شیوه های دوست یابی/به فرزندتان روش های دوستیابی را آموزش دهید.
شاید شما هم به عنوان والدین نگران روابط فرزندتان با دوستانش باشید. بدون شک رابطه دوستی درکودکی مسیری حساس است. بچه ها به مرور خواهند آموخت که چگونه با دوستانشان رفتار کنند، چگونه موقع دعوا با یکدیگر مصالحه کنند و یا با همدیگر اوقاتشان را تقسیم کنند. اما پایین و بالاهایی که در دوستی وجود دارد گاهی اوقات برای والدین نگران کننده می شود.
ماری دابین، استاد روانشناسی در دانشگاه پزشکی ایلی نویز آمریکا می گوید: اکثر بچه ها بعضی اوقات احساساتشان جریحه دار می شود و اینجاست که دخالت های بی مورد بعضی والدین اوضاع را وخیم تر می کند.
حالا سوال اینجاست که به عنوان یک والدین نگران از کجا باید بدانیم که چه زمانی فرزندمان به ما احتیاج دارد و چه زمانی می بایست خودمان را کنار بکشیم؟ در این مقاله مجله دلگرم با توجه به گفته کارشناسان رشد کودک به بیان نکاتی کلیدی و اساسی در رابطه با والدین و فرزندان خواهد پرداخت.
شیوه های دوست یابی/ آموزش روش های دوستیابی
1. مهارتهای رفاقت و صمیمیت را به فرزندتان آموزش دهید.
کودکان دوست دارند که با دوستانشان و یا دیگر کودکان اطرافشان به راحتی و بدون دخالت بزرگترها بازی کنند. زمانیکه کودکتان رابطه شما با دوستانتان را می بیند دقیقا کپی برداری می کند و از شما آموزش می بیند پس سعی کنید در رفتار خودتان با دوستانتان دقت لازم را مبذول کنید. می توانید حس همدلی و مهربانی را به فرزندتان آموزش دهید. برای مثال اگر همسایه کناریتان مریض است و شما غذایی درست کرده اید که مناسب حال او نیز هست می توانید مقداری از غذا را به همسایه تان بدهید مطمئن باشید فرزندتان این رفتارها را الگوبرداری خواهد کرد.
2. از شیوه برخورد فرزندتان با دوستانش حتما آگاهی داشته باشید.
هوای فرزندتان را دورادور داشتن با اجبار فرزندتان به کارهای ناخواسته تفاوت زیادی دارد. به کرات دیده می شود که والدین به صورت بسیار واضح و شفاف طریقه رفتار و برخورد با دیگران را به فرزندشان آموزش می دهند.اما باید بگوییم که والدین می بایست به طور غیر ملموس روش های آداب معاشرت را به فرزندانشان آموزش دهند.اجازه دهید فرزندتان به شما نشان دهد که چه نوع رفتار و آداب معاشرتی را دوست دارد و انتخاب کدامیک برایش راحت تر است. به طور مثال اگر فرزندتان از بازی گروهی لذت می برد به او اجازه دید در گروه دوستانش شرکت کند و اگر برعکس از بازی کردن با یک یا دو نفر بیشتر لذت می برد بگذارید با همان تعداد کم دوستانش بازی کند.
3. اجازه دهید فرزندتان دوستانش را به خانه بیاورد.
اگر فرزندتان مایل است که دوستانش را به خانه دعوت کند با روی گشاده از پیشنهادش استقبال کنید و یا اینکه گاهی اوقات خودتان هم می توانید به فرزندتان پیشنهاد دهید و از او بخواهید که دوستانش را دعوت کند که شما بیشتر با آنها آشنا شوید. محیط خانه را برای فرزندتان و دوستنانش اماده کنید و هر بازی که تمایل دارند را اجازه دهید که انجام دهند.
4. زمانیکه فرزندتان با دوستانش به مشکلی برخورد کرد در حل آن مشکل کمکش کنید.
سوء تفاهم در دوستی همیشه وجود دارد. از فرزندتان بخواهید در مورد مشکل به وجود آمده با شما صحبت کند و شما قضاوت کنید که در این مرحله می بایست چه عکس العملی نشان دهد. شاید گاهی اوقات به این نتیجه برسید که ادامه این رابطه دیگر به صلاح فرزندتان نیست.
گرداوری و ترجمه:
بخش روانشناسی مجله دلگرم
www.delgarm.com
