دعای روز بیست و یکم ماه رمضان همراه با تفسیر + فایل صوتی و کلیپ
دعای روز بیست و یکم ماه رمضان
دعای روز بیست و یکم ماه مبارک رمضان به شرح زیر است:
بسم الله الرحمن الرحیم
اللَّهُمَّ اجْعَلْ لِی فِیهِ إِلَی مَرْضَاتِک دَلِیلاً وَ لاَ تَجْعَلْ لِلشَّیطَانِ فِیهِ عَلَی سَبِیلاً وَ اجْعَلِ الْجَنَّهَ لِی مَنْزِلاً وَ مَقِیلاً یا قَاضِی حَوَائِجِ الطَّالِبِین.
ای خدا در این روز مرا بسوی رضا و خشنودی خود راهنمایی کن و شیطان را بر من مسلط مگردان و بهشت را منزل و مقامم قرار ده ای برآرنده حاجات طالبان.
فایل صوتی دعای روز بیست و یکم ماه رمضان
شرح دعای روز بیست و یکم ماه رمضان
در روز بیست و یکم چنین می گوییم:
خدایا! در این روز برایم راهنمایی به سوی رضا و خشنودیت قرار ده.
بهترین دلیل و راهنما برای رسیدن به رضایت و خشنودی خداوند متعال، خود اوست؛ معبودی که در همه ی زمینه ها وسایل هدایت را فراهم آورده است.
بزرگ ترین موهبتی که خداوند به بندگانش عنایت فرمود، عقل و فطرت است. عقل، دلیل و حجت درونی است که راهبری انسان را بر عهده دارد تا از ضلالت ها و گمراهی ها نجات یابد.
البته به این بسنده نشده و خداوند از ابتدای خلقت بشریت تا کنون صد و بیست و چهار هزار پیامبر را به سوی آدمیان فرستاده است.
پروردگار آن جا که به خلقت انسان مباهات کرده و او را اشرف کاینات قرار داده است، اتمام حجت می کند و محبّت و عشق خود را به اثبات می رساند تا انسان به بالاترین مراحل و مدارج، که مقام رضوان و رضایت پروردگار است، دست یابد.
هرگاه انسان خدا را فراموش کند و به گناه دچار شود، در موقع مناسب چراغ هدایت روشن می شود، علامت می دهد و صراط مستقیم را می نمایاند تا آدمی به بیراهه نرود و بیش از این در منجلاب گناه و معصیت غوطه ور نشود.
رسول اکرم صلی الله علیه و آله وسلم درباره ی هدایت و دوری از گناه می فرماید: خدا رحمت کند کسی را که بداند از کجا آمده است، در کجا به سر می برد و به کدام سوی گام بر می دارد؟
در فرهنگ سرخ تشیع، راه های هدایت به سوی رضایت الهی فراوان و معین است. پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله وسلم با اشاره به یکی از موارد جلب رضایت الهی می فرمایند:
رضایت فاطمه علیهاالسلام، رضایت خداست. او دلیل و حجتی به سوی خداست. فاطمه، کمال و تعالی است؛ زیرا او پلی بین رسالت و ولایت است. فرزند رسول اللّه صلی الله علیه و آله وسلم و همسر علی و مادر حسن و حسین و زینب و ام کلثوم است. مدافع حریم ولایت است.
در یکی از روزها وقتی پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله وسلم به خانه ی فاطمه علیهاالسلام وارد شد، پرده ای تازه و طلای زینتی، در خانه ی دخترش دید. او که در این مواقع همیشه کنار فاطمه می نشست و سخن می گفت، این بار با شتاب و بی هیچ سخنی از در بیرون آمد.
حضرت زهرا علیهاالسلام متوجه حالت پدر شد. بنابراین پرده را به همراه زینت آلات به خدمت پیامبر صلی الله علیه و آله وسلم فرستاد. وقتی پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله وسلم این اشیا را تحویل گرفتند، فرمودند: پدرش فدای او باد!
آری این گونه بود که فاطمه علیهاالسلام رضایت خدا را در رضایت پیامبر او می دانست. اکنون ما می توانیم با درنگ در تاریخ پر درد و رنج زندگی پیامبر اکرم صلی الله علیه و آله وسلم و اهل بیت او علیهم السلام و تأسی و پیروی از روش آنان، راه رضوان و رضایت الهی را دریابیم؛
زیرا ایشان شعله های فروزان هدایت و نشانه های تقوا و رستگاری اند و به عنوان چراغ هدایت و کشتی نجات معرفی شده اند. در همین زمینه در روایت وارد شده است:
مَثَل اهل بیت من، مانند مَثَل کشتی نوح علیه السلام است، هرکس به آن سوار شود، نجات پیدا می کند و هرکس از آن سرپیچی کند و سوار نشود، غرق خواهد شد.
تفسیر دعای روز بیست و یکم ماه رمضان
در فراز دوم از دعای این روز مبارک عاجزانه می خواهیم که:
خدایا! در این روز، شیطان را بر من مسلط نکن.
شیطان، موجود مکّاری است که با ظاهری آراسته و باطنی خطرناک در دل ها رسوخ می کند و بر گُرده ها سوار می شود؛ مار خوش خط وخالی است که نیشش از ره کینه است.
در آیات قرآن کریم چنین آمده که شیطان به عزت خداوند قسم یاد کرده است، انسان را گمراه کند، دام های او رنگارنگ و گسترده است. ابلیس با تزویر و دورویی خانه ی دل را به ناراستی ها می آلاید.
بنابراین باید در برابر اغواگری شیطان به پا خاست و راه نفوذ او را بست و خانه ی دل را از وجود وسوسه هایش خالی کرد. باید از نفس و خواهش های او پیروی نکرد بلکه قوای عقل را در برابر وی به مقابله فرا خواند.
اگر کسی شیطان را دوست خود قرار دهد، با ضرر عظیمی مواجه شده و عمرش تباه می گردد. هرکس به خدا نزدیک تر است، خطر هجوم شیطان به او بیشتر خواهد بود. تنها گروهی که از اغواگری و وسوسه های او در امان اند، «مخلَصین» می باشند.
آنان کسانی هستند که پس از تعلیم و تربیت و مبارزه با نفس، به مرحله ی عالی ایمان و عمل رسیده اند و در برابر وسوسه های شیطان و هر وسوسه گری نفوذناپذیر هستند. قرآن درباره ی وسوسه های شیطان آورده است:
گفت پروردگارا! به خاطر این که مرا گمراه ساختی، من نعمت های مادی را در زمین در نظر آنان زینت می دهم و همگی را گمراه خواهم ساخت، مگر بندگان مخلصت را.
در فراز دوم از دعای امروز، از خداوند تقاضا می کنیم که شیطان را بر ما مسلّط نگرداند. امام صادق علیه السلام درباره ی «شیطان» می فرماید:
شیطان از جنّ بوده و در میان ملایکه حضور داشته است، به گونه ای که ملایکه او را از خود می دانستند، ولی خدا می دانست که او از ملایکه نیست و در فرمان سجده برای آدم علیه السلام او رسوا شد و به مناسبت دوری از خیر و رحمت الهی «شیطان» نامیده شد.
امّا پرسش این است که چرا خداوند، شیطان را خلق کرد؟! پاسخ این است که حکمت الهی، اقتضا می کند که در عالم، تنافی و تضاد و کمال و نقص و فقدان وجود داشته باشد.
اگر شر و فساد، درد و رنج و فقدان و نقص نبود، برای خیر، صحت، راحت، وجدان، کمال و قدرت، مفهومی قابل تصور نبود. اگر شقاوت نبود، سعادت معنا پیدا نمی کرد.
اگر معصیت نبود، طاعتی هم نبود. اگر دنیا وجود نداشت، آخرتی هم به وجود نمی آمد. بدین ترتیب امر به خوبی ها معنا نداشت و رسالت به پیامبران بیهوده می نمود.
بنابراین وجود شیطان، به عنوان انگیزه ای بر شر و معصیت، لازمه ی نظام عالم انسانی است و این انسان ها هستند که با میل و اراده ی خود در راه او گام بر می دارند.
خداوند متعال، درباره ی تسلط شیطان می فرماید: بر بندگان من تسلط نخواهی یافت، مگر گمراهانی که از تو پیروی می کنند.
یعنی در واقع تو نیستی که می توانی مردم را گمراه کنی، بلکه این انسان های منحرفند که با میل و اراده ی خویش، دعوت تو را اجابت می کنند و پشت سر تو گام برمی دارند.
می گویند کسی شیطان را در خواب دید که زنجیرهای زیادی بر دوش می کشد و با عجله از جلوی خانه او حرکت می کند، پرسید: «ای شیطان این زنجیرها برای چیست؟»
گفت: «این ها برای به دام انداختن افراد مورد نظر من است.» پرسید: «می بینم که این زنجیرها متعدد هستند و قوی و ضعیف و کلفت و نازک در بین آن ها وجود دارد.»
گفت: «آری، هرکدام از این ها مربوط به کسی است، یک یک افراد را شمرد، این زنجیر مال فلان عابد، آن یکی مال فلان مقام» تا این که گفت: «بدبختی من این است که گاهی به وسیله ی این زنجیرهای محکم نیز نمی توانم بعضی از افراد را به دام بیندازم؛
زیرا از من می گریزند و زنجیرها را پاره می کنند.» پرسید: «زنجیر من در بین این ها کدام است»؟ شیطان با خنده جواب داد: «ای آقا! شما که احتیاج به زنجیر ندارید!!»
در فراز دوم، امام صادق علیه السلام درباره ی فریب شیطان و وسوسه های او می فرماید: ابلیس گفت: من بر پنج گروه، راه فریب ندارم، ولی بقیه ی مردم در اختیار من هستند.
آن پنج گروه عبارتند از: اول _ کسی که از روی نیت راستین، خود را وابسته به خدا می داند و در همه ی امور بر او توکل کرده است. دوّم _ کسی که در طول شبانه روز، خداوند را زیاد تسبیح می کند. سوم _ کسی که آن چه بر خود می پسندد، بر برادر دینی خود نیز همان را می پسندد.
چهارم _ کسی که بر مصیبتی که هنوز نیامده، جزع و ناله نمی کند. پنجم _ کسی که بر آن چه خداوند تقسیم نموده، راضی است و غصّه ی روزی را نمی خورد.
متن دعای روز بیست و یکم ماه رمضان
در فراز آخر از دعای امروز از خداوند درخواست می کنیم که:
خدایا! در این روز، بهشت را برای من منزل و جایگاه قرار بده، ای برآورنده ی حاجت های طالبان.
اجر و مزد مبارزه با شیطان و حرکت در مسیر رضای خداوند، منزل و جایگاه بهشتی است. امیرالمؤمنین علیه السلام در همین باره می فرماید: فقط کسانی از بهشت عبور می کنند که با نفس خود مبارزه کنند.
آری، بهشت، موعود و میعادگاه نیکان و ابرار است و برخاسته از خوبی ها و شایستگی ها است. همان جایی که دارالقرآن و خانه ی «عدن» است.
به نظر می آید که تعبیر و نام گذاری آن به «جنّت» برای تشبیه به جنّات و باغ های دنیاست تا تفهیم آن برای زمینیان آسان شود وگرنه جنّات آخرت با باغ های دنیا قابل قیاس نیست.
قرآن کریم در سوره ی محمد آیه ۱۱۵، بهشت را چنین توصیف می کند: وصف بهشتی که به پرهیزگاران وعده داده شده چنین است: در آن نهرهایی است از آب تغییرناپذیر، و نهرهایی است از شیری که طعم آن تغییر نیافته است،
و نهرهایی از خَمر که برای نوشندگان لذّت است و نهرهایی از عسل صاف شده و برای آن هاست در آن جنت از همه ی میوه ها و بخشش از پروردگارشان.
در مورد وسعت بهشت آمده است که به اندازه ی وسعت آسمان ها و زمین است، امّا بین نعمت و لذت دنیا و آخرت فرق بسیار است؛ زیرا نعمت های دنیا، فانی و زودگذر است، ولی نعمت آخرت ابدی و بدون نقصان و تغییر.
«بهشت»، منزل و جایگاه ابدی است، ولی منزل و پناهگاه دنیا، موقت و ناپایدار است و با همه ی مشکلاتی که در راه ساختن آن تحمل می شود، گذشت زمان آن را کهنه و فرسوده می کند.
عُمر دنیا، برای انسان به منزله ی درنگ کوتاهی است که مسافری در بین راه برای نوشیدن چای و رفع خستگی دَمی می آساید و سپس به حرکت ادامه می دهد.
گویند روزی هارون الرشید برای امام موسی بن جعفر علیه السلام که در زندان به سر می برد، کنیز بسیار زیبایی فرستاد تا امام علیه السلام را از عبادت باز دارد و ایشان را در تنگنا قرار دهد.
آن حضرت فرمود: من به این گونه چیزها احتیاجی ندارم و او را رد کرد. این بار، هارون غضبناک شد و او را به زور تحمیل کرد. پس از مدتی برای بررسی اوضاع آن کنیز و امام علیه السلام مأموری را به زندان فرستاد.
فرستاده ی هارون با شگفتی بسیار، صحنه ای غیرمنتظره مشاهده کرد. آن کنیز را در حال سجده و راز و نیاز دید که با خود کلمه «قُدُّوس سُبحانکَ سُبحانَکَ» را تکرار می کرد.
وقتی این مطلب به گوش هارون الرشید رسید، گفت: «به خدا! موسی بن جعفر این کنیز را سحر و جادو کرده است.» بالاخره وقتی به فرمان هارون، کنیز را نزد او آوردند و از حال او جویا شدند،
چنین ابراز داشت: «وقتی خدمت آن حضرت رسیدم، در حال نماز بود و شبانه روزش را به نماز و عبادت می گذراند. به ایشان عرض کردم: آیا حاجتی دارید که من انجام دهم؟
فرمود: من به شما نیازی ندارم، در حالی که خداوند بهترین نعمت ها را به من عطا فرموده است. با اشاره ی آن حضرت باغ بسیار بزرگ و زیبایی را در مقابل خود دیدم، آن چنان که در وصف نمی گنجید و مرا مبهوت کرده بود.
زیبایی چهره و لباس های حریر سبز و تزیینات درّ و یاقوت و دیگر نعمت های بهشتی بود که مرا به سجده وا داشت، تا این که مأمور مرا صدا زد و اکنون خودم را در مقابل شما می بینم.»
هارون با تندی گفت: «شاید این ها را که گفتی در خواب دیده ای؟» کنیز در جواب گفت: «همه ی آن چه گفتم، در بیداری بوده است و تردیدی ندارم!» پس از این گفتار دوباره به نماز ایستاد و هم چنان عبادت می کرد.
در همین حالات بود تا این که پیش از موسی بن جعفر علیه السلام فوت کرد و دار فانی را وداع گفت. به راستی عظمت و جلال ائمه معصومین علیهم السلام و سیطره و قدرت ایشان، انسان را متحیر و مبهوت می کند.
حضرت موسی بن جعفر علیه السلام سالیان متمادی در زندان بغداد زیر شکنجه بود ولی در برابر زورگویان سر تسلیم فرود نیاورد و سرانجام جان به جان آفرین تسلیم کرد.
نکته قابل توجه این است که امام علیه السلام آن همه زیبایی و طراوت را از حورالعین و نعمت های بهشتی می بیند، امّا نسبت به آن ها نیز کششی ندارد؛ زیرا خداوند متعال را زیباتر و برتر از هرچیز دیگر می داند.
