فواید و موارد مصرف اسپیرامایسین و عوارض جانبی این دارو

از داروی اسپیرامایسین برای درمان بسیاری از انواع عفونت استفاده می شود. داروی اسپیرامایسین اغلب برای درمان توکسوپلاسموز در زنان باردار مورد استفاده قرار می گیرد. زیرا این دارو احتمال بروز عفونت را در جنین کاهش می دهد. این دارو همچنین ممکن است با تجویز پزشک برای مشکلات دیگری نیزاستفاده شود. این دارو در درمان سرماخوردگی ، آنفولانزا یا سایر عفونت های ویروسی مؤثر نیست.

موارد مصرف و مکانیزم اثر اسپیرامایسین

مکانیزم اثر اسپیرامایسین مشخص نیست اگرچه تصور می شود با مهار ساخت پروتئین،از رشد باکتری ممانعت می کند.این دارو در درجه اول باکتریو استاتیک است ولی ممکن است در غلظت های بالا اثرات باکتریوسیدی نیز بر روی گونه های حساس داشته باشد.

اسپیرامایسین با اتصال برگشت پذیر به زیر واحد 50 s ریبوزوم باکتری و مهار ساخت پروتئین در بسیاری ازباکتری های گرم مثبت وگرم منفی سبب نابودی آن ها می شود.

جذب اسپیرامایسین ناقص است، میزان جذب آن آهسته تر از اریترومایسین است و به میزان بالایی در اسید معده یونیزه می شود.
مصرف همزمان این دارو با غذا باعث می شود فراهمی زیستی آن به طور تقریبی تا 50 درصد کاهش یابد.
توزیع اسپیرامایسین به صورت وسیع در بافت های مختلف صورت می گیرد، از جفت عبور می کند و داخل شیر مادر نیز ترشح می گردد.
این دارو از سد خونی-مغزی عبور نمی کند. میزان اتصال به پروتئین این دارو پایین و حدود 10 تا 15 درصد می باشد.
اسپیرامایسین در کبد متابولیزه می شود و دارای متابولیتهای فعال می باشد.
حذف دارو به میزان بالایی صفراوی و از طریق مدفوع می باشد و درصد بسیار پایینی از دارو نیز دفع کلیوی دارد.
نیمه عمر دارو در تزریق داخل وریدی در افراد جوان حدود 4.5 تا 6 ساعت و در افراد مسن تقریبا 10 تا 13 ساعت است و نیمه عمر آن درمصرف خوراکی 8 ساعت است.

طرز مصرف اسپیرامایسین

در بالغین: ۲ تا ۳ گرم(۴ تا ۶ قرص)در روز در ۲ تا ۳ دوز منقسم به طریقهٔ خوراکی (PO)، در کودکان با وزن بیشتر از ۲۰ کیلوگرم: ۵۰ میلی گرم به ازای هر کیلوگرم وزن بدن در روز در ۲ تا ۳ دوز منقسم به طریقهٔ خوراکی (PO)