لئوپرورلین چیست و چرا تجویز می شود؟

موارد مصرف و عوارض داروی لئوپرورلین

لئوپرورلین (Leuprorelin) یک آنالوگ گنادورلین با خصوصیات مشابه با آن است. تجویز طولانی مدت آن جهت مهار کردن تولید هورمون‌های جنسی گنادی در درمان نئوپلاسم‌های بدخیم پروستات و در درمان آندومتروزیز و فیبروئید رحم به کار می‌رود. همچنین قبل از جراحی رحم برای کاهش آندومتر و همچنین در درمان سرطان پستان در زنان قبل از سن یائسگی به کار می‌رود.

مکانیسم اثر لئوپرورلین

لئوپرورلین همزمان با مصرف تحریک کننده های GnRH در هیپوفیز موجب آزاد شدن گنادوتروپین ها (LH,FSH) می گردد. تجویز مداوم دارو در نهایت موجب مهار رهایش گنادوتروین ها می شود.

فارماکوکینتیک لئوپرورلین

داروی لئوپرورلین استات هنگامی که خوراکی تجویز می‌شود فعال نیست اما متعاقب تزریق زیرپوستی یا داخل عضلانی به خوبی جذب می‌شود. متعاقب تجویز غیرخوراکی، نیمه ‌عمر حذف آن حدود 3 ساعت می‌باشد.

مقدار و موارد مصرف لئوپرورلین

لئوپرورلین به صورت استات تجویز می‌گردد. در درمان سرطان پروستات پیشرفته به صورت لئوپرورلین استات تزریق زیرپوستی با دوز معمولی یک میلی‌گرم در روز تجویز می‌شود. هم‌چنین به صورت زیرپوستی و داخل عضلانی به صورت فرآورده‌های depot تجویز می‌گردد اما دوزهای تجویزی و روش مصرف در کشورهای مختلف متفاوت می‌باشد.

در انگلستان دوز75/3 mg به صورت تزریق زیرپوستی یا داخل عضلانی هر ماه تجویز می‌شود و یا دوز 25/11 mgهر 3 ماه یکبار به طریق زیرپوستی داده می‌شود.

در ایالات متحده آمریکا دوزهای تجویز شده عبارتند از mg 5/7 هرماه، mg 5/22 هر 3 ماه یکبار و یا mg30 هر 4 ماه یکبار و روش تجویز به صورت تزریق داخل عضلانی می‌باشد.

در درمان آندومتروزیز و فیبروئید رحم لئوپرورلین استات mg 75/3 به صورت ماهانه به صورت تزریق داخلی عضلانی یا زیرپوستی در یک تزریق depot منفرد تجویز می‌شود و یا Mg 25/11 را می‌توان به صورت یک depot داخل عضلانی هر 3 ماه یکبار تجویز نمود.

موارد منع مصرف لئوپرورلین

مصرف این دارو در بارداری اکیدا ممنوع است. جزء گروه X طبقه بندی می شود که منجر به نقص عضو جنین می گردد.

تداخلات دارویی لئوپرورلین

به منظور جلوگیری از تحریک بیش از حد تخمدان، از مصرف همزمان این دارو با سایر داروهای تحریک کننده تخمدان اجتناب نمائید.

آندروژن، استروژن، گلوکوکورتیکوئیدها و پروژستین به طور مستقیم بر ترشح گنادوتروپین های هیپوفیز اثر می گذارند. در طول مصرف این دارو ها تست تشخیصی انجام ندهید.

• دیگوکسین و ضد بارداری های خوراکی ممکن است غلظت گنادوتروپین ها را کاهش دهند.
• لوودوپا و اسپیرونولاکتون ممکن است به طور موقت غلظت گنادوتروپین را افزایش دهند.
• فنوتیازین ها و آنتاگونیست های دوپامین پرولاکتین را افزایش می دهند که ممکن است پاسخ به لئوپرورلین را مهار کند.

عوارض جانبی لئوپرورلین

هر دارو به موازات ایجاد اثرات درمانی مورد نظر، ممکن است سبب بروز عوارض ناخواسته نیز بشود. اگرچه کلیه این عوارض در یک فرد مشاهده نمی شود ولی در صورت بروز هر یک از عوارض زیر با پزشک معالج مشورت نمایید.

• Derm: هماتوم، عفونت موضعی، التهاب، فلبیت خفیف
• Other: بارداری چندقلو، تحریک بیش از حد تخمدان، آنافیلاکسی
• گر گرفتگی جزء عوارض شایع این دارو است و در صورت فراموشی یک مرحله مصرف آن, در زنان خونریزی رحمی رخ می دهد.

توجهات پزشکی – پرستاری در مورد لئوپرورلین

برای درمان موفق با لئوپرورلین تشخیص صحیح اهمیت دارد. باید ثابت شود که آمنوره هیپوتالاموسی یا هیپوگنادیسم ناشی از نقص در مقدار یا ترشح ضربانی GnRH است.

چگونگی پاسخ دهی بیمار را به درمان تحت نظر داشته باشید. هر بار محل تزریق وریدی را از نطر بروز عفونت کنترل نمائید.

جهت تقلید نظم ضربانی ، لئوپرورلین را با پمپ انفوزیون سرپایی تزریق نمائید. مدت هر بار تزریق را یک دقیقه و فاصله بین هر دو تزریق را روی 90 دقیقه تنظیم نمائید. محل تزریق لازم است هر 48 ساعت تغییر کند.

توجهات بیمار – خانواده حین مصرف لئوپرورلین

• ممکن است چندقلو زایی روی دهد.
• توجه داشته باشید محل تزریق و شیوه تزریق به صورت ضد عفونی شده باشد.
• در صورت بروز کهیر، اشکال در تنفس و سایر علائم بروز حساسیت به پزشک مراجعه نمائید.
• در صورت بروز علائم عفونت، هماتوم، التهاب، دل پیچه، تورم دست ها و پاها، تهوع و استفراغ، اسهال به پزشک مراجعه نمائید.
• برای تزریق دارو به پمپ لوترپالس نیاز است.

شرایط نگهداری لئوپرورلین

دارو را در دمای 15 تا 30 درجه سانتیگراد نگهداری نمائید.

بیشتر بخوانید:

پیشگیری و درمان عفونت پروستات در آقایان

درمان و کاهش علائم پروستات با کپسول تاموسین

موارد مصرف و عوارض قرص تامسولوسین (Tamsulosin)