متن های مدیحه گلچین شده به مناسبت ولادت امام علی النقی الهادی (ع)

متن مولودی ولادت امام علی النقی الهادی

متن مدیحه ولادت حضرت امام هادی (علیه السلام)

بالاتری ز مدح و ثنا أیها النقی

ابن الرضای دوم ما أیها النقی

با حبّ تو عبادت ما عین بندگی‌ست

هادی آل فاطمه یا أیها النقی

دارم “ولی”شناسی خود را ز نور تو

مولای من ولیِ خدا أیها النقی

با آن نقاوت نقوی یک نگاه کن

پاکیزه کن وجود مرا أیها النقی

با صد امید همچو گدایان سامرا

پر می‌کشیم سوی شما أیها النقی

بخشنده‌تر ز حاتم طائی تویی تویی

مسکین‌ترم ز هر چه گدا أیها النقی

من هر چه خواستم تو عنایت نموده‌ای

یک حاجتم نگشته روا أیها النقی

گردد جوانی‌ام همه ترویج مکتبت

جانم شود فدای تو یا أیها النقی

باید برای غربت تو بی‌امان گریست

با ناله‌های حضرت صاحب زمان گریست

شرمنده از قدوم تو چشمان جاده بود

دشمن سواره آمد و پایت پیاده بود

آن ناخن شکسته و آن کاروان‌سرا

توهین به ساحت تو برایش چه ساده بود

بارانی است از غم تو چشم سامرا

با دیدن تو اشک ملک بی‌اراده بود

وقتی که آسمان ز غمت سینه‌چاک شد

دیدی که عرش سر روی زانو نهاده بود

زهر ستم چه با جگر پاره‌پاره کرد

دیگر نفس … نفس … به شماره فتاده بود

شکر خدا که دشمن تو خیزران نداشت

هر چند دل، شکسته از آن بزم باده بود

آقا بیا و با دل غرق به خون بخوان

از آن سه‌ساله که پدر از دست داده بود

جانش رسید بر لبش از ضربه‌های چوب

وقتی کنار طشت طلا ایستاده بود

آرام قلب خسته اش از دست رفته بود

چشم به خون نشسته‌اش از دست رفته بود

شاعر : یوسف رحیمی

بیشتر بخوانید::

ولادت امام هادی (ع) در تقویم سال ۹۸ چه روزی است ؟

آهنگ مولودی شاد به مناسبت ولادت امام هادی (ع) با مداحی حنیف طاهری

متن مولودی میلاد حضرت امام هادی (علیه السلام)

اگر رزق من سامرایی نمی شد

نصیبم مقام گدایی نمی شد

اگر قابلیت نمی داشت قلبم

ز چشم کریمت عطایی نمی شد

به اذن تو سجاده را پهن کردم

لب من که وا به دعایی نمی شد

یقینا اگر مادر تو نمی خواست

دل من برایت هوایی نمی شد

اگر که ضریح تو جلوه نمی کرد

ز باغ جنان رونمایی نمی شد

شبیه جهنم جهان بود اگر که

به نور رخت روشنایی نمی شد

تو در جامعه شرح توحید دادی

که بی جامعه دل خدایی نمی شد

اگر آن زیارت نمی ماند از تو

دل عارفی کبریایی نمی شد

و هر سالکی سیر کامل نمی کرد

اگر از تو این رهگشایی نمی شد

کلیمانه مداحی خویش کردی

تو را بهتر از این ثنایی نمی شد

شما مهبط نور وحی الهید

بشر بی شما رهنمایی نمی شد

شما معدن رحمت و گنج علمید

نبودید، دنیا که جایی نمی شد

چو ویرانه می شد، لجن زار می شد

یقین غیر ظلمت سرایی نمی شد

شما باب ایمان و سر خدایید

خدا می شدید حق چو آیینه می شد

نبودید اگر که پناه خلائق

از این تنگناها رهایی، نمی شد

اگر در سقیفه خیانت نمی شد

به فرزند زهرا جفایی نمی شد

نمی شد تعارف به او جامی اصلا

در آنجا چنین ماجرایی نمی شد

خدایا چه می شد که از زهر، قلبش

جوادی نمی شد، رضایی نمی شد

به دنبال مرکب پیاده نمی رفت

اسیر مسیر بلایی نمی شد

چنین که شده زخم پاهایش، ای کاش

دگر دختری پاحنایی نمی شد

دل شب پی ناقه ای در بیابان

ز سیلی شکسته صدایی نمی شد

دگر آبروی رقیه نمی رفت

اگر احتیاجش عصایی نمی شد

ائمه اگر به شهادت رسیدند

یکی مثل آن کربلایی نمی شد

همه لااقل یک کفن داشتند و

تنی دفن با بوریایی نمی شد

دگر پیکری زیر پایی نمی ماند

سری قاری نیزه هایی نمی شد

شاعر : رضا رسول زاده

بیشتر بخوانید::

دانلود ۱۳ مولودی گلچین شده ولادت امام هادی با صدای میثم مطیعی

دانلود ۳۱ مدیحه گلچین شده به مناسبت ولادت امام هادی (علی النقی)

شعر مولودی حضرت امام هادی (علیه السلام)

ای گنج معرفت به دل سامرا سلام

ابن الجواد حضرت ابن الرضا سلام

ای چون پدر مطهر و معصوم و متقی

ای آسمان علم خدا ایهاالنقی

خورشید از تشعشع نورت منوّر است

ماه فلک به یُمن حضورت منوّر است

در قول و حکم و فعل تو انصاف جاری است

باغ کرامت تو همیشه بهاری است

گنجینه های علم الهی است در دلت

حظِّ حضور می برم امشب ز محفلت

نطقت اگر نبود هدایت نداشتیم

راهی به آسمان امامت نداشتیم

با نور تو درست شده اعتقادمان

دادی طریق عرضهء حاجات یادمان

فهمانده ای به ما ادب و احترام را

طرز چگونه حرف زدن با امام را

فهمانده ای که شآن رفیع امام چیست

ظرفیت پذیرش فیض مدام چیست

لطفت اگر نبود مقرب نمی شدیم

در محضر ائمه مودّب نمی شدیم

توحید حق به نام شما آب خورده است

خضر از وجود جام شما آب خورده است

رکن خداشناسی و درهای رحمتید

فرزندهای نور و پسرهای رحمتید

جز اهل بیت بحر کرم، اصل خیر کیست؟

در این جهان بگو که چهار فصل خیر کیست؟

هر کس که باطنا” به خدا وصل می شود

با رحمت نگاه شما وصل می شود

کفر است اگر به غیر شما رو زند کسی

عشق است اگر کنار تو زانو زند کسی

ای سرو سربلند سحرهای سامرا

باز است بر گدای تو درهای سامرا

ما سائلیم و جای دگر سر نمی زنیم

جز خانه شما در دیگر نمی زنیم

ما آب و نان به دست شما صرف کرده ایم

شاهان شما، تمامی ما نیز بَرده ایم

امشب میان عشق شما سیر می کنم

از چشم پاکتان طلب خیر می کنم

ما را از آن دو چشم شریفت نگاه کن

یا هادی الائمه مرا سر به راه کن

آقا تلاش کردم و این دل ادب نشد

آماده رسیدن ماه رجب نشد

باقیِّ عمر را نگرانم چه می شود

آماده نیستم رمضانم چه می شود

آقا به قلب غمزده فیضی افاضه کن

فکری برای برکت این سال تازه کن

آغاز سال من نظری کن به حال من

بی ارزشم ولی نشوی بی خیال من

خیر مرا ندیده کسی، خیره سر شدم

در آخر خَطَم به تو محتاج تر شدم

امشب ولی به عشق هوایت رسیده ام

امشب به قصد گریه برایت رسیده ام

آقا شنیده ام که غمت بی شمار بود

دور از مدینه بودی و دل بی قرار بود

آقا چه ها که از متوکل کشیده ای

پای پیاده در دل صحرا دویده ای

خسته شدی عرق به جبینت نشسته بود

پایت برهنه، ناخن آن هم شکسته بود

گاهی تو را به بزم حرامی کشانده اند

گاهی تو را میان خرابه نشانده اند

جا داده اند بین فقیران چرا تورا؟

بردند بین حلقه شیران چرا تو را؟

شیران که در برابرتان سر گذاشتند

بی اذن تو سر از کف پا بر نداشتند

آنان که بر امام ارادت نداشتند

قاتل برای کشتن تو می گماشتند

هر چند زهر غم جگرت را کباب کرد

قلب مقدس پسرت را کباب کرد

سر را به روی پای حسن می گذاشتی

بهر خودت حنوط و کفن می گذاشتی

می سوخت پیکر تو ولی خانه ات نسوخت

در بین شعله دامن دُردانه ات نسوخت

در کربلای جدّ شما غم چکار کرد

طفلی نفس بریده از آتش فرار کرد

آن خیمه ای که گیسوی حورش طناب بود

می سوخت بین آتش و در التهاب بود

امشب دلم شکسته و فریاد می زنم

با محتشم نشسته و فریاد می زنم

ای کشته فتاده به هامون حسین من

ای صد دست و پا زده در خون حسین من

ای شاه کم سپاه که با خیل اشک و آه

افتاده ای به زیر سنان بین قتلگاه

جایت کم است پیکر خود را تکان نده

مادر رسیده، تشنه لب اینگونه جان نده

شاعر : مجتبی شکریان

بیشتر بخوانید::

۲۸ مولودی گلچین شده شاد ولادت امام هادی با نوای مداحان مشهور

دانلود مولودی و مدیحه ولادت امام علی النقی (امام هادی)

شعر در مدح تولد حضرت امام هادی (علیه السلام)

رود از راز و نیاز تو حکایت می‌کرد

نور را عمق نگاه تو هدایت می‌کرد

ماه اگر ذکر به لب گِرد زمین می‌چرخید

صورت ماهِ تو را داشت زیارت می‌کرد

دهمین بار هوالحق متجلی شده بود

چارمین بار علی بود امامت می‌کرد

درد را نسخه‌ی خال تو شفا می‌ بخشید

عاشقان را دل نرم تو شفاعت می‌کرد

“و بِکُم عَـلَّمَنا الله” تو می‌خواندی و … آه!

آه از آن شهر که بی قبله عبادت می‌کرد

جامعه حرف دلت را که به خود باخته بود

“طلب از گمشدگان لب دریا می‌کرد”

متوکل به تماشای شرابت آورد

به دل مست تو از بس که حسادت می‌ کرد

و نفهمید که مستی اثری بود که داشت

با طلوع تو به هر ذره سرایت می‌کرد

“از صدای سخن عشق ندیدم خوشتر”

وقتی از پنجره‌ ی شعر صدایت می‌کرد

کوه هر صبح به صبر تو سلامی می‌ داد

ماه هر شب به رخت عرض ارادت می‌کرد

ری پُر از عطر سخن‌ های تو می‌ شد وقتی

سید عارف ری، از تو روایت می‌ کرد

شاه بخشنده ! نرو ، بی تو فقیران چه کنند؟

سامرا داشت به دستان تو عادت می‌کرد

شاعر : قاسم صرافان

بیشتر بخوانید::

جدیدترین پیام تبریک ولادت امام هادی (ع)

پیام تبریک ولادت امام علی النقی الهادی علیه السلام

شعر مولودی و مدیحه حضرت امام هادی (علیه السلام)

تمام اهل نظر بر تو التجا بکنند

به نام پاک نقی خاک را طلا بکنند

هنوز بردن نامت کمال بی‌ادبی است

به لفظ “حضرت آقا” تو را صدا بکنند

فرشته‌ها همه هنگام سجده حیرانند

که رو به قبله و یا رو به سامرا بکنند

چقدر روی دلت زخم کهنه بسیار است

به زهر زخم دلت را چرا دوا بکنند

دوباره یک دو نفر را به کربلا بفرست

که زیر قبه برایت کمی دعا بکنند

خدا کند که شبانه تو را دگر نبرند

ز نام مادرتان لااقل حیا بکنند

خدا کند که غریبانه دست و پا نزنی

ملائک از پرشان فرش دست و پا بکنند

دوباره از لب خشکت سلام می‌ریزد

همین‌که روی تو رو سوی کربلا بکنند…

سلام بر بدنی که سه روز بعد آن را

ز دست نیزه گرفته که بوریا بکنند…

شاعر : محسن حنیفی

ولادت حضرت امام علی النقی الهادی (علیه السلام)

هزار شُکر که بُردیم نامِ هادی را

هزار شُکر که داریم امامِ هادی را

هزار شُکر که دارد در این شبِ نوروز

لباسِ مشکیِ ما احترامِ هادی را

سلامِ ما برسانید ای کبوترها

که بشنویم علیک السلامِ هادی را

چقدر جلوه به جبریل میرسد وقتی

خطاب می کند: آقا ، غلامِ هادی را

بیا رویم که جز سامرا پناهی نیست

نیاز نیست به فطرس بیا که راهی نیست

بر آستان تو مژگانِ ما که عادت کرد

به خاک بوسی ما آسمان حسادت کرد

کسی که روضه برایت گرفت بالا رفت

کسی که رفت به این روضه‌ها عبادت کرد

همینکه زائرت از جامعه زیارت خواند

سبوی خویش پُر از چشمه‌ی سعادت کرد

برای عمه سادات در قفس رفتی

و شیر عرض اردت به این سیادت کرد

پسر فراقِ پدر را چگونه چاره کند

روا بود که گریبان امام پاره کند*

تو را زِ خانه‌ی خود با عذاب آوردند

تو را به گوشه ای اما خراب آوردند

به روی خاک نشستی و شام را دیدی

که عمه های تو را با طناب آوردند

یتیم‌های گرسنه به بند زنجیر و

رسید وقتِ طعام و کباب آوردند

من از امام زمان شرم دارم از این خط

که پیشِ چشمِ شما هم شراب آوردند

شراب بود ولی بر سرت سنان نزدند

به زخمهای لبت چوبِ خیزران نزدند

شاعر : حسن لطفی

بیشتر بخوانید::

جدیدترین پوستر و عکس های زیبای ولادت امام علی النقی الهادی (۲)

جدیدترین پیام تبریک ولادت دهمین امام، علی النقی (ع)

شعر ولادت حضرت امام هادی (علیه السلام)

دلا در خانۀ ابن الرّضا ابن الرّضا را بین

چراغ و چشم زهراغ و علیّ مرتضی را بین

ز انوار رخ ابن الرّضا روشن فضا را بین

فروغی دلنشین و دلربا و جانفزا را بین

عروس حضرت زهرا بهار شادی آورده

برای شیعیان امشب امام هادی آورده

دو چشم دل ز هم بگشا که حسن دادگر بینی

در ابناء بشر آیینۀ خیر البشر بینی

در آغوش جواد ابن الرّضا قرص قمر بینی

بیا تا نخل سر سبز ولایت را ثمر بینی

دوباره شیعه را از نور حق دل منجلی آمد

که از سوّم محمّد (ص) در جهان چارم علی آمد

فروغ حسن غیب ذات سبحانه پیدا شد

یگانه لالۀ ریحانه را ریحانه پیدا شد

همه گیرید جان بر کف رخ جانانه پیدا شد

به گرد شمع رویش یک جهان پروانه پیدا شد

زمین، در سینه خورشید خداوندت مبارک باد

جواد ابن الرّضا میلاد فرزندت مبارک باد

موحّد گشته دل با یاد بسم الله ابرویش

زبور، انجیل، قرآن را بخوان در مُصحف رویش

جواد ابن الرّضا چون شاخۀ گل می کند بویش

دل پیغمبران یکسر اسیر طُرّۀ مویش

چه خوانم مهر یا مه یا چراغ انجمش خوانم

همان بهتر که خود ابن الرّضای دوّمش خوانم

به سیرت مظهر واجب به صورت صورت امکان

به رخ و الشّمش و مو و اللّیل و دل عرش استوی الرّحمان

فیوضاتش رسد هم بر ملک پیوسته هم انسان

عبارات و کلام روح افزایش اخ القرآن

به بازار ولایت پوسف زهراست این مولود

یم دو گوهر است و دُرّ نُه دریاست این مولود

علی نام و محمّد (ص) صورت است و بوالحسن کنیت

بیانش دُرّ، دلش دریا، کفش باران، دمش رحمت

کلامش نور و مهرش دین و حبّش معنی طاعت

ولیّ خالق منّان امام عالم خلقت

امامت جاودان از او قیامت را امان از او

حقیقت را زبان از او طریقت را نشان از او

به کویش بندگی کن خواهی ار عبد خدا گردی

بخوان اوصاف او تا با پیمبر هم صدا گردی

مبادا لحظه ای در عمر خود از او جدا گردی

بکوش انسان که در خطَّ تولاّیش فدا گردی

بقا خواهی فنا در مکتب سرخ ولایت شو

جمال هادی آل محمّد (ص) بین هدایت شو

خرد را آبرو با آبرویش بستگی دارد

وجود عالم هستی به مویش بستگی دارد

حیات جاودان بر آب جویش بستگی دارد

شفای دردها بر خاک کویش بستگی دارد

وجود ما به مهر آن امامی مفتخر گردد

که شیر وحشی از آهو به گردش رام تر گردد

زهی بحری که همچون عسکری در دل گهر دارد

زهی ماهی که از خورشید رویی خوب تر دارد

به پیشانی فروغ حجّت ثانی عشر دارد

به صلب خویش مولانا امام منتظر دارد

سلام ما به ابناء و به آباء گرام او

خوشا آن کس که شد آن هادی عترت امام او

خوشا آنکو کنار تربتش اشک رجا دارد

شرار ناله، سوز سینه، حال التجا دارد

بدل حال مناجات و به لب ذکر دعا دارد

خداوندا دلم پیوسته شوق سامرا دارد

امامی گز نگاهش درد انس و جان دوا گردد

عجب نبود که «میثم» هم از او حاجت روا گردد

شاعر : غلامرضا سازگار

متن مولودی ولادت حضرت امام علی النقی (علیه السلام)

امشب بشیـر از جانب حی تعالی آمده

گوید که یاسینی دگر از صلب طاها آمده

یــا کوثــری از دامــن ام‌ابیهــا آمده

چـارم علـی در مجمع اولاد زهرا آمده

از نسل مصباح الهدی هادی به دنیا آمده

نور هدایت تافته هم در عرب هم در عجم

کهف التقی، بـدرالشرف، نورالهدا، ابن‌الرضا

رخ رحمه للعالمین هیبت علی مرتضی

قرآن از پـا تـا بـه سر توحید از سر تا به پا

هر دیده بر او یک حرم هر دل بر او یک سامرا

هم وجـه ذات کبریـا هـم نجل ختم‌الانبیا

آیینـۀ حسن قـدم بگـذاشت در عالـم قدم

از آیـۀ «اللهُ نور» افکنده گل سیمای او

نام دل‌آرایش علی، قلب محمّد جای او

در چشم عرش کبریـا پیداست جای پای او

دل، حج بجـا آرد ولـی در طوف سامرای او

جود و کرم، بذل و عطا، یک قطره از دریای او

عالم اگر سائل شود در پیش بذل اوست کم

چشم عطا بر درگه و چشم کرم بر دامنش

یعقوب‌هـا بینـا شوند از نفخـۀ پیراهنش

نور الهـی در دلش روح محمّـد در تنش

قرآن، کتـاب منقبت مداح ذات ذوالمنش

شیرین دعای جامعه از منطق شور افکنش

بیـن زیـارات دگـر این جامعـه گشته علم

باغ بهشت من بود صحن و سرای سامره

مرغ دلـم دائـم زنـد پـر در هـوای سامره

تا چهره بگذارم شبی بـر جای‌جای سامره

سعی و صفا و مـروه‌ام باشد صفای سامره

ای کاش یارب میشدم عمری گدای سامره

هرچند دائم خویش را بینم کنار آن حرم

ای آفتاب شهر دل روی جهـان‌آرای تو

ای گشته زیبایی خجل از طلعت زیبای تو

روی خدا را اهل دل دیدند در سیمای تو

نور خـدا می‌تابـد از سرداب سامرای تو

دُر کرامت ریختـه از لعل گوهـرزای تو

در زیر بـارِ منتت پشت فلک گردیـده خم

تو وجـه حـی داوری یا‌بن‌الجواد ابن‌الرضا

تو احمدی تو حیدری یا‌بن‌الجواد ابن‌الرضا

تو جسم ایمان را سری یابن‌الجواد ابن‌الرضا

تو روح را بال و پـری یا‌بن‌الجواد ابن‌الرضا

از هرچه گویم برتری یابن‌الجواد ابن‌الرضا

چون می‌نگارم وصف تو در دست می‌لرزد قلم

من عبـد بی‌پا و سـرم اما سر و سرور تویی

ساحل تویی دریا تویی کشتی تویی لنگر تویی

گم‌گشتگان را تا ابد هادی تویی رهبر تویی

علم و کمال و فضل را گردون تویی محور تویی

لب‌تشنگان نـور را ساقی تویی ساغر تویی

باشد که از لطف و عطا جامی کنی بر ما کرم

تو هادی و بـا نور خود ما را هدایت می‌کنی

تو دوستـان خویش را مست ولایت می‌کنی

در گیرودار حشـر، هم از مـا حمایت می‌کنی

بر خصم خود هم بس که آقایی عنایت میکند

برما عنایت نـه! که لطف بی‌نهایت می‌کنی

ای وصف تو خیرالکلام ای لطف تو خیرالنعم

ای داده ذات حق تو را بر خلق عالم برتر

جـد امـام منتظـر! بـاب امـام عسکری!

جوشد ز تیغ مهدی‌ات نور عدالت‌گستری

از ما سراسر تیرگی از تو همه روشنگری

«میثم» کند با مدح تو پیوسته گوهر‌پروری

باشد که جوشد مدح تو از خامۀ او دم‌به‌دم

شاعر : حاج غلامرضا سازگار

شعر مدیحه حضرت امام علی النقی (علیه السلام)

از تو گفتن همیشه شیرین است

درک ما از تو گرچه پایین است

می نویسم به قصد شیدایی

من فقیرم بضاعتم این است

واژه هایی که نیست در شأنت

و زبانی که الکن است هنوز

من کجا وصف خیر بی پایان؟!

وصف آیینه کار آیینه است

“امرُکُم رُشد” … ما تهی دستیم

“فِعلُکُم خَیر” … ما گدا هستیم

نه فقط ما که آسمان و زمین

سر راهت فقیر و مسکین است

“و بِکُّم یُمسِکُ السَّما” مولا

رزق و روزی شعر دست شماست

“بِمُوالتِکم” … ولای شما

اصل و فرع و تمامیِ دین است

تو کریمی و عادتت احسان

چند بیتی بگویم از غمتان…؟!

نور مطلق کجا و بزم شراب

دردهایت بدونه تسکین است

باز هم روضه های تکراری

باز اشک و ناله و زاری

یاد غم های زینب افتادی

چه بگویم که روضه سنگین است

زینب و مجلس حرامی ها

زینب و طعنه های شامی ها

زینب و چوب و قاری قرآن

و لبی که دوباره خونین است…

دست بر سینه این دم آخر

با لب خشک؛ رو به کرب و بلا

“السلام علیک یا عطشان”

تشنگی ارث آل یاسین است

رحمت واسعه نگاه شماست

سامرایت بهشت دیگر ماست

دعوتم کن برای پابوسی

از تو گفتن همیشه شیرین است

شاعر : محمد صادق ابراهیمی

در مدح حضرت امام هادی (علیه السلام)

ای قبله‌گاه اهل ولا سامرای تو

بالاترین عبادت شیعه ولای تو

هم نور داده بر همه درس هدایتت

هم رهنمای ماست سراج‌الهدایِ تو

آیینة رسول خدایی و دیده‌اند

روی خدا به روی محمّدنمای تو

بیگانه با خداست به حقّ خدا قسم

آن‌کو در این جهان نبود آشنای تو

نزدیک‌تر ز جان منی ای عزیز دل

هرچند دورم از حرم با صفای تو

وقتی قدم به برکة شیران گذاشتی

صورت گذاشت شیر درنده به پای تو

دستی ز دل برآر و دعا کن به جان ما

ای جان گرفته جانِ دعا با دعای تو

حتّی اگر به گرد حرم آورم طواف

باشد دلم به جانب صحن و سرای تو

بیمار کن مرا که شفا یابم از دمت

ای چشم صد مسیح به دارالشّفای تو

کوری، به از ندیدن روی خدا نما

لالی ، به از نگفتن مدح ثنای تو

بالاتری از این که بگویند سیدی

باشد هزار حاتم طایی گدای تو

ای از ازل به عالم و آدم امامتت

ما را گدای سامره کن از کرامتت

شاعر : غلامرضا سازگار

متن مدح حضرت امام هادی (علیه السلام)

خوشا سری که شود خاک پای حضرت هادی

خوشا دلی که پرد در هوای حضرت هادی

به چشم بسته خدا را به روی باز ببیند

به دیده هر که نهد خاک پای حضرت هادی

ز قبر و برزخ و فردای محشرش نَبُود غم

کسی که زاد رهش شد ولای حضرت هادی

به سیم و زر نکند اعتنا کسی که به عالم

طلب کند نظر کیمیای حضرت هادی

به سعی بنده نیاید به دست، قرب خداوند

مگر که درک کند دل، صفای حضرت هادی

کسی که جان جهان بود، داد جان به غریبی

هزار جان مقدّس فدای حضرت هادی

ندانم این که به دوران چه‌ها رسید به جانش

ز کینۀ متوکّل، دغای حضرت هادی

به یاد بزم شراب یزید سفله فتادم

که بزم خمر شد از کینه، حضرت هادی

به یاد چوب و لبان حسین گریم و گویم

نبود چوب جفا از برای حضرت هادی

چه خیر بهتر از این «رستگار» را که ز توفیق

رسید بر در سلطان، گدای حضرت هادی

شاعر : سید محمد رستگار

متن مولودی و مدح حضرت امام علی النقی (علیه السلام)

ای دهم حجّت خدای ودود

هادی ملک خالق معبود

آفرینش یم عنایت تو

هادیان بندۀ هدایت تو

حلم ها لاله ای ز گلشن تو

علم ها خوشه ای ز خرمن تو

منجلی در تو نور کل علوم

همه ی حسن چارده معصوم

چشم دشمن به لطف و رحمت تو

متوکّل حقیر عزّت تو

ابر بارنده فیضی از جامت

شیر درّنده در قفس رامت

جامعه سطری از عبارت تو

انبیا عاشق زیارت تو

در خراسان، مدینه، سامرّا

نجف و کاظمین و کرب و بلا

زائرین هرکجا که مهمانند

جامعه با دم تو می خوانند

ای تو ابن الرّضای دوّم ما

در امامان علیّ چارم ما

به مزار مطهّر تو سلام

به عروس و به خواهر تو سلام

زده بر سر هوای سامره ام

خاک پای گدای سامره ام

سامره آفتاب سینه ی من

کربلای من و مدینۀ من

سامره شهر نور، شهر شرف

سامره باغی از بهشت نجف

سامره در زمین بهشت اله

آسمان دو آفتاب و دو ماه

تو علیّ علیّ و فاطمه ای

تو چراغ هدایت همه ای

به دعای تو سنگ گل آرد

به ولای تو ابر می بارد

ذکر حق چیست؟ ذکر خیر شما

کیست میزان حق به غیر شما؟

بی دمت آدمی نمی ماند

به خدا عالمی نمی ماند

طایر وحی از تو دانه گرفت

در ریاض تو آشیانه گرفت

یم جود و فتوتید شما

اهلبیت نبوّتید شما

چشم دل بی چراغتان کور است

شاهد من “کلامُکم نور” است…

شاعر : حاج غلامرضا سازگار

شعر مدیحه ولادت حضرت امام هادی (علیه السّلام)

ای کعبه دل کوی تو یا حضرت هادی

وی قبلۀ جان روی تو یا حضرت هادی

ای چشم همه سوی تو یا حضرت هادی

ای خلق ثنا گوی تو یا حضرت هادی

آئینۀ اجلال نبی کیست توئی تو

سوم علی از آل علی کیست توئی تو

تو اختر برج نبوی شمس هدائی

ماه علوی آینۀ حسن خدائی

فرماندۀ ملک قدر و جیش قضائی

آری تو علی ابن جواد ابن رضائی

خوبان جهان نور هدایت ز تو دارند

ارواح رُسُل روح ولایت ز تو دارند

ای گوهر توحید به درج دهن تو

روئیده به هر سو گل وحی از چمن تو

انوار خدا در تو و حُسن حَسن تو

ما جامعه داریم ز فیض سخن تو

زین جامعه دل سوی تولای تو راهیست

هرجمله آن جلوه ای از وحی الهیست

تو آیۀ تطهیری و رجس از تو بدور است

دل جای خدا و دهنت چشمۀ نور است

وای از متوکل که چه بی شرم و جسور است

مست می و مست ستم و مست غرور است

با آن شرف و عزتت ای روح معانی

می خواست که در محفل او شعر بخوانی

خواندی دو سه بیتی که بهم ریخت سرورش

بر خاک فکندی ز بر تخت غرورش

گفتی سخن از آدمی و تنگیِ گورش

افتاده به تن لرزه بدان قدرت و زورش

لرزید ولی در پی اظهار ندامت

می زد همه دم تیشه به طوبای امامت

فریاد که زد زهر ستم شعله بجانت

افسوس که مسموم شدی چون پدرانت

اوخ که ز تن رفت برون تاب و توانت

سوزد جگرم بر تو و غم های نهانت

هرکس که به دل سوز و به سر شور تو دارد

باشد که به خاک حرمت چهره گذارد

من آبرو از خاک درِ سامره دارم

من خاطره ها از سفر سامره دارم

من جلوۀ طور از شجر سامره دارم

من عشق دو قرص قمر سامره دارم

هر جا که روم مرغ دلم در حرم توست

چشمم به تو و لطف و عطا و کرم توست

شاعر : حاج غلامرضا سازگار (میثم)

در مدح حضرت امام هادی (علیه السّلام)

حضرت هادی شرف خلقت است

رهبر آزادگی و امّت است

نور هدا روح رسول خدا

جان علی فاطمه را عزّت است

اختر تابنده برج ولاست

دهم امام همۀ ملّت است

کُنیه آن رهبر دین بوالحسن

صاحب زهد و ورع و غیرت است

نامش علی همچو علی رادمرد

مظهر علم و عمل و حکمت است

قاتل او شد متوکل بدان

محزون اباصالح از این محنت است

گریه کنم در غم آن شه بجاست

گر بتوانیم بما منّت است

تعزیه داران امام دهم

حافظ ناموس وَ حیثیّت است

شاعر : استاد غلامرضا عینی فرد زنجانی

در مدح و میلاد حضرت امام علی النقی (علیه السلام)

من و لطف و کرم امام هادی

دل ما شد حرم امام هادی

سر ما و قدم امام هادی

شب میلاده / فاطمه شاده

ز صفای قدم ماه ولایت دلا آباده

ذکر لبم، یا امام هادی

ماه شبم، یا امام هادی

تاب و تبم، یا امام هادی

مولا مولا امام هادی

اومده نور دل شاه خراسان

دوباره ماه ولا گشته نمایان

دامن سَمانه شد ستاره باران

عروس زهرا / قمر آورده

برای نور دل امام رضا پسر آورده

ذکر لبم، یا امام هادی

ماه شبم، یا امام هادی

تاب و تبم، یا امام هادی

مولا مولا امام هادی

در مدح و میلاد حضرت امام علی النقی (علیه السلام)

لطف امام هادى و نور ولایتش

ما را اسیر کرده به دام محبتش

بر لطف بى کرانۀ او بسته ‏ایم دل

امشب که جلوه گر شده خورشید طلعتش

منت خداى را که به ما کرده مرحمت

توفیق برگزارى جشن ولادتش

تبریک باد بانوى کبرى سمانه را

کین غنچه بر دمید ز گلزار عصمتش

ماه تمام و نیمۀ ذى حجه مطلعش

خیر کثیر وکوثر قرآن بشارتش

این است آن امام که تقدیر ایزدى

بعد از جواد داده مقام امامتش

این است آن امام که ذرات کائنات

اقرار کرده‏ اند به جود و کرامتش

این است آن امام که در برکة السّباع

شیران شوند رام و گذارند حرمتش

این است آن امام که از نقش پرده هم

ایجاد شیر زنده کند حکم قدرتش

این است آن امام که دشمن به چند بار

رخسار عجز سوده به درگاه عزتش

سر تا به پاى عاطفه و مرحمت ولى

دشمن به لرزه آمده از برق هیبتش

آن سومین ابوالحسن از خاندان وحى

چون سه على دیگر باشد عبادتش

افزون ز ریگ هاى بیابان عطاى او

بیش از ستاره ‏هاى درخشان فضیلتش

مائیم و دست و دامن آن حجت خدا

چون نا امید کس نشود از عنایتش

گردیده‏ ایم جمع به ذیل لواى او

افکنده‏ ایم دست به دامان رحمتش

از آستان قدس رضا هدیه مى‏ کنیم

آه دلى به غربت و اشکى به تربتش

یارب بحق فاطمه با فتح کربلا

بگشا بروى ما همه راه زیارتش

از لطف آن امام (مؤید) مؤید است

کو را نشان خدمت آل محمد است

شاعر : سید رضا مؤید