوقلوها است. از علایق و دستاوردهای هر یک از آنها استقبال کرده و با لبخند و تحسین آنها را تصدیق کنید. به نیاز های آنها توجه کنید. چنانچه آنها احساس کنند که شما آنها را به عنوان دو فرد مجزا و متفاوت از هم می بینید، آنها نیز می آموزند تا خودشان را در همان مسیر مشاهده کنند.

به آنها اجازه دهید تا خودشان باشند

دوقلوهای یکسان و نا همسان ممکن است علایق و تواناییهای بسیار مشابه به یکدیگر داشته باشند. آنها نباید از ادامه دادن به تواناییهای یک شکل مثل ورزش یا درسهایی که تمایل به خواندن و یادگیری دارند محروم شوند. تلاش کنید تا از آنها حمایت کرده و تا جائیکه امکان دارد به خواسته های آنها احترام بگذارید.

دوقلوها در یک ارتباط تنگاتنگ، نزدیک و صمیمی بی نظیری متولد می شوند. دوقلوها نسبت به نوزادانی که به تنهایی متولد می شوند بهتر می دانند که چگونه باید یک ارتباط را برای مدت زمان طولانی حفظ کرده و آن را هدایت کنند. از سوی دیگر، چالش مستقل شدن برای آنها نسبت به کودکان دیگر پیچیده تر است. در این میان والدین باید تلاش کنند تا با راه هایی هوشمندانه و زیرکانه به گونه ای به چالش های دوقلوها کمک کرده که منجر به جدایی و یا خدشه دار شدن ارتباط نزدیک آنها نشود.