جستجو
این کادر جستجو را ببندید.
لباس‌های شبرنگ_5e57daaa9b5e4.jpeg
لباس‌های شبرنگ_5e57daaa9b5e4.jpeg

لباس‌های شبرنگ

سرفصل های این مقاله

 01 فروردین 1300   01:00

 0

 1992


امتیاز کاربران 0/0 از 5


استفاده از لباس‌های شبرنگ

ایمنی نیروی کار همواره یکی از دغدغده‌های سازمان‌های مختلف بوده است و در بسیاری از موارد، نحوه‌ی پوشش افراد نقش مهمی در حفاظت از پرسنل دارد.
آنش‌نشان‌ها به لباس‌های حفاظتی ویژه‌ای مجهزند؛ ورزشکاران نیز در طول مسابقات از لباس‌های تنفسی باکیفیت استفاده می‌کنند؛
برای شرایط سخت آب‌وهوایی نیز لباس‌های مخصوص طراحی می‌شود.
ایمنی شخصی با استفاده از پوشاک مخصوص موضوع جدیدی نیست اما اتفاق جدیدی که در این عرصه در حال رخ دادن است،
ارائه‌ی تعریف مجددی از لوکس بودن است که پارچه‌های مدرن آن را ارائه می‌دهند.
معیارهای ایمنی فقط به کسانی کارهای پرخطر انجام می‌دهند محدود نمی‌شود؛
افراد باید مطمئن شوند که برای انجام کارهای معمولی هم لباس‌های مناسبی به تن کرده‌اند.


لباس‌های شبرنگ، بخش جدایی‌ناپذیر برخی از مشاغل هستند.
با توجه به درخشندگی این لباس‌ها در شب، کسانی که آنها را می‌پوشند به راحتی در تاریکی قابل رویت‌اند.
ایده‌ی لباس‌های شبرنگ بر اساس این حقیقت است که بعضی از رنگ‌ها (در همراهی با یک پس‌زمینه‌ی مات) به راحتی نور را بازتاب می‌دهند.
زمانی که نور اتومبیل‌های در حال عبور به این لباس‌ها برخورد می‌کند، به راحتی نور را بازتاب می‌دهند و به راننده‌ی اتومبیل هشدار می‌دهند که فردی در کنار خیابان است.

تاریخچه لباس های شبرنگ

استفاده‌ی آزمایشی از لباس‌های شبرنگ در سال 1964 و در راه‌آهن بریتانیا آغاز شد؛
این کاپشن‌ها بعداً در حوزه‌های دیگر هم مورد استفاده قرار گرفتند.
دیدگاه‌های راهوران قطار در مورد تأثیر این کاپشن‌ها جمع‌آوری شد.
در سال 1965 و بعد از چند دوره‌ی آزمایشی، این لباس برای مهندسان و سایر کارگرانی که در خطوط قطار برقی مشغول بودند مورد استفاده قرار گرفت.
به خاطر سرعت بالاتری که قطارهای برقی داشتند، تصور می‌شد که اهمیت استفاده از این لباس‌ها در این حوزه بیشتر باشد.
مدل اول شبیه به یک جلیقه بود که در شرایط آب‌وهوایی عادی از نیم‌مایلی قابل رویت بود.
از آن به بعد، ویژگی‌های این لباس‌ها پیشرفت‌های قابل توجهی داشت و اکنون تأثیرگذاری بیشتر،
ظاهری شیک‌تر و عملکردی ایمن‌تر دارند و حتی قابلیت ضدآب و ضدحریق بودن هم به آنها اضافه شده است.


 

رشد استفاده از لباس های شبرنگ

اکثر متخصصان اتفاق نظر دارند که صنعت لباس‌های ایمنی که در آن از پارچه‌های شبرنگ استفاده می‌شود، به طور متوسط هر سال 6 درصد رشد را تجربه کرده است.
برخی از کسب‌وکارهایی که به طور تخصصی در این زمینه فعالیت داشته‌اند، حتی رشد سالیانه 30 درصد را نیز احساس کرده‌اند.
برخی از کشورها، مانند انگلستان، گزارش داده‌اند که فروش لباس‌های شبرنگ 22% در سال 2009 و 26% در سال 2010 رشد داشته است.
در سطح جهان نیز، فروش لباس‌های شبرنگ افزایش داشته زیرا تعداد پرسنل امنیتی، آتش‌نشان‌ها و حتی جاگرها (jogger) زیاد شده است. 
فارغ از آنهایی که به دلیل نوع شغل خود از این لباس‌ها استفاده می‌کنند، توصیه می‌شود که موتورسواران، جاگرها و دوچرخه‌سوران هم لباس‌های شبرنگ به تن کنند.
یکی از پژوهش‌هایی انجام شده در نیوزیلند نشان می‌دهد که اگر موتورسوران از لباس شبرنگ استفاده کنند، تا 33% از احتمال تصادف آنها کاسته می‌شود.
یکی دیگر از گزارش‌ها نیز به این امر اشاره می‌کند که از بین موتورسوارانی که تصادف کرده‌اند،
تعداد بسیار پایینی لباس‌های شبرنگ پوشیده بودند.
خطری که دوچرخه‌سواران با آن مواجهند مانند همان خطری است که موتورسواران را تهدید می‌کند
فقط با این تفاوت که دوچرخه‌سواران معمولاً سرعت پایینی دارند و از لباس‌های محافظتی کمتری استفاده می‌کنند.
در مطالعه‌ای که پژوهشگران انگلستانی در سال 2009 انجام دادند، تقریباً تمامی دوچرخه‌سواران و موتورسواران
بر این عقیده بودند که لباس‌های شبرنگ موجب افزایش قابلیت دید آنها در شب می‌شود.
همچنین، تقریباً همه‌ی رانندگان موافق بودند که دوچرخه‌سواران باید در محیط‌های کم‌نور از لباس‌های شبرنگ استفاده کنند.

ساختار لباس های شبرنگ

بخش شبرنگ نیز از پارچه ساخته شده اما چیزی که این پارچه را منحصربه‌فرد می‌کند، این است که توسط میلیون‌ها ذره‌ی میکروسکوپی شیشه‌ای پوشش داده شده است.
هر یک از این ذرات مانند یک آینه‌ی استوانه‌ای عمل می‌کند و نور را از هر طرفی که به آن بتابد بازتاب می‌دهد.
این ذرات به تنهایی کاری از پیش نمی‌برند اما زمانی که میلیون‌ها عدد از آنها کنار هم قرار گیرند، پارچه‌ی مفید موردنظر ساخته می‌شود.
سطح این نوع پارچه‌ها به نسبت سخت و خشن است.
این شیشه‌ها یا آینه‌های ریز طوری در پارچه ادغام می‌شوند که نور را در تمامی جهت‌ها انعکاس دهند.
پس زمانی که نور خودرو به این پارچه می‌خورد، نور به سمت راننده بازتاب پیدا می‌کند.
از آنجایی که این سطح بازتاب‌دهنده‌ی نور کمی سخت و خشن است، بخشی از انعکاس را از دست خواهد داد اما اکثر اشعه‌های نور را به سمت راننده منعکس می‌کند.
فرض کنید فردی که لباس شبرنگ را پوشیده در 200 متری خودرو باشد، در این حالت، نور 400 متر
مسافت را طی می‌کند زیرا 200 متر تا شبرنگ می‌رود و 200 متر را هم برمی‌گردد تا به چشمان راننده برسد.
تولیدکنندگان پوشاک اکنون از برندهای خاصی از پارچه‌های شبرنگ استفاده می‌کنند که ایمنی و قابلیت دید را
در شرایط کم‌نوری مانند برف، مه و تاریکی شب بالا می‌برد.
برخی از تولیدکنندگان الیاف بازتاب‌دهنده را به صورت پارچه‌های نرم و راحت می‌بافند، درحالیکه برخی دیگر

از پوششی روی پارچه استفاده می‌کنند که دارای میلیون‌ها ذره‌ی ریز متالیک است.
هر دوی این روش‌ها موجب تولید لباس‌هایی می‌شوند که هم برای ورزش (مانند دوچرخه‌سواری) ایده‌آل هستند و هم برای کار (مانند پلیس).

لباس های شبرنگ در عصر حاضر

امروزه، پارچه‌های شبرنگ دارای ویژگی‌های متنوعی‌اند از جمله نرمی، قابلیت تنفس، مقاومت در برابر باد و آب، راحتی و جذابیت، استقامت بالا و راحتی در دوخت.
لباس‌های شبرنگ شامل کاپشن، کمربند، پیراهن، شلوار و غیره می‌شود.
این لباس‌ها در طول روز کاملاً عادی هستند و در شب می‌درخشند.
معمولاً از رنگ‌های قرمز، زرد، آبی، سفید، سبز و نارنجی در شب‌رنگ‌ها استفاده می‌شود.
افزایش استفاده از لباس‌های شبرنگ نشان‌دهنده‌ی این حقیقت است که صنعت پوشاک در هزاره‌ی سوم
پیشرفت داشته و بر نحوه‌ی جابجایی و کار مردم نیز تأثیرگذار بوده است.
پوشیدن و استفاده از لباس‌های شبرنگ یکی از روش‌های ساده و کم‌خرج برای ایمن ماندن در شب است.
پارچه‌های شبرنگ یکی از گنجینه‌های صنعت نساجی است که موفقیت‌های بزرگی را در زمینه‌ی مسائل ایمنی بدست آورده است. 

اگر از مقاله بالا لذت بردید، پس به مطالب زیر هم سر بزنید:

اشتراک گذاری: