لیست ثروتمندترین ایرانی ها در تبریز

لیست ثروتمندترین ایرانی ها در تبریز

در این لیست اسامی “هوشنگ فاخر، یونس ژائله، محمد رضا زنوزی، رحیم صادقیان، احد هریسچیان، رسول بیوک، پرویز بیوک، در کنار حسین صراف به چشم می خورد. حسین صراف (ضراب) پدر رضا ضراب است که به اتهام پولشویی و فساد مالی در ترکیه بازداشت شده است.

لیست ثروتمندترین ایران ها در تبریز

این میلیاردرها به عنوان “کارآفرین” نامبرده شده اند و گفته شده است: “بخش مهمی از این افراد را کسانی تشکیل می دهند که سرمایه های خود در داخل ایران برای کمک به اشتغال سرمایه گذاری کرده اند و به همین دلیل”انتشار نام و فهرست دارایی های آنان تنها جهت احترام به کارآفرینان است” و “جنبه منفی ندارد.”

محسن صدقی نسب مدیر عامل شرکت اطلس پود، محمود محبوبیان مدیر عامل شرکت صنایع شیشه آذرسهند، محمدرضا باقری مدیر عامل شرکت دونار خزر را نیز می شود به این لیست اضافه کرد.

هوشنگ فاخر

نایب رئیس اتاق تبریز دارایی های زیادی دارد. بیشتر دارایی های او کارخانه های نساجی، فرش و کاشی هستند. نام هایی مانند نساجی تبریز، سراب بافت، تبریز کف، شرکت تولید فرش دست بافت و… او برای تاسیس و اداره این کارخانجات مشکلات زیادی را از سر گذرانده است.

یونس ژائله

یونس ژائله مالک کارخانه شیرین عسل است. در طول حدود 20 سال فعالیت شرکت تحت تصدی اش توانسته است هشت هزار و 500 شغل در 15 شرکت تحت تصدی اش ایجاد کند. او در دسته محبوب ترین سرمایه داران و کارآفرینان تبریزی جایی می گیرد. در سفرهای خارجی رییس جمهور سابق به کشورهای آفریقایی و آمریکای لاتین ژائله هواپیماهای باری حاوی محصولاتش را همراه رییس جمهور برای پخش هدیه به مردم آن کشورها فرستاد.

گروه شیرین عسل طی سال های گذشته وارد تولید مواد غذایی مانند ماکارونی، آرد، روغن نباتی، رب گوجه فرنگی و… نیز شده است. شیرین عسل کارخانجاتی خارج از تبریز را هم در دست ساخت دارد. ژائله عضو هیئت مدیره خانه صنعت معدن و تجارت استان و نیز عضو هیئت مدیره ونماینده استان در خانه صنعت ومعدن است.

محمد رضا زنوزی

از محمد رضا زنوزی مطلق تا یک سال پیش به عنوان مرد ١٢هزار میلیارد تومانی نام برده می شد. مشکلات یک سال اخیر قطعا از دارایی او کاسته است. برخی دارایی های او مانند شرکت فولاد بناب در قبال معوقات به بانکی خصوصی منتقل شد و برخی دیگر از گروه های صنعتی وابسته به او تضعیف شد.

او بخش بزرگی از سهام های بانکی که در اختیار داشت را هم از دست داد. گفته می شود که وی مالکیت شرکت سرمایه گذاری گسترش فولاد تبریز، کارخانجات گروه صنعتی درپاد تبریز، گروه کارخانجات یاقوت صنعت تبریز، گروه صنعتی توانگران سهند، کارخانه بنیان دیزل تبریز، گروه صنعتی الماس تبریز، مرکز آموزش سرمایه گذاری فولاد گستر کوثر، گروه صنعتی ایران خودرو تبریز و هواپیمایی آتا ایر را نیز برعهده دارد. باشگاه فوتبال گسترش فولاد تبریز و باشگاه فوتسال گسترش فولاد تبریز هم جزو دارایی های زنوزی است.

رحیم صادقیان

حاج رحیم جامبر صادقیان با وجود کهولت سن هنوز از بازرگانان و صنعتگران تبریزی به شمار می روند که ایده های تازه ای در ذهن می پروراند. صادقیان رییس اتاق بازرگانی تبریز است. شرکت مجتمع نورد ناب آذربایجان از دارایی های اصلی اوست. او از سال گذشته سرمایه گذاری هایی در منطقه آزاد ارس را هم شروع کرده است.

حسین صراف (ضراب)

نام حسین صراف (ضراب) ابن روزها با خبر دستگیری پسرش در ترکیه سر زبان هاست. او مالک کارخانه فولاد تیکمه داش است. در سال ۱۳۸۶ طرح توجیهی ساخت کارخانه فولاد کاوه تیکمه داش در سفر استانی هیئت دولت مستقیما از طرف خود ضراب در جلسه تقدیر رئیس جمهور از کار آفرینان تبریزی به وی داده شده و در پایان جلسه دستور موافقت احمدی نژاد صادر می شود.

شرکت کشتی رانی و صنایع ماشین آلات رویال که از سوی دو فرزند حسین ضراب به نام های رضا و محمد ضراب در استانبول تاسیس شده است و در تاریخ ۲۷ اکتبر ۲۰۱۱ برای انجام خرید و فروش طلا نام این شرکت را به شرکت کشتیرانی، ماشین آلات صنعتی و صنایع معادن گرانبها تغییر داده می شود.

خانواده ضراب جدای از فعالیت در عرصه فولاد و صرافی در حوزه کشتی سازی نیز فعالند. کشتی سازی “رویال” در استانبول ترکیه متعلق به این خانواده است.

احد هریسچیان

احد هریسچیان فرزند حاج عباس جزو تاجران به نام فرش تبریز است. قریب چهل و دو سال است که در زمینه تولید و صادرات فرش فعال است. او از بنیانگذاران فرش هریس است . وی همچنین برای سومین دوره متوالی نایب رییس اتحادیه صادرکنندگان فرش تبریز انتخاب شده است.

برادران بیوک – رسول و پرویز بیوک

خیلی ها معتقدند اگر برادران بیوک همانند پدر و عمویشان با همدیگر همدل بودند، الآن به موفقیت هایی بیشتر از حال دست می یافتند. اما رسول بیوک و پرویز بیوک راه خود را از هم جدا کنند.

رسول مالک برند «آیدین» شد و پرویز برند «شونیز» را تاسیس کرد. پرویز بیوک در این باره می گوید: “بقا و توسعه مجموعه پدری که با توجه به توسعه و گسترش روزآفرین آن ایجاد دو شرکت مستقل را ضروری می ساخت از یک سو و همچنین وجود تفکرات مدیریتی و رفع موانع سلیقه ای در توسعه شرکت، من را بر آن داشت تا با تفکیک مجموعه تولیدی پدری – که در سال ۱۳۲۴ از سوی پدر و عمویمان تاسیس شد.

– به دو واحد در سال ۸۸، شرایط را برای مدیریت خود و برادرم به صورت دو مدیریت مستقل (به جای دو مدیریت همزمان) فراهم سازم تا با اتخاذ این راهکار، زمینه رشد واحد تولیدی ام بیش از گذشته امکانپذیر شود.”