نکاتی در رابطه با آرتروز مختص افرادی که اطلاع ندارند!!
نکاتی در رابطه با آرتروز مختص افرادی که اطلاع ندارند!!
آرتروز شایع ترین شکل ورم مفاصل بوده و میلیونها نفر در سراسر جهان را تحت تاثیر قرار داده است. آرتروز زمانی رخ میدهد که غضروف بالا و پایین استخوان شما از بین میرود. هرچند آرتروز میتواند به هریک از مفاصل بدن آسیب برساند، اما بیشتر اوقات این بیماری دستها، گردن، پشت، زانوها و لگن را تحت تاثیر قرار میدهد. در گذر زمان آرتروز شدیدتر شده و شفایی هم برایش وجودندارد، بااینحال درمان آرتروز میتواند فرآیند پیشرفت بیماری و درد ناشی از بیماری را کم کرده و همچنین عملکرد مفاصل را بهبود میبخشد.
دلایل ابتلا به آرتروز
چندین فاکتور وجود دارد که میتوانند خطر ابتلا به آرتروز را افزایش دهند، این عوامل شامل:
افزایش سن. خطر ابتلا به آرتروز با افزایش سن افزایش مییابد.جنسیت. زنان بیشتر از مردان در خطر ابتلا به این بیماری قرار دارند.وراثت. بعضی از افراد بصورت مادرزاد دچار مشکلات استخوانی هستند، که خطر ابتلای آنها به آرتروز را افزایش میدهد.آسیب دیدن مفاصل. زمانیکه مفاصل هنگام ورزش و یا سایر تصادفات آسیب میبینند، خطر ابتلای مفصل آسیب دیده به آرتروز افزایش مییابد.چاقی. حمل وزن بیشتر توسط بدن باعث فشار بیش از حد بر مفاصل میشود.مشاغل خاص. اگر شغل افراد از نوعی است که فشار مداوم برروی مفاصل میشود، خطر ابتلای شما به آرتروز افزایش مییابد.سایر بیماریها. ابتلا به دیابت، کم کاری تیروئید، نقرس یا بیماری پاژه خطر ابتلا به آرتروز را افزایش میدهد.
عوارض ابتلا به آرتروز
آرتروز از انواع بیماری مزمن بوده که با گذر زمان شدیدتر میشود. درد و خشکی مفاصل ممکن است آنقدر شدید شود که انجام وظایف روزانه را سخت کرده و یا ناممکن سازد. در موارد شدید آرتروز پزشکان ممکن است با جراحی تعویض مفصل بیماری را بهبود بخشند.
درمان آرتروز
هرچند درمان کامل و شفادهندهای برای آرتروز هنوز کشف نشده، اما با انجام بعضی از درمانها میتوان درد را کاهش داده و انعطاف و حرکت را به مفاصل برگرداند، این درمانها شامل:
درمان دارویی:
برای درمان درد آرتروز میتوان از داروهای زیر استفاده کرد:
استامینوفن. استامینوفن میتواند درد را کاهش دهد اما تاثیری برروی التهاب و ورم ندارد. مصرف بیش از حد استامینوفن میتواند باعث آسیب رساندن به کبد شود.داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی (NSAIDs ). این داروها میتوانند درد و التهاب را تا حدودی کاهش دهند، این داروها شامل ایبوپروفن، ناپروکسن و … میشوند. این داروها ممکن است باعث ناراحتی معده، مشکلات قلبی، احساس صدا درگوش، مشکلات قلبی، خونریزی و مشکلات کبد و کلیه شوند. مصرف این داروها در افراد مسن میتواند خطرناک تر باشد.داروهای مخدردار. در موارد شدید بیماری، ممکن است داروهای مخدر دار تجویز شوند.
آرتروز چیست و علائم اصلی آن کدام است؟
آرتروز بیماری غضروف مفصلی است که در نتیجه سایش غضروفها، استخوان بهتدریج واکنش نشان داده و با درد شدید بهخصوص در ناحیه مفاصل ستون فقرات، رانها، زانوها و انگشتان بروز میکند. این بیماری با علائمی مثل درد، خشکی محدود و کوتاهمدت مفاصل و حتی بدشکلی استخوانها خود را نشان میدهد. آرتروز گاهی در یک طرف بدن دیده میشود و در اغلب موارد به یک مفصل یا یک نوع مفصل محدود میشود.
آیا دچار شدن به مشکل آرتروز با افزایش سن طبیعی و قطعی است؟ یعنی اینکه همه ما با رسیدن به مرحله سالمندی الزاما دچار آرتروز خواهیم شد؟
خیر. ابتلا به آرتروز نباید امری قطعی و طبیعی تلقی شود. همه افراد باید با مشاهده اولین علائم آرتروز مثل درد مفاصل و افزایش آن حین حرکت، تورم، احساس صدا در مفصل، خشکی کوتاه مدت مفاصل بعد از بیدار شدن از خواب که کمتر از ده دقیقه طول میکشد، بدشکلی مفاصل و دردهای قبل از خواب مفاصل به پزشک متخصص مراجعه کنند. خوشبختانه با پیشرفتهای علمی جدید میتوان با آرتروز مقابله کرد و سرعت پیشرفت آن را کاهش داد. مهم این است که آرتروز بهموقع و زودهنگام تشخیص داده شود.از این گذشته آرتروز صرفا به سن و سال افراد مربوط نمیشود، بلکه این بیماری بیش از هر چیزی به عوامل ژنتیک، سبک زندگی و شغل افراد بستگی دارد.
پس در واقع این بیماری مختص افراد سالمند نیست؟
بدون شک ابتلا به آرتروز با افزایش سن یعنی بعد از 40 یا 50 سالگی شایعتر است. اما این مشکل بهندرت در جوانان هم دیده میشود. به این ترتیب که امکان دارد جوان 18 سالهای به آرتروز گردن مبتلا شود. مشکل اینجاست که آرتروز در بیماران سالمند با سرعت بیشتری پیشرفت میکند. اما در سنین جوانی شانس ترمیم و بهبود غضروفهای آسیبدیده بالاست. در حالی که بدن افراد سالمند قدرت کافی برای ترمیم و احیای بافتهای آسیبدیده را ندارد.
علاوه بر سالمندان چه افراد دیگری بیشتر در معرض این بیماری قرار دارند؟
خانمها بیشتر از آقایان به آرتروز مبتلا میشوند. به نظر میرسد افرادی که دچار اضافه وزن و چاقی هستند نیز بیشتر در معرض خطر قرار دارند. چون هر کیلوگرم وزن اضافه از نظر فیزیکی فشار زیادی به زانوها وارد میکند. آرتروز افرادی که دارای سابقه خانوادگی این بیماری هستند و همچنین ورزشکاران حرفهای را نیز بیشتر تهدید میکند.
این باور وجود دارد که ورزش برای مبتلایان به آرتروز مضر است. آیا آرتروز مانعی برای ورزش کردن محسوب میشود؟
خیر. استراحت مفصل مبتلا، صرفا در زمان هجوم التهاب یعنی زمان درد شدید و تجمع مایع در کپسول مفصل که مدت زیادی طول نمیکشد، الزامی است. به محض فروکش کردن التهاب، بیمار باید بدون فشار آوردن به خود تحرک بدنی را از سر بگیرد. حرکت مفاصل باعث حمل عناصر مغذی لازم به غضروفها و تسریع ترمیم بافتها میشود.
بنابراین داشتن فعالیت جسمی منظم حتی با میزان کمی درد برای بیمار مفید خواهد بود. این کار باعث حفظ قدرت عضلات و لیگامنتهای مجاور مفصل مبتلا و تقویت آن میشود. البته منظورمان ورزشهایی مثل فوتبال نیست. بهتر است با متخصص طب ورزشی مشورت شود تا متناسب با شرایط بدنی و پیشرفت بیماری ورزش مناسب را معرفی کند، اما در حالت کلی براساس مفصل درگیر ورزشهایی مثل پیادهروی، شنا، تاییچی و یوگا برای افراد مبتلا به بیماری آتروز مفید است.
چگونه میشود از ابتلا به آرتروز پیشگیری کرد؟
بهترین روش همان پیشگیری است. هماکنون علل دقیق ابتلا به آرتروز چندان شناخته شده نیست، اما بهخوبی میدانیم عواملی مثل سن، مسائل ژنتیک، اضافه وزن، بیتحرکی و خانهنشینی، صدمات مفصلی قدیمی، ضربات و فشارهای مداوم و مکرر به مفاصل، ورزشهای سنگین و … در ابتلا به این بیماری نقش مهمی دارد.
در نتیجه میتوان با مقابله با برخی عوامل خطرساز ابتلا به این بیماری را به تعویق انداخت یا با آن مقابله کرد. با وجود اینکه نمیتوان حاشیه امن کاملی ایجاد کرد، اما میتوان به عنوان مثال با کاهش وزن، حفظ تناسب اندام، داشتن فعالیتهای بدنی منظم و مناسب، ممانعت از انجام ورزشهای سنگین غیرحرفهای که فشار زیادی به مفاصل آورده و باعث ساییدگی غضروفها میشود تا حدودی از ابتلا به مشکل آرتروز پیشگیری کرد.
روشهای درمان و تسکین آرتروز چیست؟
روشهای موثری برای مقابله و تسکین درد ناشی از آرتروز وجود دارد. داروهای اصلی شامل داروهای مسکن و داروهای ضدالتهاب غیراستروئیدی است. مصرف داروهای مسکن بهخصوص پاراستامول (داروهای گروه استامینوفن) در تسکین دردهای آتروز موثر است. پمادها و ژلهای مسکنی نیز وجود دارد
که به طور موضعی قابل استفاده است. این پمادها باعث تسکین درد ناشی از تاندونها و لیگامنتهای مجاور مفاصل میشود. در برخی موارد از تزریق موضعی ترکیبات کورتون بهطور محدود در سال نیز استفاده میشود.قرار دادن کمپرس گرم روی مناطق دردناک باعث تسکین و کاهش درد میشود. در صورت بروز علائم دردناک داروهای ضدآرتروز برای محافظت از غضروفها تجویز میشود. اگر شدت تخریب غضروفی تا حدی باشد که امیدی به ترمیم آن وجود نداشته باشد
یا تغییر شکل قابل توجه مفصل بهخصوص مفصل زانو و ران به همراه درد شدید باعث سلب آرامش بیمار شود در این صورت با در نظر گرفتن شرایط بیمار امکان نیاز به عمل جراحی توسط جراح ارتوپد خواهد بود. توجه داشته باشید تاکنون هیچ تحقیق علمی اثرات موثر مصرف داروهای مکمل یا همان غضروفسازها را به اثبات نرسانده است. اما برخی افراد بعد از مصرف این مکملها ابراز رضایتمندی و بهبود داشتهاند.
گردآوری: مجله ی اینترنتی دلگرم